Ja taka kiedys nie bylam
kiedys to wystarczylo ze jakas dziewczyna w klasie miala ten sam znak zodiaku i juz nawiazywala sie przyjazn czy chociazby kolezenstwo, czulo sie po prostu ta wiez. Ostanio w nocy tak myslalam i myslalam, w glowie pojawily mi sie jakies wspomnienia, i nagle przypomnialam sobie jak to jest czuc bliskosc z drugim czlowiekiem, przypomnialy mi sie te uczucia i zaczelam sie tak czuc! (to przyszlo samo, nagle a tak na zawolanie to nie sadze zeby znowu mi sie to udalo...) no i uswiadomilam sobie dzieki temu, ze ja przez caly czas po prostu bylam az tak zamknieta w sobie! Pod masakrycznie gruba skorupa, nawet sama przed soba, bo nawet nie rozpoznawalam swoich uczuc emocji, potrzeb. a wtedy czulam ze sie otwarlam, czulam sie i zachowywalam jak ekstrawertyk. Smialam sie sama do siebie jak przypominalam sobie rozne sytuacje z ludzmi, osoby ktore sie w danym momencie nie odzywaly jakies smieszne mi sie wydawaly, i sobie wyobrazalam jak je prowokuje, udaje glupka zeby sprowokowac u nich jakies dziwne reakcje. W ogole spiewalam i tanczylam, nie mialam problemu z wyrazaniem swoich mysli, nawet z asertywnoscia. I czulam bliskosc z ludzmi. Niestety znow jestem jak autystyk. Jak mam sie znow otworzyc? I czy to jest normalne u introwertyka?
