Des pisze:
Tak trochę dziwnie to napisałeś.. Ktoś kto przez dłuższy czas czuł się wyobcowany i dziwny,powinien cieszyć się z tego jaki jest i tego,że to nie choroba ani żadne zaburzenie. Cieszę się,że dołączyłeś do nas i miłego pobytu tutaj.
Faktycznie trochę dziwnie. Ot taka dziwna przenośnia. Nie chodziło mi o to że introwertyzm to choroba, mimo że wśród "ekstra" znajomych można czuć się przynajmniej dziwnie. W każdym razie, tutaj czuję się jak wśród swoich
Gdy masz serce do niczego i do niczego nie masz serca
Instynkt samozachowawczy nie wystarczy, by przetrwać.
Anita, lat 24. Od dziecka najlepiej czułam się sama, potrafiłam godzinami się nie odzywać, od zawsze mam tylko kilku najbliższych przyjaciół, kocham ciszę, uwielbiam rozmowy na głębokie tematy itd. Mam też spory zakres uczuć wewnętrznych, natomiast często ciężko mi je uzewnętrzniać. Najbliżsi już mnie znają, ale spora część ludzi uważa mnie za chłodną osobę, izolującą się, co nie jest prawdą, ale trudno... O tym, że jestem introwertykiem dowiedziałam się z ponad rok temu. Dużo daje taka świadomość, że gdzieś tam się przynależy, że są ludzie, którzy mają tak samo jak ja, podobnie się czują. Też dzięki temu dużo lepiej poznałam siebie, to jak pracuje mój mózg, że muszę dawać sobie więcej czasu na przemyślenie pewnych spraw. Też dało mi to większą pewność siebie, chociaż może nigdy z tym nie miałam problemów, lubię dziwnych ludzi, ale jednak pewne rzeczy we mnie były tak inne od reszty tego, co mają ludzie, że myślałam, że coś ze mną nie tak, że muszę się dopasować do reszty. A teraz jestem dumna z tego kim jestem. Chociaż uważam, że introwertyzm też ma swoje wady i trzeba go trochę jednak trzymać na wodzy, żeby całkiem się nie odizolować od reszty i nie przestać dbać o innych ludzi, a także o ich potrzeby.
Cześć! Jestem Grzegorz, mam 18 lat. Ja małego wolałem spędzać czas w ciszy i spokoju. Nie mam wielu znajomych. Nie lubię dyskotek, nigdy nie byłem i na razie nie mam zamiaru być, jakoś nie widzę siebie w takim otoczeniu. Lubię jeździć na różne koncerty (troszeczkę ekstrawertyka jednak chyba jest) W wolnym czasie wolę spędzać czas w samotności czytając książkę, słuchając muzyki itp. Czasami jednak brakuje mi obecności drugiej osoby z którą mógłbym miło spędzić wolne chwile. Z mojego otoczenia nie znam żadnego introwertyka (a może nie umiem ich odnaleźć? :/)
Jak Ci się wydaje - koncerty to takie dyskoteki tylko dla konkretnego gustu muzycznego? A introwertyków w otoczeniu swoim nie znajdziesz, bo jak to introwertycy dobrze się chowają i poznawać obcych nie chcą. Ale niemniej jednak introwertyzm nie uprzykrza życia tobie?
Cześć, od pewnego czasu obserwuje to forum i postanowilem sie wkoncu przywitac. Jestem Rafal, 22 lata, nie jestem typem imprezowicza, wole czasami pobyc sam ze soba czy to poczytac ksiazke czy przejechac sie na rowerze. Mam paru dobrych znajomych ale ekstrawertykow :/ Sa momenty kiedy chce gdzies wyjsc, z kims pogadac, cos porobic ale czasami dopada mnie wieksze intro Lubie kino aczkolwiek samemu mi troche glupio tak chodzic do kina wiec pozostaje mi tylko internet i torrenty.
Tolerancyjna pisze:Witajcie! Nareszcie trafiłam na stronę, na której mogę być sobą i nikt mnie nie zlinczuje. Gdzie komentarze czy posty są długie i warte przeczytania, ponieważ pisane przez introwertyków. Kocham Was.
Bardziej chodziło mi o to żebyś się zastanowił nad tym co napisałeś, ale nie ma sprawy. I pamiętaj że sam doprowadziłeś do sytuacji w której każde powitanie byłoby wymuszone
Ktoś kto przez dłuższy czas czuł się wyobcowany i dziwny,powinien cieszyć się z tego jaki jest i tego,że to nie choroba ani żadne zaburzenie. Cieszę się,że dołączyłeś do nas i miłego pobytu tutaj.
W wolnym czasie wolę spędzać czas w samotności czytając książkę, słuchając muzyki itp. Czasami jednak brakuje mi obecności drugiej osoby z którą mógłbym miło spędzić wolne chwile. Z mojego otoczenia nie znam żadnego introwertyka (a może nie umiem ich odnaleźć? :/) 
