Polski Portal Introwertyków

ainos,
mam tak samo. Skąd tak jesteś w ogóle? :wink:

pozwól, że nie będę ujawniać takich informacji tak na forum, mogę powiedzieć jedynie że gdzieś z kujawsko - pomorskiego

No proszę, ja też. :wink:

Kogoś mi jednak brakuje...

eh

martu pisze:

Kogoś mi jednak brakuje...

eh

twój post tak wiele wnosi do tematu, że treść posta wylewa mi się z monitora na cały pokój...

to chyba oczywiste, że każdy człowiek niezależnie od cech psychologicznych, wieku, rasy i płci, chce mieć relacje z osobą, przez którą będzie rozumiany.

ainos pisze: Niby mam przyjaciół, ale to już nie jest jednak to co kiedyś.

A ja tego nie mam nawet. Każdy ze znajomych ma swoje życie a ludzie bardzo krótko utrzymują ze mną kontakty.Nie wiem nawet czemu. Już rzygam tym samotnictwem.

emfausto, a musi coś wnosić?
tak bardzo przeszkadza Ci, że chciałam sobie publicznie westchnąć okazując swój smutek z powodu nieposiadania kogoś bliskiego?

martu tak też odczytałam Twój post.

Ciężko jest być samej a w koło tyle par z tego pewnie powodu znajomości nie przetrwały w moim przypadku. Po co gdzieś zapraszać kogoś bez pary gdy inni są w parach. Smutne ale nie widzę innego wytłumaczenia.

tanczacawdeszczu pisze:Po co gdzieś zapraszać kogoś bez pary gdy inni są w parach

Proste! Większa szansa na trójkącik.
Ja też se westchnę... Eh. Już.

highwind ja do trójkątów się nie nadaje.

Ale wiecie, że da się żyć przyjemnie sam na sam ze sobą? Trzeba sobie znaleźć cele do zrealizowania i zabrać się za nie. Nie myśleć o tym czy tamtym, skupić się na tym co tu i teraz i działać. Wiem, że to może brzmieć jak pusta gadka ze szkoleń typu "tak, damy radę!", ale to po prostu działa. Poza tym mam wrażenie, że takie osoby prędzej wzbudzają zainteresowanie innych. Właśnie tym, że są autonomiczne w pewien specyficzny sposób.

Wysłane z telefonu

lukasamd pisze:Ale wiecie, że da się żyć przyjemnie sam na sam ze sobą?

Umrzeć nie sposób od samotności.

lukasamd pisze:Ale wiecie, że da się żyć przyjemnie sam na sam ze sobą? Trzeba sobie znaleźć cele do zrealizowania i zabrać się za nie. Nie myśleć o tym czy tamtym, skupić się na tym co tu i teraz i działać.

Ale cele nie zapewniają gwarancji spotkania drugiej połówki. Potrzebne jest również szczęście.

lukasamd pisze:Wiem, że to może brzmieć jak pusta gadka ze szkoleń typu "tak, damy radę!", ale to po prostu działa.

Wątpie.

lukasamd pisze:Poza tym mam wrażenie, że takie osoby prędzej wzbudzają zainteresowanie innych. Właśnie tym, że są autonomiczne w pewien specyficzny sposób.

Ta teoria kuleje nieco.

martu pisze:emfausto, a musi coś wnosić?

fajnie by było...

martu pisze:tak bardzo przeszkadza Ci, że chciałam sobie publicznie westchnąć okazując swój smutek z powodu nieposiadania kogoś bliskiego?

do swoich ochów i achów mogłaś dopisać z dwa/trzy zdania jakiś konkretów.

Żeby być szczęśliwym z kimś trzeba najpierw być szczęśliwym samemu. Jak się już to osiągnie to spotkanie kogoś raczej nie jest wielkim problemem. Aby być szczęśliwym trzeba robić to co napisał lukasamd, rozwijać się, realizować zainteresowania, pasje itd.

qb pasje i zainteresowania nie zastąpią kontaktu z drugim człowiekiem.