Wiersze

[highwind]

Haiku z pracy:

Przysłali sensor
w tak zjebanej pozycji.
Ja pierdolę, chuj.

[Tomek0]

Haiku z pracy:

Przysłali sensor
w zjebanej pozycji.
Ja pierdolę, chuj.

Haha, super wiersz. Chyba muszę dokładniej przyjrzeć się teraźniejszej poezji

[highwind]

Haha, super wiersz. Chyba muszę dokładniej przyjrzeć się teraźniejszej poezji

To 'haiku'. XVII wieczna japońska forma poetycka. 3 wersy po 5/7/5 sylab. Ponoć wyrażanie poprzez nie emocji ma działanie terapeutyczne. Po toż go właśnie stworzyłem, by dać upust irytacji.

[martuella]

Haha, super wiersz. Chyba muszę dokładniej przyjrzeć się teraźniejszej poezji

To 'haiku'. XVII wieczna japońska forma poetycka. 3 wersy po 5/7/5 sylab. Ponoć wyrażanie poprzez nie emocji ma działanie terapeutyczne. Po toż go właśnie stworzyłem, by dać upust irytacji.

Zmień "zjebanej" na "pojebanej". :]

[highwind]

Zmień "zjebanej" na "pojebanej". :]

"W" to nie sylaba?

[martuella]

Zmień "zjebanej" na "pojebanej". :]

"W" to nie sylaba?

Sylaba musi zawierać samogłoskę.

[highwind]

Poprawiłem trochę inaczej, ale dziękuję pięknie za lekcję

[Nathas]

Haiku z pracy:

Przysłali sensor
w tak zjebanej pozycji.
Ja pierdolę, chuj.

Dobre haiku nie jest złe! Ta forma już zawsze będzie mi się kojarzyć z edukacyjnym programem 'Lalamido', gdzie Dariusz Brzóska Brzóskiewicz przedstawiał w każdym odcinku dwa haiku i jeden głupi dowcip. Dzięki za przypomnienie

[Calla]

Wczoraj napisalam wiersz dla swojego kochanego chlopaka

,,Dzis"

Podazam dzis sciezka milosci
Dieki Tobie czuje szczescie
Czuje skrzydla przy Twej czulosci
Potrzebuje dzis tylko wiecej
Ciebie, mojej zycia ostoi
Zlaczmy nasze usta, dlonie
Nasze serca, jestes moim
Sloncem na niebosklonie
Jestes dla mnie tak cenny
Troskliwie sie Toba zaopiekuje
Twoj usmiech promienny
Daje mi sile, dzis pocaluje
Cie najcieplej, najczulej
Zawsze bede dla Ciebie i z Toba
Zawsze i na zawsze, obiecuje
Bede wspierac cala soba
Kocham Cie calym sercem swym
Dajesz mi tyle radosci
Jestes spelnionym marzeniem mym
Dzis wiem, ze me serce plonie z milosci

[Nathas]

Wczoraj napisalam wiersz (...)

No i pięknie, naiwnie, ale pięknie Już lubię za rymy i prosty przekaz. To 'dziś ' jest tu moim zdaniem kluczowe, raz że taki tytuł, dwa - pojawia się w pierwszym i ostatnim wersie. Przymykam oko na 'zawsze i na zawsze', też jestem niepoprawnym romantykiem mimo wieku, choć powinienem się już z tego dawno wyleczyć. Ty jesteś młodziutka, jednak chyba wiek tu nie gra roli, gdybym był w podobnym stanie z powodzeniem mógłbym popełnić taki wierszyk i bym się go nie wstydził. W końcu to emocjonalny opis tego co dziś, tu i teraz - jak najbardziej słuszny. I mimo, że na co dzień jestem racjonalny, to jednak w chwili zauroczenia/zakochania trudno o taką ocenę sytuacji i trzeźwe myślenie. Także rozumiem i nie poprzestawaj na tym

[house]

Jestem sam i czuje się dziwnie,
Jestem sam, czy to dobrze czy źle?
Jestem sam i nikt mi nie mówi,
Jestem sam, a przybywam wśród ludzi.

Ah tęsknię za czymś niedoścignionym,
Za przyrodą na wsi, gdy jestem w mieście,
I szukam tłumu, a pragnę być niepostrzeżonym.

Co jest właściwe samo w sobie,
Aby dalej nie szukać, a mieć tę odpowiedź?
Kiedy powiedzieć, że źle czyni?
Czy gdy uczucia wyblakną,
znajdę argument równie śliczny?

Mówią mi, ciągle mówią mi,
Zdanie po zdaniu jak powinno być.
Sam nie wiem, jak pozbyć się uprzedzeń.
Człowiek z człowiekiem, czy się rozumie
i czy chociaż ja rozumiem siebie...

[karaluchnapatyku]

Czasami coś stukam. Kompletne głupoty, nie ma się tutaj czym ekscytować, niemniej jednak jest to pewna część mnie, więc pomyślałem, że może się i nią podzielę.
***
Ciemno
zapomniane światło gnące w wolność, w jego stronę
on sam, plujący niby w brodę
i słyszeć tylko głosy jego trudów
powtarzane ciągle, na wyrost, brzmiące niby z nudów

o boże, boże, użyj mi swej mocy
gdyż nie mam myśleć o kim, tej bezsennej nocy.

[irekTki]

Przegryw
Prymitywny życiowy pęd każe mu wstać
Dalej już leci, jedzenie i wizyta w toalecie
Instynkt każe się ciepło ubrać i jechać do pracy
Wyłącza siebie i wyrabia norme
Wracając do domu też instynktownie
Życiowy pęd każe mu jeść i odpocząć
Nie ma siły aby cokolwiek rozpocząć
Częściowo stłumiony ogląda seriale
Wyobrażając sobie jakby to mogło być wspaniale
Potem w internecie śledzi innych życie
Oraz to jak wielki świat rządzi nim w polityce
I dopiero przed snem zastanawia się chwile
Czy ma tak wegetować dopóki nie zginie
Jaki sens ma to istnienie bez pomysłu na siebie
Czy to ten boski plan, 40 lat i ciągle sam
Modlitwy wysłane, cóż mu zostało, sługa pokorny
Jak Abraham czy Hiob, nie szuka z nim wojny
Przegryw niczym syn marnotrawny wraca do domu
Ojcze wybacz i przyjmij mnie znowu

[BiałyGuzik]

"Bezdech"
Wpełza i wciska się w czaszkę
z nieoświeconą butnością
milczenie
tęsknym spojrzeniem przeszywa
utkaną ze smoły
rzeczywistość
dociska się do skóry
oblepiając każdy jej kawałek
nie da się oddychać
nie można też umrzeć
zapominając
niczego się nie rozwiąże
pamięć też jest nieprzydatną
obojętnością
wypełnione po brzegi myśli
buntują się przeciw każdej formie
określającej
bezsilności nie można w żaden sposób zaprzeczyć
wtedy każda próba naprawiania kończy się
tragedią
nie można określić żadnej rzeczy
wszystko jest szansą i bólem
bezkresnym
dniom nie da się przeciwstawiać
można tylko czekać na dzień
ostatni
będą pierwszymi
a pierwsi nigdy nie znikną

Kurcze, podoba mi się ten wiersz, bo też kiedyś próbowałam stworzyć podobną strukturę (i nie tylko dlatego ). Pojedyncze słowa pomiędzy wersami kończące to co powyżej, rozpoczynające to co poniżej i jednocześnie wszystko się tak ze sobą łączy. I tytuł: faktycznie najlepiej się to czyta na wydechu. Ta prosta struktura powoduje, że wiersz naprawdę jest trudny do odczytania. Jestem pełna podziwu niektórym rozwiązaniom.

[BiałyGuzik]

Jestem sam i czuje się dziwnie,
Jestem sam, czy to dobrze czy źle?
Jestem sam i nikt mi nie mówi,
Jestem sam, a przybywam wśród ludzi.

Ah tęsknię za czymś niedoścignionym,
Za przyrodą na wsi, gdy jestem w mieście,
I szukam tłumu, a pragnę być niepostrzeżonym.

Hymn introwertyków!