Jak intro ma znaleźć pracę?

[ChopLuftmysza]

Jestem bezrobotny już prawie 5 lat, na większość wysłanych CV nie odpowiadają, a jak już zostanę zaproszony na rozmowę rekrutacyjną, to zawsze wychodzi mój introwertyzm i brak dynamiczności. W zasadzie ogłoszenia o pracę jakie znajduję, dzielą się na 4 grupy:

1. Ultraciężka praca fizyczna na 3 zmiany, w systemie czterobrygadowym albo innym uprzykrzającym życie wynalazku, orzeczenie o niepełnosprawności mile widziane
2. Wielki specjalista, over 5 lat expa w branży, magister (albo najlepiej doktorat) klikania w kalkulator lub inżynierii, znajomość over 10 pojęć, 2+ języki obce
3. Nasz klient, lider na rynku poszukuje... czyli ogłoszenia dla młodych korpo-dynamicznych ekstrawertyków normików, pozytywne myślenie, otwartość, nastawienie na ludzi, zdolności interpersonalne over 9k, bycie specjalistą od finansów czy innej księgowości na kiju mile widziane
4. Java developery i inne kuce za 15k miesięcznie

Z tego, co widzę na forum, to większość tutejszych ludzi sukcesu to programiści lub krypto-normiki.

A ja tylko płaczę jak czytam że mamy najniższe bezrobocie w kraju od upadku komuny.

[MatiZ]

Z ust mi to wyjąłeś. Sądzę, że nie da się znaleźć pracy będąc intro, a jeśli już, to cudem. Szukam czegoś spokojnego w normalnych godzinach i dniach od 3 lat. W międzyczasie jeszcze studiuję.

[Nestor]

Musisz coś umieć i zapłać frycowe.

Ktoś ma lepszy pomysł?

[Patrycjusz]

Musisz coś umieć

Od lat zastanawiam się, jak to jest, że ja dwoję się i troję, żeby wpaść na to, w jaki sposób miałbym dostać jakąkolwiek pracę, utrzymać się i przeżyć - a jednocześnie po tym świecie chodzi masa ameb intelektualnych, które nie dość, że prędzej czy później tą pracę znajdują, to w dodatku stosunkowo często z czasem zaczynają zarabiać więcej niż norma (z racji doświadczenia w zawodzie = lepiej wykonywana praca, "z automatu"). Nie umieją więc nic, zatrudniają się i dopiero się uczą poprzez zwykłe odruchy Pawłowa. Z pozycji czysto intelektualnej powinienem więc pozostać spokojny, ale kiedy patrzę na sytuacje znajomych introwertyków, przestaję być spokojny. Zastanawiam się czy moje zderzenie z rynkiem pracy będzie kolejną traumatyczną sytuacją, która amputuje mi część osobowości/doprowadzi do ryzykownych kroków, czy okaże się to kolejnym straszakiem, takim samym jak studia, gdzie w szkole straszyli jakie to trudne, a więcej do nauki miałem w szkole.

Wydaje mi się, że najważniejsza w tej kwestii jest umiejętność adaptacji i też dość nihilistycznego podejścia do rynku pracy jako po prostu niewolnictwa rozciągniętego na wszystkie kolory (tak, Bukowski), inwestując w siebie po pracy, a na jej czas zamieniając się w zombie starające się o przetrwanie.

Tak więc nie wiem, jak intro ma znaleźć pracę. To tylko kolejny post pokazujący, że na pewno wymaga to kombinowania.

[Coldman]

Wydaje mi się, że najważniejsza w tej kwestii jest umiejętność adaptacji i też dość nihilistycznego podejścia do rynku pracy jako po prostu niewolnictwa rozciągniętego na wszystkie kolory (tak, Bukowski), inwestując w siebie po pracy, a na jej czas zamieniając się w zombie starające się o przetrwanie.

Tak więc nie wiem, jak intro ma znaleźć pracę. To tylko kolejny post pokazujący, że na pewno wymaga to kombinowania.

Dobre stwierdzenie "inwestując w siebie po pracy, a na jej czas zamieniając się w zombie starające się o przetrwanie."
Dzięki za podsunięcie tego pisarza

[SCD]

Z tego, co widzę na forum, to większość tutejszych ludzi sukcesu to programiści lub krypto-normiki.

Kryptonomizm straszna choroba, tylko prawdziwe, fobiczno-depresyjne introny!

Idź na jakiś kurs, potem staż, w moment Cię zatrudnią gdzie tylko chcesz. Zapewne zwyczajnie za dużo wymagasz, to typowe.

[dwadolary]

Ale bzdury. Zrzucę wszystko na introwertyzm, bo to przecież straszna choroba. Żyć się nie da. Rozczaruję cię mówiąc, że wspomniani programiści, zanim zaczną spoglądać na ogłoszenia o pracę, która wypcha ich kieszenie 15 tysiaczkami, muszę najpierw zainteresować się ofertami bezpłatnych staży. Podobnie jest ze wszystkimi specjalistami, których wymieniłeś. Różnica między nimi a ludźmi, którzy narzekają, że nie ma roboty, jest taka, że najpierw uczą się czegoś konkretnego, a potem łapią wszystko, co da im w tym kierunku jakieś doświadczenie. Druga sprawa, że zależy im na tyle, że czynią rzecz niemożliwą. Przestają zwalać winę na introwertyzm, system, wielkich wodzów, którzy od zawsze wykorzystują szaraczków. Ubierają dobre buty i zabierają się do roboty.

[Patrycjusz]

@dwadolary

To prawda, przy czym najlepszym, najbardziej zgodnym z faktycznym stanem rzeczy postępowaniem jest jednocześnie posiadać świadomość naprzykrzających się przeciwieństw (introwertyzm, system, wielcy wodzowie), i jednocześnie ubierać te dobre buty. Wiedzieć, że to absurd, niewolnictwo, ale grać w to. Tak jakby w ogóle był jakiś wybór.

[ChopLuftmysza]

@dwadolary
Może programiści mają możliwość chwytania się czegoś i zdobycia doświadczenia, ale nie każdy będzie programistą. Mnie nawet na produkcje nie chcą wziąć. Nie wiem gdzie wy widzicie te staże i możliwości.

[highwind]

@OP: Jak ci tak ciężko na rynku pracy, to załóż firmę... A, tak, zapomniałem że do tego coś trzeba potrafić. Nie wiem o co chodzi z tym introwertyzmem, bo ja nie miałem problemu ze znalezieniem pracy od razu po liceum (fizyczna, tzw. kopirowy), potem na studiach już w zawodzie, a potem po studiach już na stałe, na umowę o pracę. Pewnie powiesz, że nie pójdziesz do fizycznej, bo ci to uwłacza, czy coś. Odpowiem, że uwłaczać to ci może twoje nieróbstwo. Dwa przykłady: Znajomy pracował na magazynie Festo, jako zwykły półkowy. W trakcie pracy wyszło, że zna się na hydraulice. Teraz jest przedstawicielem handlowym i projektantem układów. Inny znajomy, również magazynier - ambitny, sumienny. Szef się rozchorował na dłużej - kumpla mianowali na PO. Szef wrócił, kumpel został zastępcą, teraz ogarnia sieć magazynów. Tylko żeby do czegoś dojść, trzeba najpierw zacząć iść. Teraz, odpowiadając na pytanie - intro ma znaleźć pracę, pokazując pracodawcy że się do niej za konkretną stawkę nadaje. Niesłychane.

[ChopLuftmysza]

@highwind
Nie każdy nadaje się do pracy fizycznej choćby z powodów zdrowotnych. Poza tym jako przykłady podajesz mi ludzi dynamicznych - przedstawiciel handlowy, zastępca kierownika. A ja właśnie o tym pisałem - że jeśli nie jesteś dynamiczny ani nie masz predyspozycji do fizycznej harówy to jesteś na przegranej pozycji nie ze swojej winy (nie mówię o programistach, bo akurat oni mają rynek pracownika).

[highwind]

Jeden z tych dwóch kolesi to mój były współlokator. Dwa lata mieszkaliśmy razem i nie wyróżniał się żadną dynamicznością. Zwykły koleś, normcore jakich wielu. Po prostu wiedział trochę więcej niż współpracownicy i był w odpowiednim miejscu i o odpowiednim czasie. Tylko do tego trzeba najpierw wyjść z domu i to ma być pointa moich postów tutaj. Kurwa, jakbym przez 5 lat pracy nie miał, to albo bym się zatrudnił byle gdzie, byleby pracować, albo przez te 5 lat nauczyłbym się kodzenia i też nie miał problemu z robotą. Ty tak serio? Co ty robisz ze swoim życiem?

[Drimlajner]

Z tego, co widzę na forum, to większość tutejszych ludzi sukcesu to programiści lub krypto-normiki.

Phi, prawdziwy sukces to być turboodrzutowcem pasażerskim na państwowym wikcie, w państwowej spółce.

A tak na serio, to chyba to:

Wielki specjalista, over 5 lat expa w branży, magister (albo najlepiej doktorat) klikania w kalkulator lub inżynierii, znajomość over 10 pojęć, 2+ języki obce

Nie nazwałbym siebie jakimś wielkim specjalistą, nawet nie mam magistra ale tak, kursy, kursy i jeszcze raz kursy. Robisz te "znajomości pojęć", języki obce, certyfikaty i licencje, czytasz książki i prasę specjalistyczną. Po co ? A no bo chyba tego się oczekuje od pracownika który zarabia trochę poniżej średniej, aspiruje do miana specjalisty a nie jest programistą 15k.

Acha, i niestety ale z pustego to i Salomon nie naleje. Warszawa wszyscy wiemy, od naszego LOTu aż do Air China, a do takiego Radomia to nawet Czesi nie chcą latać, i nie ważne że oni tam w tym Radomiu chcą to lotnisko rozbudować, guzik im ta rozbudowa w takiej sytuacji pomoże.

Jestem bezrobotny już prawie 5 lat.

A może zacznijmy z drugiej strony. Co byś chciał robić i w jaki sposób można to osiągnąć ?

[ChopLuftmysza]

normcore

no właśnie normik, a ja o introwertykach

also

był w odpowiednim miejscu i o odpowiednim czasie

czyli mu się poszczęściło

albo przez te 5 lat nauczyłbym się kodzenia i też nie miał problemu z robotą. Ty tak serio? Co ty robisz ze swoim życiem?

Próbowałem kodzenia ale nie mam do tego cierpliwości. Wysiadam kiedy po raz kolejny wychodzą mi błędy podczas kompilacji. Do tego przy ofertach dla stażystów wymagają studiów kierunkowych. Sami programiści też potrafią zniechęcić. Najpierw namawiają mówiąc, że jest branie na juniorów i nie trzeba prawie nic umieć, a jak poprosisz o wyjaśnienie czegoś / ocenienie programu to cię pojadą że nic nie umiesz i na pewno nie znajdziesz pracy. Oni tak na prawdę nie chcą pomóc czy zachęcić, tylko popisać się, że ten ogrom wiedzy potrzebny do znalezienia jakiegokolwiek stażu to dla nich jest nic.

A może zacznijmy z drugiej strony. Co byś chciał robić i w jaki sposób można to osiągnąć ?

Cokolwiek co pozwoli mi się utrzymać. Jak to osiągnąć? Nie wiem. Chyba trzeba być dynamiczniakiem lub programistą. Ewentualnie mieć znajomości (związane z dynamizmem).

[dwadolary]

@dwadolary

To prawda, przy czym najlepszym, najbardziej zgodnym z faktycznym stanem rzeczy postępowaniem jest jednocześnie posiadać świadomość naprzykrzających się przeciwieństw (introwertyzm, system, wielcy wodzowie), i jednocześnie ubierać te dobre buty. Wiedzieć, że to absurd, niewolnictwo, ale grać w to. Tak jakby w ogóle był jakiś wybór.

Niewolnictwo? Och, ludzie