Polski Portal Introwertyków

Wszyscy tu strasznie narzekają na bycie intro. Ale gorsze jest chyba bycie takim niewiadomo czym. Ja ani ekstra nie jestem ani intro. Ani z prawdziwym intro się w pełni nie dogadam ani z prawdziwym ekstra. To tak jak bycie ani w pełni kobietą ani mężczyzną (co też w sumie do mnie pasuje ) Intro wbrew pozorom mają znajomych i swoje grupki wsparcia. W LO zawsze jest taka klasa dla "innych" tzw. mat-fiz czy mat-inf, ida tam głównie introwertycy i znajdują podobnych osobników. Ja też poszłam, bo lubiłam matmę. I okazało się, że ja uważająca się za introwertyczkę byłam chyba jedną z najbardziej ekstrawertycznych osób w klasie Z kolei jak potem się przeniosłam do klasy językowej zostałam daleko w tyle pod względem towarzyskości i komunikatywności. Co mnie odróznia od prawdziwego intro to to, że potrzebuję kontaktu z ludźmi. Oczywiście nie za dużego, ale jak zupełnie się izoluję to źle się czuję. Nie rozumiem jak niektórzy mogą cały tydzień siedzieć w domu i zupełnie nie chcą widzieć się z ludźmi. Tyle, że tu zaczyna się problem, bo większość ludzi rozumie kontakt z innymi najczęściej poprzez hałaśliwe imprezy z dużą ilością alkoholu czego nie znoszę. Także ja ani dobrze sie nie czuje siedząc w domu w samotności po całych dniach (typowy intro) ani na hałaśliwych imprezach (typowy ekstra). Znam albo osoby bardzo lubiące imprezy albo taką introwertyczkę, dla której wystarczy spotkanie raz na dwa miesiące i chyba nie jest przesadnie zainteresowana znajomoscią ze mną. Może mam jakieś spaczone podejście, ale dostrzegam same skrajności osobowościowe dookoła Nie znam żadnej pewnej siebie, ciekawej osoby, ale spokojnej i introwertycznej. Albo ludzie, którzy mają sraczkę werbalną albo zakompleksieni, niepewni siebie bardzo małomówni intro.

mlodaintrowertyczkaa pisze:Co mnie odróznia od prawdziwego intro to to, że potrzebuję kontaktu z ludźmi. Oczywiście nie za dużego, ale jak zupełnie się izoluję to źle się czuję.

Introwertyk nie znaczy samotnik. Intro też potrzebują kontaktu z ludźmi.

mlodaintrowertyczkaa pisze:Nie rozumiem jak niektórzy mogą cały tydzień siedzieć w domu i zupełnie nie chcą widzieć się z ludźmi.

Wytrzymam dzień, może dwa. Jak ktoś daje radę więcej, to niech napisze co robi przez te kilka dni.

mlodaintrowertyczkaa pisze:Tyle, że tu zaczyna się problem, bo większość ludzi rozumie kontakt z innymi najczęściej poprzez hałaśliwe imprezy z dużą ilością alkoholu czego nie znoszę.

Też ich nie rozumiem.

mlodaintrowertyczkaa pisze: (...) zakompleksieni, niepewni siebie bardzo małomówni intro.

To że ktoś jest bardzo małomówny, nie oznacza że jest zakompleksiony i niepewny siebie. Po prostu nie będzie się wysilał żeby rozmawiać "o pogodzie". Znajdź ciekawy dla niego/niej temat a zobaczysz na co go/ją stać

Mel pisze:Wytrzymam dzień, może dwa. Jak ktoś daje radę więcej, to niech napisze co robi przez te kilka dni.

Czyta, ogląda filmy, uczy się, gra, śpi, ćwiczy, snuje niecne plany podbicia świata (lub przynajmniej podwórka), wkurza się na sąsiadów, itd. Innymi słowy - da się, możesz mi wierzyć. Inna sprawa, że jakaś równowaga musi zostać zachowana, po pewnym czasie wręcz muszę gdzieś wyjść, z kimś się spotkać. W innym przypadku psychiatryk murowany.

Ani z prawdziwym intro się w pełni nie dogadam ani z prawdziwym ekstra

Pytanie nie tylko do Ciebie ale też to reszty forum; macie w głowach rentgen osobowości? Czy znajomość zaczynacie od testu? Gadatliwość/małomówność o niczym nie świadczy, to że ktoś w jednym środowisku jest zamknięty nie znaczy że w innym nie może być duszą towarzystwa.

W LO zawsze jest taka klasa dla "innych" tzw. mat-fiz czy mat-inf, ida tam głównie introwertycy i znajdują podobnych osobników

Zabawne, u mnie za takie klasy uważa się humany, a mat-fizy za najbardziej imprezowe. Ach, te stereotypy...

Co mnie odróznia od prawdziwego intro to to, że potrzebuję kontaktu z ludźmi.

Tu w 100% popieram Mel, całkowita niechęć do kontaktów z ludźmi brzmi bardziej jak choroba psychiczna a nie typ osobowości.

bo większość ludzi rozumie kontakt z innymi najczęściej poprzez hałaśliwe imprezy z dużą ilością alkoholu czego nie znoszę.

Lepiej zaliczać się do nie których a nie do wszystkich ; ). Może masz pecha że trafiłaś na takich a nie innych ludzi, ale wbrew pozorom jest wiele osób które imprezują rzadko; choćby ci co mają już rodziny czy pracę i nie mogą sobie na to pozwolić. Ilość pitego alkoholu nie jest wyznacznikiem ekstrawertyzmu a kultury lub jej braku.

Albo ludzie, którzy mają sraczkę werbalną albo zakompleksieni, niepewni siebie bardzo małomówni intro.

Albo dużo mówią bo leczą kompleksy i chcą na siebie zwrócić uwagę, albo mało mówią bo są są tak pewni siebie że nie muszą rozmawiać z plebsem. Ilość wypowiadanych słów o niczym nie świadczy.

Nie znam żadnej pewnej siebie, ciekawej osoby, ale spokojnej i introwertycznej.

Ja nie znam żadnej ekstrawertycznej osoby która jest naprawdę pewna siebie więc, tak jak wyżej, wszystko zależy na jakich ludzi trafisz.

Mel pisze:

mlodaintrowertyczkaa pisze:Nie rozumiem jak niektórzy mogą cały tydzień siedzieć w domu i zupełnie nie chcą widzieć się z ludźmi.

Wytrzymam dzień, może dwa. Jak ktoś daje radę więcej, to niech napisze co robi przez te kilka dni.

Siedzę przy kompie, gram w gry, scrolluję strony internetowe, czasem je czytając, oglądam filmy, czytam książki. Ale bez internetu chyba bym umarł. Co do potrzeby spotkań - mogę się spotykać ze znajomymi co tydzień, czasem częściej, ale i jak się z nikim nie widzę ani nie słyszę nawet i miesiąc, też jakoś strasznie nie cierpię.

mlodaintrowertyczkaa pisze:W LO zawsze jest taka klasa dla "innych" tzw. mat-fiz czy mat-inf

No to mój matfiz był całkiem normalny - jakieś 15% intro.

Mel pisze:

mlodaintrowertyczkaa pisze:Co mnie odróznia od prawdziwego intro to to, że potrzebuję kontaktu z ludźmi. Oczywiście nie za dużego, ale jak zupełnie się izoluję to źle się czuję.
Introwertyk nie znaczy samotnik. Intro też potrzebują kontaktu z ludźmi.

mlodaintrowertyczkaa pisze:Nie rozumiem jak niektórzy mogą cały tydzień siedzieć w domu i zupełnie nie chcą widzieć się z ludźmi.

Wytrzymam dzień, może dwa. Jak ktoś daje radę więcej, to niech napisze co robi przez te kilka dni.

.

Gotuję wyprobowując nowe przepisy. Czytam książki. Oglądam filmy. Uczę się języków. Medytuję. Planuję podróże - trasę, tanie bilety, budżet itd. Ćwiczę. Godzinami słucham muzyki. Myślę o problemach świata (serio!), czytam na ten temat, obmyślam, jak mogłabym nawet w małym stopniu zaradzić.

Ja wytrzymam nawet tydzień. Szkicuję, maluję - w ten sposób ładuję swoją energie, którą wykorzystuję przebywając z ludźmi. Oczywiście mam satysfakcję wtedy kiedy jestem zadowolona ze swoich prac, bo jeśli jest inaczej, to czuję, że jestem do niczego i nie wychodzę drugi tydzień z domu

Też czasem przez ileś dni nie mam ochoty widywać ludzi. Kontaktu ze współpracownikami nie uniknę, natomiast poza nią...Nie chcieć przez tydzień widzieć się z ludźmi to dla mnie normalna i częsta rzecz. Co wtedy robię? To, co muszę, potrzebuję, lubię itp. Po prostu żyję swoim życiem. A, jak mam ochotę, czasem spotykam się z kimś.

Co prawda nie mam pojęcia jak wyglądają klasy językowe, ale myślę że wymagają podwyższonych zdolności komunikacyjnych, a do takich częściej mogą wybierać się ekstrawertycy (choć nie muszą).

Wg. mnie wyglądasz na osobę tylko z przewagą introwertyzmu. A może jesteś ambiwertyczką?
Z resztą nawet osoby z przewagą ekstrawertyzmu nie muszą lubić imprez z dużą ilością alkoholu w zadymionych spelunach. Wszystko zależy.

mlodaintrowertyczkaa pisze:Ale gorsze jest chyba bycie takim niewiadomo czym. Ja ani ekstra nie jestem ani intro.

Neutralność na osi introwersja-ekstrawersja, czyli w skrócie ambiwersja. Możesz walczyć o równowagę sił w świecie, a przynajmniej druidzi z D&D którzy byli neutralni na osi prawo-chaos oraz dobro-zło tak robili.
Masz spore możliwości, spróbuj wypracować w sobie zalety introwertyków i ekstrawertyków, a następnie wykorzystać je do walki o harmonię w społeczeństwie. Jeśli dominują ekstrawertycy, to przeniknij do ich grupy i w sposób subtelny i stopniowy promuj postawy introwertyczne.