Polski Portal Introwertyków

Jak wygląda u Was sytuacja ze skupieniem? Introwertycy mają ponoć szczególną do tego zdolność - jak to jednak godzi się z tą ciągłą, przelewającą się przez głowę introwertyka falą myśli?

Pytam, bo sam potrzebuję niemałego wysiłku by osiągnąć głębokie skupienie. Jeśli coś mnie nie interesuje, np. książka - a muszę ją przeczytać, to skupić się na niej jest mi niezwykle trudno - zalewa mnie fala myśli i zanim się spostrzegę, porywa mnie daleko od treści danej lektury.

Do tych przemyśleń skłonił mnie przypadek znajomego ekstrawertyka, który choć nie grzeszy inteligencją, nie dość że pamięć ma rewelacyjną, to i skupić się potrafi w tym stopniu, że nie słyszy, co się do niego mówi...

Jeśli mnie coś interesuje, to potrafię siedzieć nad tym kilka godzin i zapomnieć o całym świecie. Jeśli jednak mnie nie interesuje, to myśli uciekają mi gdzieś indziej i nawet jak się staram, nie umiem się nad tym skupić.

Podpisuję się pod tym co powiedziała SkyMaja, jeśli mnie coś interesuje to nie ma problemu.... Podobnie jest z rozmowami... jeśli temat ciekawy to nawet się czasem odezwę :wink: a jak nie to odlatuję.

Jeśli coś mnie naprawdę zainteresuje potrafię skupić się tylko na tym i czasem nie słyszę nawet jak ktoś do mnie mówi w tym czasie.
Jeśli jednak muszę się np. pouczyć, a w głowie mam tysiąc innych myśli wtedy jest naprawdę ciężko skupić moją uwagę na nauce.

Mam ten sam problem, kiedy chcę się uczyć czegoś, to zawsze myśli lecą w bok, zaczynam o czymś innym myśleć, czy to o jakimś zdarzeniu, czy o czymś innym. Kiedy czytam jakąś ciekawą książkę, to myśli wtedy tak się nie rozpraszają, ale nie skupiam się tak mocno, żeby nic nie słyszeć z otoczenia.

u mnie wielkie problemy ze skupieniem uwagi

doszło do tego, że gdy muszę się czymś zająć to słucham głośnej, ostrej muzyki - i tak mnie to bardziej nie rozproszy, a przynajmniej mam "energetycznego kopa"

Ja nie mam problemów ze skupieniem uwagi. Jeśli zależy mi na dobrej ocenie z jakiegoś przedmiotu to nie ma problemu. Jeśli jednak muszę przeczytać jakąś supernudną książke to nie ma zmiłuj żebym skończyła chociaż 1 stronę

Ja też się kiepsko skupiam, czasami nie potrafię w myślach policzyć do 10 :/ Jedyne wyjątki to komp i książka, wtedy odjeżdżam zupełnie... żałuje tylko, że nie mam podzielności uwagi

Również u mnie jest problem ze skupieniem uwagi, zwłaszcza gdy z kimś rozmawiam. Potrafię się wtedy wyłączyć, pomyśleć o czymś innym i jest mi wtedy wstyd, że nie wiem o czym osoba mówiła i co mam jej odpowiedzieć. Podobnie było na studiach, podczas wykładów potrafiłam się tak rozmarzyć, że kompletnie nie wiedziałam o czym był wykład. Jedynie na wykładach z psychologii udawało mi się skupić i z przyjemnością słuchać.

Nie umiem się skupić na nauce przedmiotów których nie lubię historii na przykład, na lekcjach jest lepiej jeśli tylko siedzę w pierwszych rzędach;]
Przy czytaniu muszę mieć spokój i ciszę absolutną- jeśli książka mnie porwie nie ma mnie dla świata, jeśli nie liczę strony do końca rozdziału po naście razy;]

To, że introwertycy mają rzekomo większą zdolność skupienia uwagi rozumiem nieco inaczej - przynajmniej patrząc na siebie. Myślę, że w tych "mądrych" książkach może chodzić o cierpliwość i wytrwałość, przy innego rodzaju czynnościach. Potrafię wiele godzin, nawet dni spędzić nad wykonaniem jakiegoś zadania, np. sporządzeniem projektu, rysunków, czy napisaniem jakiegoś tekstu. Chodzi mi o zadania, które wymagają przemyślenia, przeanalizowania, i po prostu "wysiedzenia" godzin nad czymś. W takich przypadkach rzeczywiście umiem się świetnie skupić.

Tymczasem, gdy mam przyswoić jakąś wiedzę z książek, czy wykładów - myśli nie nadążają za natłokiem informacji i po chwili biegną już swoim torem. Zamyślam się wtedy i po jakimś czasie, gdy "wracam na ziemię" już nie wiem o co chodzi i muszę zaczynać od początku.

Może jest to związane z tym, że ekstrawertycy łatwiej skupiają uwagę na informacjach dostarczonych im z zewnątrz, przez co łatwiej i szybciej przetwarzają je. Introwertycy muszą wszystko przemyśleć, przeanalizować po swojemu, gdzieś tam w środku i łatwiej jest im się skupić na zadaniach, które wymagają takiego właśnie procesu wewnętrznego.

dobrze napisane... w każdym razie u mnie dokładnie tak to działa

Dopiero na studiach nauczyłem się "skupienia na żądanie". Czas leci, sesja coraz bliżej trzeba skupić się na problemie. To niełatwe, ale udało się przez ciągłe pisanie i rozrysowanie danego problemu. Tak jakby ciąg przemyśleń udawało się przelać na papier i tym samym skrócić drogę "od pomysłu do przemysłu".

Ja nawet na studiach nie byłem w stanie się tego nauczyć w związku z czym mnie wywalili.

Skupienie na żądanie, owszem na 1 minutę ... potem już jestem myślami w innym miejscu. Często na przykład przy liczeniu zdarza mi sie powtarzać w myślach to samo działanie jakbym chciał zgadnąć wynik, a nie po prostu policzyć.