Polski Portal Introwertyków

Witam tu wszystkich zaglądających. Zapraszam do przeczytania mojej historii. Jestem tu po raz pierwszy, a na imię mam Natalia.

Poznałam przez Internet kolegę, z którym rozwijałam kontakt za pośrednictwem tylko i wyłącznie listów. Pochodzę z małej miejscowości pod Gdańskiem. On z kolei studiuje w Warszawie. Nie chciałam się nigdy z nim spotykać, aczkolwiek życie mi pokazało, że dostałam się na magistra na UW. O tym, że jestem w stolicy, napisałam mu dopiero niedawno- z 2 miesiące temu. Oczywiście, on dążył do spotkania i się spotkaliśmy. I tak średnio było kilka spotkań przez jakiś odcinek czasu. Bardzo miłych spotkań, po koleżeńsku- ale odkryłam że coraz więcej o nim myślę, właściwie bez przerwy. Nie chcę go stracić, ponieważ w miarę go poznałam i pod wieloma względami bardzo mi odpowiada, myślę że jest odpowiedni dla mnie i bardzo dobrze się przy nim czuję- jak przy nikim innym!. Jestem dziewczyna nieśmiała, mająca skłonności do introwertyzmu. Ponieważ on jest również introwertykiem, mam kilka pytań.
On ma teraz dużo na głowie, więc raczej nie kwapi się do inicjowania spotkań- ale mniej więcej jak mu zaproponuję wyjście, zwykle chce i idzie do mnie. Jest bardziej skłonny odpisywać na moje trzy słowa, niż pisać sam z siebie do mnie. Stara się mnie zadowalać, ważniejsze dla niego jest, by mi na spotkaniu było dobrze i trwa to spotkanie tak długo, aż go nie puszczę do domu. Chciałabym częściej się z nim widywać. Ale prawda jest taka, że jeśli ja nie zaproponuję, to on sam ze siebie nie proponuje. Ze spotkania na spotkanie coraz bardziej się na mnie otwiera- ale jak mogę poznać, czy on mnie traktuje tylko jak koleżankę? Jak introwertyk okazuje to zainteresowanie? Poprzez milczenie? Jak prześwietlić takiego chłopaka, jeśli nie ma się wspólnych znajomych? Mało tego, zobaczyłam jego ciche konto na portalu randkowym- po co on tam ma te konto? Jak wzbudzić zainteresowanie takiego chłopaka?

Jesli z kazdym kolejnym spotkaniem otwiera sie coraz bardziej, to znaczy ze ufa Tobie i raczej chce kontynuowac z Toba relacje. A to ze sam nie nawiazauje z Toba kontaktu jako pierwszy, moze jedynie wynikac z jego niesmialosci/introwertyzmu.

Ciezko jest to okreslic z Twojego opisu, ale to nie jest Twoja wina, poniewaz ludzie sa sklonni do chowania swoich uczuc (szczegolnie my introwertycy). Wydaje mi sie ze najprostszym rozwiazaniem Twojego problemu jest po prostu delikatnie z nim o tym porozmawiac. Wiem ze moze to byc trudne, ale wtedy uzyskasz najszczersza odpowiedz na Twoje pytanie.

Ciekawa jestem ciągu dalszego. Zmieniło się cuś?

Witam, do tej pory odbyło się więcej spotkań.. Generalnie rzecz ujmując.
Wyłożyłam chłopu kawę na ławę. Jak myślę, jak się czuję. Ponieważ w jeden dzień wyszedł, na 4 dzień stwierdził, że starczy że w jeden dzień się widzieliśmy. Kontaktu co za dużo to nie zdrowo.
Mówi, że jest zdystansowany, nie chce by było problemowo, potrzebuje czasem dystansu.
Mi zależy na nim, jak nigdy na nikim- bo nigdy nie byłam zakochana.
I nigdy nie miałam tak dłuższego kontaktu.
Teraz odpisałam mu na to, co myślę. Jak zadzwonię to wyjdzie, nie zadzwonię- nie wyjdzie.

Jak już musiało mnie wziąć, to na wyjątkowo trudnego typa.

Co mam zrobić? Poradźcie mi

Nie poddawaj się, on kiedy zauważy jak Ci bardzo zależy to doceni Twoje starania.

Ciekawe, ile tego czasu potrzebuje, by to zrozumieć.. Bardzo to przeżywam.

Czas to pojęcie względne, lepiej poczekać i się doczekać, nieprawdaż?

Nikomu nie chcę odbierać nadziei, przetrącać skrzydeł, ani kopać, gdy leży, ale byłabym ostrożna z beztroskim zapewnieniem, że on na pewno zauważy i doceni. Tak być może, ale nie musi.

zielonomi pisze:Wyłożyłam chłopu kawę na ławę. Jak myślę, jak się czuję.

A on co? Zdeklarował się jakoś na Twoje wyznanie?

Jeśli zamierzasz czekać nie mając żadnych konkretów od niego, to ustal sobie jakiś limit.

Jeszcze nic nie napisał, nie deklarował, nic. Wiem, że ma problemy. Jednak nie chce mi nic mówić o problemach. Potrzebuje dystansu i jest zdystansowany- tyle że.