) i doskonalenie tego. Wyłaczenie myślenia. Ok, nie zupełnie, bo staniemy się idiotami, chodzi o bezcelowe rozmyślanie nad czymś co się stalo i się już nie zmieni. Przede wszystkim bycie aktywnym, działanie.
Czyli w skrócie w jednym zdaniu, dla ciebie receptą jest wyznaczanie sobie wartościowych celów i ich realizacja. Dzięki temu też jesteś w stanie utrzymywać swoje życie w równowadze, zgadza się ?Stachv pisze:Kiedyś się bawiłem w czytanie tych motywujacych ksiazek, wchodzeniem w stany alfa, wizualizacje, LD, NLP, Potegi podswiadomosci itp, itd ale już mnie to znudziło i zmęczyło. Recepta na życie? Prostota, zgoda z własnym sobą, wyznaczenie sobie listy celów do osiągnięcia (mam ich ok 80, dzieki temu nigdy nie mogę już powiedzieć, że w moim życiu nic się ciekawego nie wydaży), skupienie się na tym co daje najwieksza frajde (mam na myśli jakąs umiejetność,a nie np. picie piwa
Każdego dnia robię sobie taki rachunek sumienia i zastanawiam się co zrobiłem wartościowego. Zaczęło się jakoś odrazu po skonczeniu liceum, teraz aż się od tego uzależniłem i nie potrafię sobię wyobrazić jak można przez cąły dzien nic nie zrobić. Prawie nie gram w żadne gry, tv praktycznie w ogole nie ogladam, a jak mam sobie zapewnic rozrywke to rower, ksiązka, film, od czasu do czasu wyjscie z kumplem na piwko(w brew pozorom bardzo mnie to pozniej motywuje do pracy, bo kumpel też ma podobny światopoglad). A tak to work, work i jeszcze raz work. W moim przypadku grafika (tradycyjna i komputerowa), daje mi to cholerna satysfakcje (a ostatnio i kase, bo pojawiają się coraz częściej zlecenia).
Mógłbym w sumie już powiedzieć, że jestem szczęśliwy, aczkolwiek czasami brakuje tej drugiej połówki. :/ Kiedyś może się zjawi, niestety szukanie na siłę daje mierne skutki...
Fajne hasło - żyć chwilą, każdy by tak chciał, podążać za szczęściem. Niestety nie każdy jest tak, hmmm zrównoważony(?). Ludzie mają różne charaktery i nie zawsze potrafią się odnaleźć w tym świecie.Piorun23 pisze:Prosta recepta na życie:
Carpe diem, quid sit futurum cras, fuge quaerere (chwytaj dzień, nie myśl co przyniesie jutro)
Panta rhei kai ouden menei (wszystko płynie, nic nie pozostaje stałe)
Pamiętaj że każdy cynik był kiedyś idealistą, ale świat ukradł mu lub połamał różowe okulary
A po resztę zajrzyj do mojej stopki
Moim skromnym zdaniem najlepiej kierować się mądrym egoizmemCzyli uważasz, że należy się kierować impulsem ?
Gdzie pisałem o "spełnieniu"? Pokaż mi, bo może pisałem, ale sam nie wiem o czym :wink:Piszesz, że nie jesteś w stanie odnaleźć się w świecie, ale jednocześnie osiągnąłeś spełnienie.
Ale ja pisałemGdzie pisałem o "spełnieniu"? Pokaż mi, bo może pisałem, ale sam nie wiem o czym :wink:
Przyjmując za kryterium "ogólne zadowolenie ze swojej egzystencji", to chyba nie takie trudne, aby czuć się spełnionym. Wystarczy tylko nie wyszukiwać dziury w całym :lol:kabanos napisał:Tutaj chciałbym, aby się pojawiły wartościowe treści dotyczące spełnienia w życiu introwertyka. Mówiąc spełnienia, mam na myśli ogólne zadowolenie ze swojej egzystencji
Niektorzy spelnienie zycia widza w dazeniu do celu, brak wyzwan oznacza pustke. To proces przynosi satysfakcje :-Pair pisze: Jeżeli przyjąć, że spełnienie osiągamy realizując wszystkie swoje marzenia i dążenia..., to osiągnięcie ich powinno kończyć nasz bieg - ot, meta i nic więcej, żadnych nowych wyzwań.
