Warto dodać (z WIELKIM przymrużeniem oka), że seksistowskiego, bo kwiaty się kobietom głównie daje, a to akcentuje archaiczny podział ról typu: kobieta - bezradna piękność, muza, która wygląda a nic nie umie i jej zadaniem jest bycie adorowaną, a męskie sprawy, np. wybory do parlamentu, nie powinny ją interesować. No, to po pierwsze. :wink:grabaż pisze:jak Wy stosunkujecie się do tego skomercjalizowanego amerykańskiego pseudo "święta"?
Może nie aż tak dosadnie, ale faktycznie nie jest milo gdy nie ma sie tej bliskiej osoby z kórą można byłoby dzielic radosci i smutki. Samo święto wydaje mi się bezsensem , przeciez jezeli sie kogos naprawde kocha to nie trzeba mu tego specjalnie udowadniać.wk***ne, gdyby włożyć każdej kałasza do ręki to miasta spłynęłyby krwią
. Najbardziej żałosna dla mnie jest poczta walentynkowa, która jest co roku w mojej szkole. Okazja na pochwalenie się przed każdym ile kto dostał walentynek i kto dostał większego miśka (w kształcie serca oczywiście;)).no przecież pisałem że to będzie pytanie retorycznenie żebyś zasugerował odpowiedź na swoje pytanie ;]
wiadomo jaka będzie odpowiedź :wink: 
Coś w tym może jest. Dla mnie to istna szopka, jakiś kabaret w którym zobowiązany jest każdy będący w związku, bo jeśli się temu sprzeciwi, to zaraz będzie opacznie zrozumiany. Nie podobało mi się to, gdy z kimś byłam i nie podoba mi się to teraz, gdy jestem wolna. To popularne podejście do tego święta mnie irytuje, wygląda jakby tylko w tym dniu wypadałoby okazać trochę uczucia, by przez cały następny rok o tym zapomnieć. Totalna obłuda., sztuczność, teatr na miarę światową.Pałer_Frytas pisze:Bo to jest święto ekstrawertyczne ;p
Okazywanie uczuć publicznie.
Introwertycy nigdy tego nie zaakceptują jako rzecz wymuszoną i sztuczną.
