Polski Portal Introwertyków

Gracie na gitarze, keybordzie itp?

Taak, na gitarze elektrycznej, ale dlaczego pytasz. Keyboard to podobnie chyba jest(tzn. skale) tylko jaki klawisz- jaki dźwięk trza się nauczyć, z takiego testu na zawód mi wyszło praca w radio/studio. Jak mi sie powiedzię w życiu to napewno naucze się grać na saksofonie, więc tak "muzyczny introwertyk".

Umiem zagrać parę rzeczy na gitarze elektrycznej. Uczyłem się dla własnej frajdy. Obecnie mam na to mało czasu, gitara głównie leży i się kurzy.

Gram na gitarze elektrycznej. Nawet w zespole. Polega to na tym, że spotykamy się raz na tydzień na piwo i trzymamy gitary na kolanach Co nie zmienia faktu, że zamierzamy zwojować świat.

Na tą chwilę nie, ale jakiś czas temu pożyczyłem od kumpla gitarę klasyczną i na własną ręke, przy pomocy internetu oraz podręcznika próbuje się nauczyć.

Ze mnie kompletne beztalencie, niestety brak słuchu muzycznego nie pozwolił mi na rozpoczęcie kariery rockmana i posiadanie gotowych na wszystko fanek ;]

U mnie tak samo... kiedyś w podstawówce na flecie, jak i inni, ale poza tym to brak...
Choć przyznam, że nie próbowałem i teraz chętny jestem, aby spróbować. A nóż się uda?

Kiedyś nieźle naparzałem w Guitar Hero. To też się liczy?

gram trochę na gitarze akustycznej, tworzyłam też własne piosenki na śpiew i gitarę.

kiedyś grałam też na keyboardzie.

@FireSoul

Myślę, że nic się nie stanie jeśli wkleisz któryś swój utwór w temacie, który założyłem w dziale Hobby.

ok.
rety ja dopiero teraz zauważyłam, że to forum ma działy i że jest duże.
myślałam wcześniej że tylko w tym "być intro" są posty i nie do tego działu wpisałam swój post.

Znam sporo muzyków, który są introwertykami. Granie w zespołach im pasuje, bo 'nie trzeba gadać' ;-) Poza frontman'em oczywiście. Ja mam za sobą epizod szkoły muzycznej, a potem jakieś kapele, czasem o skrajnie różnej tematyce. Kilka instrumentów w miarę dobrze, i kilka pobieżnie. Chociaż ostatnio większość się kurzy. Do dziś nie wiem czy dobrze zrobiłem, nie wiążąc się z muzyką zawodowo. Może w następnym życiu.

intbrun pisze: 30 paź 2024, 23:18Znam sporo muzyków, który są introwertykami. Granie w zespołach im pasuje, bo 'nie trzeba gadać' ;-)

To prawda, na tych próbach ludzie po prostu odpalali sprzęt i instrumenty, i grali, porozumiewając się tylko/głównie w celach muzycznych. Potem montaż i obróbka dźwięku, mix, mastering, odsłuch itd. to też bardzo fajne dla introwertyka sprawy. Samo wrzucanie muzyki na streamingi w necie czy nawet nagrywanie się w home studio też bardzo ok. Problemy zaczynają się przy występie na żywo, ale znowu - przygotowanie, wyjście na scenę, odegranie, zamachanie do publiczności - żaden problem. Faktycznie jest to do zrobienia w muzyce elektronicznej i instrumentalnej.

intbrun pisze: 30 paź 2024, 23:18Poza frontman'em oczywiście.

O, tu się zaczyna. Samozwańczy liderzy, którzy bez instrumentalistów nie zrobiliby nic, ale przecież to oni są tymi ekstrawertykami, mają znajomości, zdolności sceniczne, stylówę itd. Nigdy się z nimi nie dogadałem. Nawet introwertyczny wokalista przez sam fakt, że jego głos miał być główną osią projektu, zachowywał się bardzo podobnie.

intbrun pisze: 30 paź 2024, 23:18Ja mam za sobą epizod szkoły muzycznej, a potem jakieś kapele, czasem o skrajnie różnej tematyce. Kilka instrumentów w miarę dobrze, i kilka pobieżnie. Chociaż ostatnio większość się kurzy. Do dziś nie wiem czy dobrze zrobiłem, nie wiążąc się z muzyką zawodowo. Może w następnym życiu.

"Może w następnym życiu" brzmi idealnie - czyli w tym, w którym postawiłoby się na to od samego początku i tego trzymało do końca. Wtedy jest to faktycznie do zrobienia. A tak poza tym, to dobrze nazwać to "pasją", a nie "hobby". Hobby to np. łowienie ryb albo zbieranie znaczków. Muzyka rządzi się trochę innymi prawami. I jest też ogromna rozbieżność między pasją aktywną, a pasywną. Będąc po prostu odbiorcą muzyki, można znać się na niej naprawdę szeroko, bywać w wielu miejscach i z bardzo różnymi ludźmi. Zdeklarowanie się na tworzenie muzyki w konkretnym nurcie to już taka deklaracja, jak podpisanie umowy o pracę w jakiejś branży. Ciężkie dla ludzi z szerokimi horyzontami.

Zaczynając od końca - decyzja o 'porzuceniu' muzyki jako zawodu trochę wyszła sytuacyjnie, ale troche była świadoma. Na podstawie obserwacji nie odpowiadało mi (tematy międzyludzkie, a nie muzyczne) to co widziałem w środowisku filharmoników, z kolei przebicie się z kapelą pankowo-rockową, bez dojść było bez szans tak samo wtedy jak i dzisiaj. Tak chociażby - bardzo fajny zresztą - zespół Kwiat Jabłoni. Talent talentem, a rodzicie w branży - rodzicami w branży ;-). Setki kapeli coverowych (w których granie jest często naprawdę przyjemnością) potrafią często zagrać równie profesjonalnie co oryginał. A muzycy potrafią grać wszystko co im wpadnie w ręce. Technicznie potrafią być lepszymi mzykami niż niejedne znane gwiazdy. Ale brakuje im tego czegoś.... czyli ... znajomości ;-)

Z frontmenami to chyba nie musi być reguła, normalni też są. A jako śpiewający znad klawiszy introwertyk chciałem wyrazić stanowczy i zdecydowany sprzeciw wobec wrzucania mnie do jednego koszyka z 'gwiazdorami' ;-) Ale też to pewnie dlatego, że u mnie zawsze frontmen był też instrumentalistą, a nie przebierańcem. Mi w każdym razie drugie głosy zawsze pasowały, niech ktoś inny bawi się w wodzireja ;-).

Tutaj można by zrobić małą dygresję w kierunkach damsko-męskich. Introwertyczny grajek na gitarę przy ognisku, z jednej strony zwraca uwagę lasek na siebie, z drugiej... ręce ma zajęte gitarą, i gry wydaje mu się, że dziewczyny podziwiają i wzdychają do jego rzewnych piosenek miłosnych, przegapia fakt, żę inne chłopaki już się tymi dziewczynami zajmują. I potem zostaje sam z gitarą, gdy inne pary rozchodzą się do namiotów ;-)

Co do grania na żywo, to miałem okazje widzieć akcje, gdy gość, który w domowym zaciszu i na próbach wymiatał, zdrętwiał przy nawet niewielkiej publiczności i trzeba było poświęcić kilka mini-koncertów w jakichś pod-pubach, żeby go przełamać ;-)
Tutaj szkoła muzyczna zrobiła robotę, stresując dzieciaki od małego publicznymi występami przed rodzicami czy nauczycielami. Intro czy nie, szybko uczył się obycia scenicznego. I ignorowania tegoż. Zresztą podobne zadanie mają różne jasełka czy inne występny dzieciaków. Zaspokoić ego rodziców, ale przede wszystkim doświadczyć dziecko sceną jak najwcześniej. Na zachodzie w szkołach grane są potem różnie HighSchoolMusical. U nas raczej apele poległych i inne poważne tematy. Niby trzeba wystąpić i wiersz powiedzie, ale to chyba nie jest to samo...

intbrun pisze: 03 lis 2024, 20:25Zaczynając od końca - decyzja o 'porzuceniu' muzyki jako zawodu trochę wyszła sytuacyjnie, ale troche była świadoma. Na podstawie obserwacji nie odpowiadało mi (tematy międzyludzkie, a nie muzyczne) to co widziałem w środowisku filharmoników, z kolei przebicie się z kapelą pankowo-rockową, bez dojść było bez szans tak samo wtedy jak i dzisiaj. Tak chociażby - bardzo fajny zresztą - zespół Kwiat Jabłoni. Talent talentem, a rodzicie w branży - rodzicami w branży ;-). Setki kapeli coverowych (w których granie jest często naprawdę przyjemnością) potrafią często zagrać równie profesjonalnie co oryginał. A muzycy potrafią grać wszystko co im wpadnie w ręce. Technicznie potrafią być lepszymi mzykami niż niejedne znane gwiazdy. Ale brakuje im tego czegoś.... czyli ... znajomości ;-)

O, widzę, że tu podobna historia się wydarzyła. O jakie tematy międzyludzkie chodziło wśród filharmoników, skoro muzyczne były w porządku?
Czy ja wiem, czy z taka kapelą nadal jest tak samo? W dobie streamingów i internetu, serio to liczy się najbardziej, a występy na żywo to tak naprawdę dodatek do tego, który może mieć miejsce tylko przy jakimkolwiek sukcesie online.
Rodzice w branży to częsty temat, chociażby w przypadku Hani Rani. Podobnie - talent talentem... A ile jest takich.
Oprócz znajomości wymieniłbym jeszcze inne czynniki. Są nimi np. parcie na szkło, chęć zrobienia z tego swojego pełnoprawnego zawodu itd.

intbrun pisze: 03 lis 2024, 20:25Z frontmenami to chyba nie musi być reguła, normalni też są. A jako śpiewający znad klawiszy introwertyk chciałem wyrazić stanowczy i zdecydowany sprzeciw wobec wrzucania mnie do jednego koszyka z 'gwiazdorami' ;-) Ale też to pewnie dlatego, że u mnie zawsze frontmen był też instrumentalistą, a nie przebierańcem. Mi w każdym razie drugie głosy zawsze pasowały, niech ktoś inny bawi się w wodzireja ;-).

Jasne, zależy od trafu. Ale ta uwaga o byciu jednocześnie instrumentalistą bardzo dużo tutaj zmienia.

intbrun pisze: 03 lis 2024, 20:25Tutaj można by zrobić małą dygresję w kierunkach damsko-męskich. Introwertyczny grajek na gitarę przy ognisku, z jednej strony zwraca uwagę lasek na siebie, z drugiej... ręce ma zajęte gitarą, i gry wydaje mu się, że dziewczyny podziwiają i wzdychają do jego rzewnych piosenek miłosnych, przegapia fakt, żę inne chłopaki już się tymi dziewczynami zajmują. I potem zostaje sam z gitarą, gdy inne pary rozchodzą się do namiotów ;-)

Z doświadczenia - wystarczy mieć jakiekolwiek nagrania, żeby można było sobie ich posłuchać i wspomnieć o samym fakcie bycia muzykiem. Działa i w tematach damsko-męskich, i w każdych innych. Dlatego warto inwestować właśnie w nagrania. Jest to twardy dowód, można wysłać to tak w zasadzie gdziekolwiek, później ktoś może odtworzyć to sobie w dowolnych warunkach. A jednocześnie można się do tego solidnie przygotować, sporo popracować nad samym dźwiękiem itd. Jak szukałem ludzi do grania, to nagrywki były dealbreakerem. Fakt ich posiadania lub nie, ich jakość (muzyczna i dźwiękowa) albo to, co prezentowały stylistycznie itd.

intbrun pisze: 03 lis 2024, 20:25Co do grania na żywo, to miałem okazje widzieć akcje, gdy gość, który w domowym zaciszu i na próbach wymiatał, zdrętwiał przy nawet niewielkiej publiczności i trzeba było poświęcić kilka mini-koncertów w jakichś pod-pubach, żeby go przełamać ;-)
Tutaj szkoła muzyczna zrobiła robotę, stresując dzieciaki od małego publicznymi występami przed rodzicami czy nauczycielami. Intro czy nie, szybko uczył się obycia scenicznego. I ignorowania tegoż. Zresztą podobne zadanie mają różne jasełka czy inne występny dzieciaków. Zaspokoić ego rodziców, ale przede wszystkim doświadczyć dziecko sceną jak najwcześniej. Na zachodzie w szkołach grane są potem różnie HighSchoolMusical. U nas raczej apele poległych i inne poważne tematy. Niby trzeba wystąpić i wiersz powiedzie, ale to chyba nie jest to samo...

Tak, w opozycji do nagrywek, występy to zupełnie inna broszka. Problem polega na tym, że kiedy kończy się szkoła lub przerywa się taką ścieżkę muzyczną związaną ze sceną, te umiejętności jednak w znacznym stopniu zanikają. Podobnie zresztą do umiejętności manualnych, czyli gry na instrumencie.