Tropiciel nieprawomyślności

[tonerek]

[Patrycjusz]

Wypisujesz dziwne rzeczy o pracach magisterskich i zajęciach na uczelni pokroju Collegium Tumanum.

Moim zdaniem UAM to jest Tumanum, ale zdaniem rankingów nie. I to jest niepokojące.

Jeżeli np. o informatykę to do tego nie potrzebujesz studiów. Każdy średnio inteligentny cymbał potrafi się nauczyć pythona, javascriptu czy tam javy. I tyle mu wystarczy w 90% firm, bo nie robi się tam nic szczególnego poza programowaniem. Jednak np. ML wymaga już jakiejś tam wiedzy matematycznej (typu algebra), a jeżeli chodzi o poziom top - czyli pracę w firmach typu openai czy anthropic - znajomość paperów, no i bycie genialnym.

Nie potrzebujesz studiów z informatyki? W porządku, powodzenia w aplikowaniu na stanowiska, gdzie jest to wpisane na samej górze jako warunek konieczny, i takich ofert jest bardzo wiele. Tak było może jeszcze 5 lat temu, a teraz, kiedy rynek programistów się nasycił, pracodawcy nie ryzykują w ciemno, tych absolwentów jest na tyle dużo, że można zrobić z tego spokojnie konieczne minimum.
A reszta to tak, prawda.

Nie przeczę że w PL wystarczy licencjat/inżynier, a nawet matura i voila.

Trafiają się i tacy, co uważają, że bez technikum (w tym np. informatycznego) ani rusz. Oczywiście sami są ich absolwentami. Mierzą swoją miarą, czy tego chcą, czy nie.

Co do duszy, istnieją inne badania, dotyczące NDE, gdzie trudno jest nie zauważyć powtarzających się dziesiątki tysięcy razy podobieństw, więc teoria sugerująca, że to wszystko zwykłe halucynacje wydaje się mniej uzasadniona.

Wręcz odwrotnie. Jeśli zauważa się podobieństwa, to można stworzyć z tego porządną koncepcję i tym bardziej staje się to podobne do np. iluzji, które charakteryzują się tym, że ich przebieg jest taki sam lub podobny u wszystkich ludzi. Tym się różni od paradoksu, który może być różnie interpretowany.

Poza tym, czy sama percepcja zmysłowa nie jest już "symulacją" mózgu? Np. osoby chore na schizofrenię również widzą rzeczy, które uważa się za nieistniejące (tutaj wskazuje się na źle działający mózg), lecz być może w rzeczywistości jest tak, że nasz mózg pełni funkcję firewalla, który blokuje dodatkową percepcję, żeby nam nie utrudniać życia przeróżnymi emanacjami (naszymi własnymi i nie tylko)? A w fizyce kwantowej przecież zaobserwowano cząstki, których nie widać od razu gołym okiem (często gdzieś tam ukrytych w paśmie promieniowania UV, którego nie dostrzegamy).

Ciężko powiedzieć, na pewno da się ustalić, że percepcja zmysłowa jest obarczona swoistymi "filtrami", takimi właśnie jak pasmo dostrzegalnych fal świetlnych, zakres częstotliwości słyszalnych itd. Co dałoby poszerzenie takich zakresów? Możliwość dostrzeżenia nieco innych odcieni kolorów, możliwość usłyszenia jeszcze niższych i jeszcze wyższych dźwięków. Tylko tyle i aż tyle. Bez żadnej magii, nowych możliwości, duszy, czegokolwiek.

(...) Gdyby się na siłę upierać, że jedynie twarda materia istnieje, musiałbyś wyrzucić całą teorię kwantową do kosza.

Nie trzeba się przy tym upierać ani wyrzucać tej teorii. Tyle tylko, że nie widzę tutaj szczególnego powiązania między odkryciami kwantowymi, a wymiarem duszy ludzkiej, a zdaje się, że po takiej linii chcesz udowodnić jej istnienie. Uwierz mi, że fizycy kwantowi nie byliby zbyt zadowoleni z takiej argumentacji, nie po to dokonywali tych odkryć, nie taki był ich cel. Gdyby było inaczej, od razu zawarli by to w swoich postulatach, a tak nie jest.

Cóż, tutaj akurat trzeba przyznać, że religia się wycofuje, uznając niejednokrotnie słowa z księgi Genesis za metafory. Zresztą sam Kościół Katolicki uznaje teorię ewolucji za zgodną z rzeczywistością, co wcale nie przeszkadza w głoszeniu dobrej nowiny.

To pokazuje, że te zabiegi, które stosuje Kościół i religia, są wspólne dla świata naukowego. Ten drugi nie ma problemu z nieustanną aktualizacją swoich założeń. Ten pierwszy ma z tym problem, ale magicznie, kiedy trzeba, czy tam "wypada", potrafi nagiąć się, żeby nie stracić w oczach.

Mogę dodać, że adaptacje z pewnością dotyczą większości organizmów, jednak zdarzają się wyjątki, jak np. Lingula, Brachaelurus, Araukaria, itp. Zdążyłem poszukać, takich organizmów jest bardzo mało, jednak występują. Zmieniają się bardzo wolno, czasami wcale. W poniższym artykule jest napisane, że kiedyś były nazywane "żywą skamieliną", lecz prawdopodobnie określenie to wzbudzało pewną niechęć, stąd teraz określane są mianem stabilomorfów.

To jest bardzo ciekawe zjawisko. Mało tego, istnieją też dezadaptacyjne mutacje (trudno, żeby nie istniały). I to właśnie one z perspektywy inteligentnego projektu i cudu stworzenia, są najgorsze do uzasadnienia. Dlaczego miałyby istnieć, powodując cierpienie ich posiadaczy i koniec końców śmierć takiego gatunku? To bardzo mocny argument za "ślepym zegarmistrzem".

Żeby nie było tak jednostronnie, dodam, że w przeszłości miały miejsce dwie dobrze udokumentowane próby fabrykowania dowodów na rzecz teorii ewolucji. Tutaj mowa o człowieku z Piltdown i człowieku z Nebraski. Jakby się uprzeć, można postawić tezę, że środowisko naukowe również wpada w pułapkę efektu potwierdzenia, odrzucając z miejsca alternatywne teorie, które kojarzą się z religią. Jednak niewykluczone, że wcale tak nie jest, i teoria ewolucji zwyczajnie lepiej opisuje to, co możemy w danym momencie postrzegać.

Zgadza się, oczywiście, że w pułapkę efektu potwierdzenia wpadają obie strony barykady. Co do tej ewolucji, to problem z nią jest taki, że jest nieobserwowalna podczas życia pojedynczej osoby. Zachodzi za wolno, żeby można było to stwierdzić w krótkim okresie życia jednego człowieka. Stąd, w przypadku ewolucji mówi się o obserwacji, która jest procesem zachodzącym na przestrzeni dowolnej liczby lat. Nie jest "bezpośrednim patrzeniem", tylko procesem wnioskowania na podstawie zebranych w długim okresie czasu danych.

Analogia: jeżeli powołasz na świat dziecko, to czy jego przyszłe błędy są wyłącznie skutkiem twoich działań, czy raczej wynikiem jego własnej wolnej woli? Można mówić co najwyżej o pośrednim, możliwym skutku twoich działań, a nie bezpośredniej przyczynowości.

Wiedziałem. Analogia jest bardzo odległa i w wielu aspektach nietrafiona. Po pierwsze, rodzic to żaden Bóg, nie ustala, czy dziecko może posiadać wolną wolę lub nie, i nie chodzi tu o żadne nakazy i zakazy, poziom wolności dziecka itd., tylko o sam fundamentalny koncept wolnej woli rozumianej na sposób religijny. Po drugie, rodzic może być w jakiejś części odpowiedzialny za dziecko i jego działania, ale nie pretenduje do miana stworzyciela świata, co jest jednak znaczną różnicą. Po trzecie, co wynika z drugiego, to, co przydarza się temu dziecku pozostaje poza sprawstwem rodzica, a w przypadku Boga, jest on wszechmogący, więc spokojnie może ingerować w przebieg zdarzeń na świecie lub z góry ustalić ich zdeterminowany przebieg.

Taką mamy kulturę, to nie świadczy wcale o tym, że moralność jest nieważna. Po prostu materia w naszym świecie jest umiejscowiona wyżej od wartości duchowych. W zasadzie uważam, że powinny istnieć jednostki, które skupiają się na jednym i drugim aspekcie rzeczywistości, by zachować między jednym a drugim równowagę.

Może i nie świadczy to o tym, że moralność jest "nieważna", ale zdecydowanie można powiedzieć, że przegrywa z całą resztą. Ciężko o równowagę - żeby utrzymać się na powierzchni, trzeba działać według obowiązującego kodu, a po zapewnieniu sobie dobrobytu, jest już za późno na reformy duchowe. Spowiedź na łożu śmierci się nie liczy.

W przypadku umysłu, znacznie bardziej złożonego systemu formalnego, ta "przyczynowość skierowana w dół" przejawia się, zdaniem Hofstadtera, jako niewysłowiony ludzki instynkt, że przyczynowość naszych umysłów leży na wysokim poziomie pragnień, koncepcji, osobowości, myśli i idei, a nie na niskim poziomie interakcji między neuronami czy nawet cząstkami elementarnymi. Mimo że według fizyki ta ostatnia wydaje się posiadać moc sprawczą.

Mamy więc do czynienia z ciekawym odwróceniem do góry nogami naszego normalnego ludzkiego sposobu postrzegania świata: jesteśmy stworzeni do postrzegania "dużych rzeczy", a nie "małych rzeczy", mimo że domena małych rzeczy wydaje się być miejscem, w którym znajdują się rzeczywiste silniki napędzające rzeczywistość.

A to i cała odpowiedź w temacie to jest 100% prawdy w prawdzie, ale:
- to, że niski poziom interakcji między neuronami i cząstkami elementarnymi jest możliwy do zbadania w sposób fizyczny i posiada moc sprawczą, to jedno; to, że z tego niskiego poziomu wyłania się drugi jest oczywiste, nazywa się to zjawiskiem emergencji
- odwrócenie do góry nogami ma miejsce od jakiegoś czasu właśnie w drugą stronę, tj. zmuszając nas do postrzegania małych rzeczy, co jest możliwe tylko i wyłącznie za pomocą przyrządów pomiarowych, mikroskopów i innych wytworów techniki

Idealnym przykładem na to, że istnieją zjawiska, które bezsprzecznie mają wpływ na nasze życie i są spostrzegalne, jest istnienie chociażby takiej polityki. Mamy teraz sytuację powodziową, w porządku, natura to jedno. Ale to, co się stanie dalej z tą sytuacją, a nawet bezpośrednie jej pokierowanie (np. obniżenie poziomu wód), to efekt polityki, która średnio jest do opisania przez nauki przyrodnicze.

[Fairytaled]

@Patrycjusz

Ciężko powiedzieć, na pewno da się ustalić, że percepcja zmysłowa jest obarczona swoistymi "filtrami", takimi właśnie jak pasmo dostrzegalnych fal świetlnych, zakres częstotliwości słyszalnych itd. Co dałoby poszerzenie takich zakresów? Możliwość dostrzeżenia nieco innych odcieni kolorów, możliwość usłyszenia jeszcze niższych i jeszcze wyższych dźwięków. Tylko tyle i aż tyle. Bez żadnej magii, nowych możliwości, duszy, czegokolwiek.

Cóż, jakkolwiek by na to nie patrzeć, w snach występuje magia i te wszystkie powyższe nieograniczone możliwości. To, że w tej rzeczywistości tego nie ma, nie znaczy od razu, że w jakiejś innej jest z góry wykluczone. Sugestia była taka, iż to, że czegoś nie widać lub tego nie doświadczamy na co dzień, nie oznacza, że w innej rzeczywistości tego nie będzie. W kontekście proponowanej teorii ewolucji, można spytać, po co marnować zasoby na takie twory, jak fantazja i wyobraźnia, gdy (wedle zaproponowanego obecnie modelu) najważniejszym celem jest przetrwanie?

Nie trzeba się przy tym upierać ani wyrzucać tej teorii. Tyle tylko, że nie widzę tutaj szczególnego powiązania między odkryciami kwantowymi, a wymiarem duszy ludzkiej, a zdaje się, że po takiej linii chcesz udowodnić jej istnienie. Uwierz mi, że fizycy kwantowi nie byliby zbyt zadowoleni z takiej argumentacji, nie po to dokonywali tych odkryć, nie taki był ich cel. Gdyby było inaczej, od razu zawarli by to w swoich postulatach, a tak nie jest.

W takim razie kto powiedział następujące słowa?

"Uważam świadomość za fundamentalną. Uważam, że materia jest pochodną świadomości. Nie możemy uniknąć świadomości. Wszystko, o czym mówimy, wszystko, co uważamy za istniejące, postuluje świadomość."

To pokazuje, że te zabiegi, które stosuje Kościół i religia, są wspólne dla świata naukowego. Ten drugi nie ma problemu z nieustanną aktualizacją swoich założeń. Ten pierwszy ma z tym problem, ale magicznie, kiedy trzeba, czy tam "wypada", potrafi nagiąć się, żeby nie stracić w oczach.

Problem z Kościołem jest taki, iż trudno nie zauważyć, że sam papież Franciszek promuje obecnie idee, wedle których wszystkie drogi prowadzą do zbawienia, co jest jednak sprzeczne ze słowami Jezusa. Tutaj mogę Ci przyznać rację, aczkolwiek mam nadzieję, że aktualizacja świata naukowego nie zakończy się na obecnym, stricte materialnym paradygmacie.

To jest bardzo ciekawe zjawisko. Mało tego, istnieją też dezadaptacyjne mutacje (trudno, żeby nie istniały). I to właśnie one z perspektywy inteligentnego projektu i cudu stworzenia, są najgorsze do uzasadnienia. Dlaczego miałyby istnieć, powodując cierpienie ich posiadaczy i koniec końców śmierć takiego gatunku? To bardzo mocny argument za "ślepym zegarmistrzem".

W tym, co podlinkowałeś jest też napisane, że:

W rzeczywistości korzyści płynące z jakiejkolwiek adaptacji rzadko decydują o przetrwaniu same w sobie, ale raczej równoważą się z innymi synergicznymi i antagonistycznymi adaptacjami, które w konsekwencji nie mogą się zmienić bez wpływu na inne. Innymi słowy, zwykle niemożliwe jest uzyskanie korzystnej adaptacji bez poniesienia "nieprzystosowań". Rozważmy pozornie błahy przykład: zwierzęciu najwyraźniej niezwykle trudno jest wyewoluować zdolność do dobrego oddychania w powietrzu i wodzie. Lepsze przystosowanie się do jednego oznacza mniejszą zdolność do zrobienia drugiego.

Wcześniej przywoływałem przykład mrówek, które wspólnie decydują się na śmierć, gdy tracą królową. Z perspektywy ewolucji (przetrwania) nie ma to żadnego sensu. Nie przychodzi mi do głowy, jaki mógłby być dobry powód, by tak się działo, z perspektywy "zegarmistrza", lecz ja nie posiadam wszechwiedzy, także mogę jedynie znajdować własne, ograniczone interpretacje. W chrześcijaństwie cierpienie jest wynikiem grzechu pierworodnego, który objął cale stworzenie, więc można to w taki sposób wytłumaczyć, chociaż zdaję sobie sprawę, że dla wielu osób to wytłumaczenie jest niewystarczające.

Wiedziałem. Analogia jest bardzo odległa i w wielu aspektach nietrafiona. Po pierwsze, rodzic to żaden Bóg, nie ustala, czy dziecko może posiadać wolną wolę lub nie, i nie chodzi tu o żadne nakazy i zakazy, poziom wolności dziecka itd., tylko o sam fundamentalny koncept wolnej woli rozumianej na sposób religijny. Po drugie, rodzic może być w jakiejś części odpowiedzialny za dziecko i jego działania, ale nie pretenduje do miana stworzyciela świata, co jest jednak znaczną różnicą. Po trzecie, co wynika z drugiego, to, co przydarza się temu dziecku pozostaje poza sprawstwem rodzica, a w przypadku Boga, jest on wszechmogący, więc spokojnie może ingerować w przebieg zdarzeń na świecie lub z góry ustalić ich zdeterminowany przebieg.

W porządku, nie będę się przy tym tutaj upierać, szczególnie, że problem determinizmu/wolnej woli, rozumiany na sposób religijny, do tej pory jest przedmiotem debaty między różnymi wyznaniami. Kłopot jest tego typu, iż jeśli Bóg w całej zupełności ustalił zdeterminowany przebieg zdarzeń, to trudno mówić o wolnej woli, a tym samym trudno też mówić o odpowiedzialności za konsekwencje naszych czynów, więc bardziej mi odpowiada interpretacja, wedle której, przynajmniej w jakiejś mierze, sami decydujemy o naszym losie. Można wyobrazić sobie świat, w którym wszechmogący Bóg ingeruje za każdym razem, gdy ktoś próbuje zrobić coś złego, ale tu znów pojawiłby się krzyk o to, że komuś się ogranicza wolną wolę, itd.

Może i nie świadczy to o tym, że moralność jest "nieważna", ale zdecydowanie można powiedzieć, że przegrywa z całą resztą. Ciężko o równowagę - żeby utrzymać się na powierzchni, trzeba działać według obowiązującego kodu, a po zapewnieniu sobie dobrobytu, jest już za późno na reformy duchowe. Spowiedź na łożu śmierci się nie liczy.

Nie mam pojęcia, czy się nie liczy, aczkolwiek nasze ludzkie poczucie sprawiedliwości podpowiada, że powinna się nie liczyć. Część osób uważa, że piekło powinno istnieć, żeby było sprawiedliwie, inni mają nadzieję, że piekło jest puste. Zresztą Ci drudzy, gdyby ich Bóg faktycznie zapytał, pewnie mogliby się obronić tym, że miłosierni miłosierdzia dostąpią, zamiast cytować urywki o płaczu i zgrzytaniu zębów.

to, że niski poziom interakcji między neuronami i cząstkami elementarnymi jest możliwy do zbadania w sposób fizyczny [...]

Ludzie i tak próbują, choć tym razem jest to porównanie neuronów ludzkiego mózgu ze skalą kosmiczną:

The Quantitative Comparison Between the Neuronal Network and the Cosmic Web

Teoretyzowanie, ale konkluzja, być może wyciągnięta nieco na siłę przez badaczy jest taka: Nasze odkrycia wskazują na fakt, że podobne konfiguracje sieci mogą powstać w wyniku interakcji zupełnie różnych procesów fizycznych, co skutkuje podobnymi poziomami złożoności i samoorganizacji, pomimo dramatycznej dysproporcji w skalach przestrzennych (tj. w przybliżeniu 10 do -27 potęgi) tych dwóch systemów.

https://www.frontiersin.org/journals/ph ... 25731/full

Za to jestem fanem teorii, wedle której czarnej dziury mogą być źródłem powstawania gwiazd:

Jedną z największych zagadek astronomii jest to, w jaki sposób powstają galaktyki. Kwestią sporną jest to, dlaczego gwiazdy gromadzą się w "wszechświaty wyspowe", zamiast równomiernie rozchodzić się po wszechświecie. Jedna wskazówka pochodzi z obserwacji, że większość galaktyk zawiera masywne czarne dziury w swoich centrach. Doprowadziło to do propozycji, że galaktyki formują się wokół czarnych, które działają jako zalążki tego procesu. Nowa teoria dotycząca czarnych dziur wyjaśnia ten proces. Nowa teoria "przedstawia ogólny mechanizm, za pomocą którego centralna czarna dziura może katalizować powstawanie galaktyk" mówi Stephen Adler z Princeton University w New Jersey. Nowa teoria Adlera opiera się na sposobie, w jaki czarne dziury oddziałują z ciemną energią, która według astronomów wypełnia wszechświat. Energia ta, jak mówi, powoduje, że czarne dziury przeciekają materią, tworząc "wiatr" cząstek, które są przenoszone dalej. Kiedy wiatr ten zderza się z opadającą materią, pęd znosi się, pozostawiając produkty zderzenia w pewnej odległości od dziury czarnej. To właśnie ta materia formuje się następnie w gwiazdy.

https://www.discovermagazine.com/the-sc ... axies-form

[Fyapowah]

[Patrycjusz]

Cóż, jakkolwiek by na to nie patrzeć, w snach występuje magia i te wszystkie powyższe nieograniczone możliwości. To, że w tej rzeczywistości tego nie ma, nie znaczy od razu, że w jakiejś innej jest z góry wykluczone. Sugestia była taka, iż to, że czegoś nie widać lub tego nie doświadczamy na co dzień, nie oznacza, że w innej rzeczywistości tego nie będzie.

Wyrażenia takie jak "w snach występuje magia" albo "inna rzeczywistość" to trudne do zbicia koncepcje, dlatego że nie da się udowodnić, że tej magii tam nie ma, tak samo jak innej rzeczywistości. Tyle tylko, że to na postulujących jakieś byty i zjawiska, ciąży dowiedzenie tego, że one istnieją. A nie odwrotnie. Dlatego też można ze spokojem założyć (przy czym to nadal założenie, ale takie, według którego warto funkcjonować i budować poglądy), że magia i inne rzeczywistości nie istnieją, i przyjąć inny punkt widzenia dopiero wtedy, kiedy będzie twardo udowodnione, że jednak sprawy przedstawiają się zgoła inaczej.

W kontekście proponowanej teorii ewolucji, można spytać, po co marnować zasoby na takie twory, jak fantazja i wyobraźnia, gdy (wedle zaproponowanego obecnie modelu) najważniejszym celem jest przetrwanie?

Dlatego, że fantazja i wyobraźnia pomagają w tym przetrwaniu. Pozwalają tworzyć różne scenariusze i przygotowywać się do nich, wyobrażać sobie potencjalne konsekwencje swoich działań, a obie te zdolności zdecydowanie pomagają w przetrwaniu. Nie są konieczne, dlatego że takie rośliny takich cech nie posiadają, a jednak żyją, natomiast zwierzęta z ludźmi włącznie, dzięki takim umiejętnościom mogą konkurować między sobą (lub kooperować) i zdobywać przewagę ewolucyjną.

W takim razie kto powiedział następujące słowa?

"Uważam świadomość za fundamentalną. Uważam, że materia jest pochodną świadomości. Nie możemy uniknąć świadomości. Wszystko, o czym mówimy, wszystko, co uważamy za istniejące, postuluje świadomość."

Nie wiem, google nic nie mówi, a nawet jeśli by powiedziało, to pewnie są to słowa jakiegoś fizyka kwantowego. Stawiam, że wypowiedziane poza twardym gronem naukowym, gdzieś w wywiadzie.

Kłopot jest tego typu, iż jeśli Bóg w całej zupełności ustalił zdeterminowany przebieg zdarzeń, to trudno mówić o wolnej woli, a tym samym trudno też mówić o odpowiedzialności za konsekwencje naszych czynów, więc bardziej mi odpowiada interpretacja, wedle której, przynajmniej w jakiejś mierze, sami decydujemy o naszym losie.

To jest pierwszy kłopot, ale nie jedyny. Dodatkowym jest zdecydowana chęć i potrzeba ludzi, aby taką wolną wolę posiadać. Bez tego, życie i decyzje podejmowane w jego trakcie są praktycznie niemożliwe. Poczucie wolnej woli jest tak głęboko zakorzenione u ludzi, że nie byliby w stanie bez tego funkcjonować. I nawet jeśli ktoś pójdzie całkowicie po linii determinizmu, to i tak nie wyeliminuje tego uczucia. Jest ono przydatne, ale bywa też cholernie problematyczne, zwłaszcza wtedy, kiedy nie mamy prawa czuć się winni za jakiś stan rzeczy, a i tak ma to miejsce. Pokazuje to wadliwość takiej funkcji, ale ciężko o inną, stąd na miejscu jest określenie tego mianem adaptacji, która jednocześnie powoduje inną dezadaptację, w myśl Twojego spostrzeżenia.

Ludzie i tak próbują, choć tym razem jest to porównanie neuronów ludzkiego mózgu ze skalą kosmiczną:

The Quantitative Comparison Between the Neuronal Network and the Cosmic Web

Teoretyzowanie, ale konkluzja, być może wyciągnięta nieco na siłę przez badaczy jest taka: Nasze odkrycia wskazują na fakt, że podobne konfiguracje sieci mogą powstać w wyniku interakcji zupełnie różnych procesów fizycznych, co skutkuje podobnymi poziomami złożoności i samoorganizacji, pomimo dramatycznej dysproporcji w skalach przestrzennych (tj. w przybliżeniu 10 do -27 potęgi) tych dwóch systemów.

https://www.frontiersin.org/journals/ph ... 25731/full

Megaciekawe badanie, ale ciężko o konkretne wnioski. Statystykę można zastosować do wszystkiego i zawsze zadziała, a co z tymi wynikami dalej zrobić, często nie za bardzo wiadomo. Na przykład tutaj: znaleziono podobieństwo statystyczne między tymi dwoma systemami. I co z tego wynika? Co najwyżej tyle, że najwidoczniej jednak światem rządzi ta mechaniczna matematyka i nieważne, czy mowa będzie o poziomie mikro, jak w przypadku neuronów, czy o poziomie makro, tak jak w przypadku kosmosu. Nieszczególnie mnie to dziwi, trudno, żeby było inaczej, sam zdążyłem zastosować to do muzyki, czyli sztuki, i zadziałało. Ale zdaję sobie sprawę z tego, że dla ludzi sceptycznie lub antagonistycznie nastawionych do takiego podejścia, może się wydawać to dziwaczne lub niepokojące.

[Agon]

[patha]

KEK ,a właściwie KAK(u)

Mema poczyniłem:

[Fyapowah]

[tonerek]

[Fairytaled]

@Patrycjusz

Wyrażenia takie jak "w snach występuje magia" albo "inna rzeczywistość" to trudne do zbicia koncepcje, dlatego że nie da się udowodnić, że tej magii tam nie ma, tak samo jak innej rzeczywistości. Tyle tylko, że to na postulujących jakieś byty i zjawiska, ciąży dowiedzenie tego, że one istnieją. A nie odwrotnie. Dlatego też można ze spokojem założyć (przy czym to nadal założenie, ale takie, według którego warto funkcjonować i budować poglądy), że magia i inne rzeczywistości nie istnieją, i przyjąć inny punkt widzenia dopiero wtedy, kiedy będzie twardo udowodnione, że jednak sprawy przedstawiają się zgoła inaczej.

No dobrze, z pewnością twoja odpowiedź jest rozsądna. Być może faktycznie wyobraźnia jest jedynie adaptacją ewolucyjną. Ja tu wyszedłem z założenia, że większa grupa osób widziała tę "inną rzeczywistość", więc nie mam powodu, by twierdzić, że takowa zdecydowanie nie istnieje. Jednak ludzie różnią się tym, jak postrzegają świat, więc można to zrzucić na karb tych różnic, które wynikają z wielu czynników. Tu już mogę złożyć samokrytykę; prawdopodobnie ludzie z moją osobowością żyją częściowo bardziej w tym "magicznym świecie".

Jedni mówią o świecie wewnętrznym, a biolog ewolucyjny opowiada o żołądkach i jelitach. Jaki świat wewnętrzny? Pyta. To taki motyw; czujesz abstrakcję, wiesz, że tam jest, lecz nie jesteś w stanie jej dosięgnąć i pokazać. Coś Ci się ciągle wymyka.

Nie wiem, google nic nie mówi, a nawet jeśli by powiedziało, to pewnie są to słowa jakiegoś fizyka kwantowego. Stawiam, że wypowiedziane poza twardym gronem naukowym, gdzieś w wywiadzie.

Poddam ten argument, bo masz rację, że fizyka zajmuje się materią, a nie duchem. A te słowa należały do Plancka, jednak przetłumaczyłem je po swojemu z angielskiego, dlatego wyszukiwarka zgłupiała.

To jest pierwszy kłopot, ale nie jedyny. Dodatkowym jest zdecydowana chęć i potrzeba ludzi, aby taką wolną wolę posiadać. Bez tego, życie i decyzje podejmowane w jego trakcie są praktycznie niemożliwe. Poczucie wolnej woli jest tak głęboko zakorzenione u ludzi, że nie byliby w stanie bez tego funkcjonować. I nawet jeśli ktoś pójdzie całkowicie po linii determinizmu, to i tak nie wyeliminuje tego uczucia. Jest ono przydatne, ale bywa też cholernie problematyczne, zwłaszcza wtedy, kiedy nie mamy prawa czuć się winni za jakiś stan rzeczy, a i tak ma to miejsce. Pokazuje to wadliwość takiej funkcji, ale ciężko o inną, stąd na miejscu jest określenie tego mianem adaptacji, która jednocześnie powoduje inną dezadaptację, w myśl Twojego spostrzeżenia.

Zgadzam się z tym. Ogólnie, w zdrowym ludzkim umyśle istnieje potrzeba posiadania wolnej woli. Dlatego denerwują mnie takie filmiki, gdzie ktoś na podstawie jednego badania naukowego, które opisywało prostą interakcję homo sapiens, postuluje wniosek, że wolna wola nie istnieje. To wariactwo zbijam twierdzeniem, iż istnieją ludzkie interakcje, które wymagają głębszego przemyślenia, zanim podejmie się jakąkolwiek decyzję.
W kontekście religijnym; bez wolnej woli nie mogłoby być żadnej kary ani nagrody, dlatego trudno twierdzić, że jest inaczej. Aczkolwiek zwolennicy Kalwina upierają się przy tym, że wszystko jest predestynowane, jednak mrówka nie zrozumie słonia.

Megaciekawe badanie, ale ciężko o konkretne wnioski. Statystykę można zastosować do wszystkiego i zawsze zadziała, a co z tymi wynikami dalej zrobić, często nie za bardzo wiadomo. Na przykład tutaj: znaleziono podobieństwo statystyczne między tymi dwoma systemami. I co z tego wynika? Co najwyżej tyle, że najwidoczniej jednak światem rządzi ta mechaniczna matematyka i nieważne, czy mowa będzie o poziomie mikro, jak w przypadku neuronów, czy o poziomie makro, tak jak w przypadku kosmosu.

Cóż, matematyka jest językiem, tak, jak inne języki. Wcześniej wskazywałem na to, że każdy język ma swoje ograniczenia. Przy czym, matematyka bez wątpienia przyczyniła się do rozwoju technicznego i poszerzyła zasób naszej ogólnej wiedzy. Ale wyobraź sobie, że istnieją wyłącznie obliczenia, a nie ma żadnego innego języka zdolnego, by je opisać. W takim wypadku sens istnienia matematyki zostaje zanegowany, ponieważ zakłada się, że każdy pomiar musi być dodatni, żeby w ogóle miało to jakiś sens.

Co do ewolucji, to w XX wieku pojawiła się też aktualizacja tej teorii, którą nazwano równowagą punktową, żeby wyjaśnić jakoś to, iż niektóre organizmy pozostały niezmienne. Po prostu uznano, że te organizmy przechodzą w stazę, a zmieniają się dopiero wtedy, gdy muszą, czyli zazwyczaj w jednym momencie, bardziej gwałtownie, choć mimo to uważa się, iż nadal występują mikro mutacje, itd. Niedawno pojawił się nawet artykuł sugerujący, że dawni ludzie żyli sobie kiedyś razem z dinozaurami, co wcześniej było uznawane ze pseudonaukową teorię:

https://www.earth.com/news/human-ancest ... -research/

I jeszcze taki artykuł, wedle którego pierwsze nieorganiczne życie rozwinęło się pod wodą, wskutek tego, iż skały zawierające mangan są zdolne do wytworzenia tlenu:

https://www.scientificamerican.com/arti ... -seafloor/

Zastanawiające jest to, dlaczego proste organizmy, które mogłyby być teoretycznie nieśmiertelne, jakoby poświęcają tę cechę na rzecz rozwijania się w stronę większych, mogących zginąć zwierząt i ludzi. Zakładam, że skoro nasz wszechświat jest oparty na węglu, to taka hipotetyczna ewolucja musiałaby w znacznym stopniu przebiegać podobnie. Po co? Dlaczego? Kontrargument przyszedł mi na myśl taki, iż zaobserwowaliśmy zrzucenie bomb na Hiroshimę i Nagasaki, a jednak ci Japończycy nie wyeowulowali wskutek gwałtownych mutacji, raczej odwrotnie. Czy w takim razie zasadnym byłoby twierdzenie, że wskutek upadku ogromnego meteorytu, który zabił dinozaury, ludzie którzy żyli w tamtych czasach gwałtownie wyewoluowali? Wydaje mi się to raczej mniej prawdopodobne. Ale na razie nie będę kontynuować dalszej polemiki; chyba wyczerpałem ten temat dość skutecznie.

Nieszczególnie mnie to dziwi, trudno, żeby było inaczej, sam zdążyłem zastosować to do muzyki, czyli sztuki, i zadziałało. Ale zdaję sobie sprawę z tego, że dla ludzi sceptycznie lub antagonistycznie nastawionych do takiego podejścia, może się wydawać to dziwaczne lub niepokojące.

Sztuczna inteligencja jest już w stanie tworzyć całkiem dobre piosenki z gotowego tekstu, wystarczy parę podpowiedzi, ciut wysiłku, żeby wyedytować i połączyć linie melodyczne i można spokojnie pochwalić się jakimś tworem. W sumie pomyślałem sobie, że jak tak dalej pójdzie, niedługo te utwory będą lepsze od wytworów człowieka, pod warunkiem, że każda z tych AI nauczy się w końcu nie bełkotać i nie gubić niektórych wyrazów.

[Patrycjusz]

Jednak ludzie różnią się tym, jak postrzegają świat, więc można to zrzucić na karb tych różnic, które wynikają z wielu czynników. Tu już mogę złożyć samokrytykę; prawdopodobnie ludzie z moją osobowością żyją częściowo bardziej w tym "magicznym świecie".

Zgadza się, ustalenia wywodzone w sposób naukowy nie honorują różnic indywidualnych i osobowości. Chyba, że ktoś zabierze się za tą bardziej miękką psychologię, to może to badać do woli i zbierać za to laury. Ale poza tym to tak nieszczególnie.
Znam Twój typ, bardzo go lubię, ale faktycznie poziom magiczności jest wyższy, takie mam doświadczenia. Tyle tylko, że jak wyjdzie się poza naukę, obliczenia itd., to tacy ludzie często radzą sobie lepiej, dlatego że oprócz tamtych, mamy jeszcze całe społeczeństwo i sposób, w jaki ono funkcjonuje.

Jedni mówią o świecie wewnętrznym, a biolog ewolucyjny opowiada o żołądkach i jelitach. Jaki świat wewnętrzny? Pyta. To taki motyw; czujesz abstrakcję, wiesz, że tam jest, lecz nie jesteś w stanie jej dosięgnąć i pokazać. Coś Ci się ciągle wymyka.

Jasne, znajdą się i tacy, ale ten cały "świat wewnętrzny" to wręcz kolokwialna nazwa, nic magicznego. Każdy ma rzeczywistość subiektywną, czy tego chce, czy nie, w tym ekstrawertycy, a jak wiadomo od pana Junga i jego kontynuatorów, u introwertyków to już w ogóle jest mocno rozwinięte. Zero magii.

Ogólnie, w zdrowym ludzkim umyśle istnieje potrzeba posiadania wolnej woli. Dlatego denerwują mnie takie filmiki, gdzie ktoś na podstawie jednego badania naukowego, które opisywało prostą interakcję homo sapiens, postuluje wniosek, że wolna wola nie istnieje. To wariactwo zbijam twierdzeniem, iż istnieją ludzkie interakcje, które wymagają głębszego przemyślenia, zanim podejmie się jakąkolwiek decyzję.

To wariactwo bierze się stąd, że metoda naukowa bardziej zakłada skalę mikro, warunki laboratoryjne, kontrolowalne czynniki itd. Co kompletne i zupełnie nijak ma się do zjawisk zachodzących w świecie rzeczywistym, w tym mentalnym. Wyniki z badań świata materialnego są lepiej rozszerzalne na większe struktury, tak samo jak lepiej replikowalne, czyli: atom jest tutaj, ten jeden, ale z ich miliona składa się większe ciało materialne. Ten atom ma takie właściwości, i znaleziony gdzieś indziej ma dokładnie takie same. Za to z ludzką psychiką jest pewien problem. Jak psychika pojedynczej osoby przekłada się na funkcjonowanie zbioru ludzi, czyli społeczeństwa? Czy wyodrębniony typ INFP będzie dokładnie taki sam albo bardzo zbliżony, jeśli zostanie znaleziony gdzieś indziej? (z doświadczenia - diametralnie różny)

W kontekście religijnym; bez wolnej woli nie mogłoby być żadnej kary ani nagrody, dlatego trudno twierdzić, że jest inaczej.

Można ze spokojem twierdzić nadal, że jest inaczej. To, jak zbudowany jest i jak reaguje układ nagrody, może być właśnie całkowicie zdeterminowane. Mało tego, akurat ten argument wydaje mi się mocno przeczący wolnej woli. Jeśli coś działa na nas jako kara lub nagroda, to gdzie tu wpływ wolnej woli na to, co z tym zrobimy? Jasne, można powstrzymywać się od jedzenia słodyczy, tak samo jak zmuszać się do czegoś nieprzyjemnego, ale do pewnego stopnia. Mało tego, zaprzeczanie tym odczuciom poprzez np. ascezę, nie jest zbyt zdrowe psychicznie.

Cóż, matematyka jest językiem, tak, jak inne języki. Wcześniej wskazywałem na to, że każdy język ma swoje ograniczenia. Przy czym, matematyka bez wątpienia przyczyniła się do rozwoju technicznego i poszerzyła zasób naszej ogólnej wiedzy. Ale wyobraź sobie, że istnieją wyłącznie obliczenia, a nie ma żadnego innego języka zdolnego, by je opisać. W takim wypadku sens istnienia matematyki zostaje zanegowany, ponieważ zakłada się, że każdy pomiar musi być dodatni, żeby w ogóle miało to jakiś sens.

Język, którym jest matematyka, nie jest naturalnym dla ludzi. Mamy pewne intuicje i możemy je mocno rozwijać, ale nadal uczymy się tego poprzez pojęcia napisane językiem "zwykłym", albo porównania (metafory - jak w poezji), które pozwalają ją lepiej zrozumieć. Przyznaję, że należę do ludzi, którzy mocno to rozwinęli, i zrobiłem to nie dzięki zwykłym obliczeniom, a dzięki zrozumieniu pewnych zagadnień logiki. Logika ma zastosowanie również w języku (te różne p, q, nie-p, nie-q itd.) albo np. w programowaniu. Jest nadrzędna wobec matematyki, języka i programowania. Jest niby jeszcze metalogika, ale o co tutaj chodzi, za bardzo nie wiem. W każdym razie, np. testy na inteligencję (certyfikowane), mierzą właśnie wnioskowanie logiczne, a nie programowanie czy obliczenia. Omija to ograniczenia i konkretnych języków programowania, i języków naturalnych, i matematyki rozumianej jako obliczenia.

Co do ewolucji, to w XX wieku pojawiła się też aktualizacja tej teorii, którą nazwano równowagą punktową, żeby wyjaśnić jakoś to, iż niektóre organizmy pozostały niezmienne. Po prostu uznano, że te organizmy przechodzą w stazę, a zmieniają się dopiero wtedy, gdy muszą, czyli zazwyczaj w jednym momencie, bardziej gwałtownie, choć mimo to uważa się, iż nadal występują mikro mutacje, itd.

Ma to ogromny sens z właśnie ewolucyjnego punktu widzenia. Trzeba by się z tym mocniej zapoznać.

Niedawno pojawił się nawet artykuł sugerujący, że dawni ludzie żyli sobie kiedyś razem z dinozaurami, co wcześniej było uznawane ze pseudonaukową teorię:

https://www.earth.com/news/human-ancest ... -research/

Nie przekona mnie to, dlatego że nie umiem zweryfikować metodyki, a ta siłą rzeczy i tak opiera się na datowaniu, symulacjach i modelach. Trudno byłoby uwierzyć w to, że ustalenia hordy archeologów i historyków, nagle zostaną obalone przez pojedynczych badaczy. Jak na razie kojarzy mi się to tylko z Ewą Kopacz, która być może znała ten artykuł wcześniej i przewidziała, że ta wersja wydarzeń wyprze już ustaloną - z pewnością dysponowała ona taką erudycją.

Zastanawiające jest to, dlaczego proste organizmy, które mogłyby być teoretycznie nieśmiertelne, jakoby poświęcają tę cechę na rzecz rozwijania się w stronę większych, mogących zginąć zwierząt i ludzi.

I to jest właśnie kolejny mocny argument za brakiem celowości. Organizmy w toku ewolucji stały się bardziej zaawansowane. Jak zauważyłeś, doprowadziło to jednak do tego, że energia, której potrzebują, i którą zużywają, jest relatywnie większa i w konsekwencji te organizmy skazane są na krótkie życie. Jak to wytłumaczyć? Nie wiadomo, ale nie stawia to ewolucji w pozytywnym świetle "inteligentnego projektu".

Sztuczna inteligencja jest już w stanie tworzyć całkiem dobre piosenki z gotowego tekstu, wystarczy parę podpowiedzi, ciut wysiłku, żeby wyedytować i połączyć linie melodyczne i można spokojnie pochwalić się jakimś tworem. W sumie pomyślałem sobie, że jak tak dalej pójdzie, niedługo te utwory będą lepsze od wytworów człowieka, pod warunkiem, że każda z tych AI nauczy się w końcu nie bełkotać i nie gubić niektórych wyrazów.

Bardzo dużo tekstów muzycznych napisanych przez ludzi też sprawia wrażenie bełkotu i gubienia wyrazów. Ludzie również muszą "edytować" i łączyć różne linie melodyczne, żeby móc później "pochwalić się" swoim tworem. I tych argumentów jest tak dużo, że w zasadzie pozostaje tylko jeden argument. Akurat dzisiaj dyskutowałem o tym ze swoim byłym nauczycielem ze szkoły muzycznej, który stwierdził, że w tym wszystkim chodzi o emocje. To też jest badane i to właśnie emocje są najmocniejszym argumentem za tym, że muzyka, jak i w ogóle sztuka, nie zostanie zastąpiona przez AI. Gorzej z dziedzinami, które są po drugiej stronie, czyli im mniej emocji, tym ich wyniki są lepsze. Na ten moment 80% programistów musi się doszkolić, żeby nie wypaść z obiegu przez zdolności programistyczne AI. Jeśli program ma: 1) pisać kod na podstawie zwykłej instrukcji tekstowej, 2) robić to w każdym języku programowania, 3) znajdować błędy w istniejących kodach, 4) przepisywać kody z jednego języka na drugi; to jest to tak potężne narzędzie, że niedługo stanie się tak samo wymaganym, jak obecnie generatory tekstu w pracy copywritera.

[Fairytaled]

Jasne, znajdą się i tacy, ale ten cały "świat wewnętrzny" to wręcz kolokwialna nazwa, nic magicznego. Każdy ma rzeczywistość subiektywną, czy tego chce, czy nie, w tym ekstrawertycy, a jak wiadomo od pana Junga i jego kontynuatorów, u introwertyków to już w ogóle jest mocno rozwinięte. Zero magii.

W porządku, co do magii i zdolności psi, to wychodzi na to, że gdy zapytasz Chat Gpt-4 o np. badania nad prekognicją, otrzymasz wynik, iż wedle badań naukowych nie ma to racji bytu. Jednak, gdy spytasz, czy Abraham Lincoln wyśnił zamach, który doprowadził do jego śmierci a
w rzeczywistości miał miejsce, to odpowiedź jest już twierdząca.

Yes, Abraham Lincoln reportedly had a dream about his own assassination. Just days before his death in April 1865, he described a vivid dream in which he wandered through the White House and found a funeral in progress. He saw a casket and asked who had died, only to be told it was him. This unsettling dream has been interpreted by many as a premonition of his assassination, which occurred on April 14, 1865.

Jak psychika pojedynczej osoby przekłada się na funkcjonowanie zbioru ludzi, czyli społeczeństwa? Czy wyodrębniony typ INFP będzie dokładnie taki sam albo bardzo zbliżony, jeśli zostanie znaleziony gdzieś indziej? (z doświadczenia - diametralnie różny)

Społeczeństwo jakoś funkcjonuje, ponieważ te typy ludzi są różne. Gdyby taki wyodrębniony typ INFP był jedynym dostępnym, to prawdopodobnie miałoby to swoje negatywne konsekwencje - w skrajnych przypadkach jakieś tony książek wylewające się z domów, a te lepianki pewnie same byłyby mniej stabilne. Podobne, co do ogółu, lecz różne w szczegółach.

Można ze spokojem twierdzić nadal, że jest inaczej. To, jak zbudowany jest i jak reaguje układ nagrody, może być właśnie całkowicie zdeterminowane. Mało tego, akurat ten argument wydaje mi się mocno przeczący wolnej woli. Jeśli coś działa na nas jako kara lub nagroda, to gdzie tu wpływ wolnej woli na to, co z tym zrobimy? Jasne, można powstrzymywać się od jedzenia słodyczy, tak samo jak zmuszać się do czegoś nieprzyjemnego, ale do pewnego stopnia. Mało tego, zaprzeczanie tym odczuciom poprzez np. ascezę, nie jest zbyt zdrowe psychicznie.

Dobra, być może pod względem struktury jest to zdeterminowane. Skoro już piszemy o człowieku, to tu trzeba wziąć pod uwagę to, że jakoś możemy na siebie wpływać, wiadomo, że w ograniczonym stopniu. Jakbyśmy odeszli na chwilę od biologicznego organizmu, który nas zmusza do pewnych rzeczy; można sobie np. wybrać fryzurę, to, w co się ubierzemy, itd. Problem z wolną wolą pojawia się w momencie istnienia jakiegoś ciężkiego nałogu, ale ludzie i tak mogą próbować z tym walczyć. Są osoby, które twierdzą, że wszystko i tak jest wcześniej z góry zdeterminowane (tutaj po stronie ewolucji, jak i kreacjonizmu). Kojarzy się to siłą rzeczy z kartezjańską koncepcją mechanicyzmu. Jakieś trybiki się obracają i tyle? Moim zdaniem to zbyt dalece posunięte uproszczenie.

Przyznaję, że należę do ludzi, którzy mocno to rozwinęli, i zrobiłem to nie dzięki zwykłym obliczeniom, a dzięki zrozumieniu pewnych zagadnień logiki.

Proszę bardzo. Mój detektor intencji sugeruje, że masz ochotę podzielić się jakąś swoją kreacją. Please share

I to jest właśnie kolejny mocny argument za brakiem celowości. Organizmy w toku ewolucji stały się bardziej zaawansowane. Jak zauważyłeś, doprowadziło to jednak do tego, że energia, której potrzebują, i którą zużywają, jest relatywnie większa i w konsekwencji te organizmy skazane są na krótkie życie. Jak to wytłumaczyć? Nie wiadomo, ale nie stawia to ewolucji w pozytywnym świetle "inteligentnego projektu".

Dlaczego nie? To sugeruje, że organizmy ewoluują w stronę większych zdolności kognitywnych, a jak już wcześniej ustaliliśmy, zgodnie z tą teorią, zawsze trzeba coś wcześniej poświęcić (tutaj owa nieśmiertelność), by uzyskać daną przewagę. Życie jako jeden nieśmiertelny prostszy organizm jakoś wydaje mi się nudne. Trzeba założyć, że celem ewolucji byłoby zróżnicowanie, ewentualnie coraz mocniej rozbudowane poznanie natury rzeczywistości. Rozumiem, że Tobie przeszkadza śmiertelność, czy też różne wady naszych biologicznych avatarów, stąd uważasz, że "inteligentny projekt" jest niedoskonały. W sumie można by się na tym zatrzymać, ale jak ktoś się uprze, to dojdzie też do wniosku, że niedoskonałość mogła zostać wpisana w całość, zatem jest jedynie pozorną zmienną, której nie ogarniamy z naszego punktu widzenia.

Bardzo dużo tekstów muzycznych napisanych przez ludzi też sprawia wrażenie bełkotu i gubienia wyrazów. Ludzie również muszą "edytować" i łączyć różne linie melodyczne, żeby móc później "pochwalić się" swoim tworem. I tych argumentów jest tak dużo, że w zasadzie pozostaje tylko jeden argument. Akurat dzisiaj dyskutowałem o tym ze swoim byłym nauczycielem ze szkoły muzycznej, który stwierdził, że w tym wszystkim chodzi o emocje.

Ludzki design, no tak.

Da się to rozszerzyć na teorię ewolucji? Może to jest właściwe wytłumaczenie, być może w tym wszystkim chodzi m.in o bardziej złożone emocje?

[Drimlajner]

A kiedy ja mówię, że Mieszko Pierwszy ujeżdżał dinozaury to nagle jest afera, bo @Drim robi sobie żarty i nie traktuje dyskusji na serio.

Istnieją dwa nurty stanowiące podstawę do stawiania hipotezy o współistnieniu człowieka i dinozaurów, bo metodyką tego nazwać nie można, najstarsze kości człowieka to 160tyś lat temu, najstarsze malowidło naskalne to 42tyś lat temu. Nurt progresywny czyli bezrozumny i nurt protestancki, czyli skrajnie kreacjonistyczny.

Jeśli uznamy człowieka za zwierzę i równego zwierzętom to nagle mysz szablozębna jest równa człowiekowi na podobnej zasadzie co mężczyzna jest równy kobiecie, i posiada macicę, i może zajść w ciążę, bo wspólna pula genów, a mówienie inaczej to opresja, rasizm i antynauka.

Jeśli uznamy opis stworzenia całego znanego nam świata przez Boga w 7 dni za dosłowny i prawdziwy to Adam i Ewa, a nawet arka Noego, muszą współistnieć z dinozaurami, a mówienie inaczej to zaprzeczanie cywilizacji białego człowieka, antyreligijność, wokeizm i Bóg wie co jeszcze.

Spośród tych dwóch powyższych interpretacji zachowawczo stawiamy siebie samego na pozycji sceptycznej i wypośrodkowanej. Tak, Bóg stworzył dinozaury i człowieka, ale raczej w formie stworzenia życia, które ewoluuje, a nie poszczególnych gatunków. Bóg stworzył prawa fizyki, pierwiastki, geny etc. Ateistów trzymamy krótko na smyczy i gdy tylko wspomną, że stworzenie wszechświata to chaos, a nie porządek, przypominamy, że chaos również przypisywany jest bogom. Nie naszym bogom co prawda, Jezus, Jowisz, Minerwa i Atena raczej odwołują się do mądrości, ale istnieje koncept bogów chaosu.

Ja trochę zaczynam rozumieć dlaczego w XIII wieku powrócono do wykładania teologii studbazie na dzień dobry. Mówią, że w Biblii nie ma nic o dinozaurach, ale jest. Ja jestem Alfą i Omegą można zinterpretować na zasadzie zaprzeczenia, że to nie człowiek jest Alfą i Omegą, i coś było przed człowiekiem, człowiek nie jest od zawsze tylko pojawił się w pewnym momencie, a ten moment obecnie wyznaczamy na 2 miliony lat temu (chyba).

---

2 miliony lat temu to nie człowiek, a praprzodek człowieka małpa (chyba).

[jubei]

A kiedy ja mówię, że Mieszko Pierwszy ujeżdżał dinozaury to nagle jest afera, bo @Drim robi sobie żarty i nie traktuje dyskusji na serio.

o, to Drim sorry, już nie będę robił afer.

Ale może Pani Kopacz et al pisali ten mega ciekawy artykuł Interri?: Przodkowie ludzi i dinozaury żyli razem. Ustalenia naukowcówNo, no i co, co tam się w waszych głowach jarzy? Otóż poniżej kawałek tego mega zdolnego artykułu:
"The New York Post" podkreśla, że dinozaury wyginęły najprawdopodobniej 66 milionów lat temu, gdy w naszą planetę trafiła asteroida. W wyniku zderzenia przeważająca część gadów wymarła - przeżyły jedynie jaszczurki czy żaby, a także ptaki.
Z najnowszych ustaleń paleobiologów wynika natomiast, że jeszcze przed tym katastrofalnym wydarzeniem na Ziemi żyły również ssaki łożyskowe, a zaliczają się do nich m.in. króliki, zające, psy, koty, nietoperze, a także właśnie ludzie.

Tak więc mamy słowo ludzie. O, Ludzie! Ludzie ty mój. Ludzie są ssakami łożyskowymi, więc to jest najlepsze miejsce w całym artykule wg Interri aby o tym wspomnieć...

[Drimlajner]

Przodkowie ludzi i dinozaury żyli razem. Ustalenia naukowców

- Wiele ze skamieniałości ssaków łożyskowych pozwala nam stwierdzić, że były to dość małe stworzenia kopiące, przypominające ryjówkę. Jest więc prawdopodobne, że nasi poprzednicy przypominali gatunki wiewiórkowate - podkreśliła.

Wiewiórka to człowiek, a dinozaur Mieszka Pierwszego zwał się Gryzoczechówsław. Taś, taś Gryzoczechówsławie.