Polski Portal Introwertyków

Jest temat o sukcesach to może coś z drugiej strony. Jak sobie radzicie z niepowodzeniami? Swoimi i swoich bliskich. W jaki sposób można 'podnieść na duchu' introwertyczkę/ka, aby nie odnieść przy tym odwrotnego skutku?

Dla mnie niepowodzenia są okropne, czasem nawet po latach wracam myślami do przeszłych zdarzeń i staram się je zrozumieć, ale tylko przeżywam je na nowo i często psują mój humor. A pocieszać innych totalnie nie umiem. Zwykle tylko tłumaczę, że wcale nie jest tak źle ale to nic nie daje. Kończy się na tym, że jeśli to ważna dla mnie osoba to sam się też dołuje i nic już się tego dnia nie klei.

Mi do pocieszenia wystarczy szczery uśmiech kogoś bliskiego, słów nie potrzebuję. Dołować się nie lubię, ale niestety mi się zdarza. Kiedy spotka mnie porażka i dotyczy ona tylko mnie, to ok, poprawię się następnym razem, ale kiedy dotyczy także kogoś innego to już nie jest tak fajnie bo włącza się poczucie winy

Poza tym nie wiem czy ten temat ma sens, po co kolejny w którym ludzi będą pisać o złych rzeczach?

No dokładnie, takie sranie o niczym. Powinniśmy utrzymać jakiś poziom, nie? Rozdrabniamy się na mak, o wszystkim i o niczym. Po co?

Każdą porażkę głęboko przeżywam. Być może ktoś inny by się tym nie przejmował, ale każda codzienna sytuacja, kiedy coś mi się nie udaje albo wychodzę na ,,głupka'' jest przeze mnie analizowana tygodniami.