Szukałam podobnego tematu i nie znalazłam. Jeśli był - przepraszam.
Ja kurs na prawo jazdy mam już za sobą. Mogłabym o tym napisać książkę, ale będę się streszczać :wink: Szczególnego talentu do prowadzenia raczej nie mam, dużo czasu minęło zanim zaczęłam łapać, o co w tym chodzi. Mój instruktor zapewne dotąd miewa senne koszmary ze mną w roli głównej
Podczas jazdy mam problemy z koncentracją, brakuje mi refleksu, a w trudnych i nietypowych sytuacjach łatwo się stresuję i wpadam w panikę. To chyba moje podstawowe problemy. Oblałam cztery egzaminy, nie tyle przez brak umiejętności, co właśnie stres. W przyszłym tygodniu, po kilkumiesięcznej przerwie, czeka mnie kolejny. Wiele razy było bardzo ciężko i miałam ochotę rzucić to w (brzydkie słowo ). Mimo to bardzo lubię prowadzenie, od początku sprawia mi wiele frajdy. I chyba tylko dlatego jeszcze się nie poddałam.Teraz Wasza kolej
], to stresujący był dla mnie tylko pierwszy, a to dlatego, że bardzo chciałem nie dać palmy i zdać za pierwszym podejściem. Efekt: kompromitacja po 40 paru minutach jazdy 
. Za drugim razem podszedłem bezstresowo, po prostu nie zależało mi już, miałem nawet ochotę zrobić coś głupiego, bo nie chciało mi się jeździć. Efekt: zdany po 34 minutach 
. Tak więc radzę podejść do tego bez emocji, ot kolejny egzamin :wink: 
Przekonałam się właśnie dzięki temu, że to jeszcze nie czas. Pod względem, nazwijmy to, technicznym, szło mi dobrze, ale denerwowało mnie, że muszę się ciągle koncentrować na sytuacji na drodze, na wszystko uważać, kiedy podczas jazdy np. autobusem, mogę to wszystko olać i zająć się ciekawszymi rzeczami - czytaniem albo bujaniem w obłokach. I było już tak, że jak lepiej opanowałam prowadzenie i nie musiałam myśleć o każdym ruchu, to zaczęłam się zamyślać. 
Wiec stwierdziłam, że to trochę niebezpieczne. Poza tym, czasami czuję się w samochodzie jak w jadącej trumnie. 
