Złożę zeznania choć niechętnie obnażam swe przemyślenia.No więc tak:
Po pierwsze: Małżonką nie zamierzam byc, zupełnie nie interesują mnie oficjalne deklaracje, bo jak ktos kocha to nie zdradzi, a jak nie kocha, to zawsze zdoła sie podzieli soba. Preferuję wolne związki, co nie oznacza częstej zmiany partnera,z natury raczej jestem monogamistką.
Po drugie: Dzieci, nigdy w życiu swoich, ewentualnie mogłabym rozważyć stworzenie jakiejś rodziny zastępczej, ale ja rodzić i przekazywać dalej moich [ułomnych] genów nie mam zamiaru.
Po trzecie: Nie tyle nie potrzebuje związku, ile się go boję. Boję się, że nie bede potrafiła stworzyć nic normalnego, wiecznie nieufna i myśląca, że wszystko co dobre szybko się kończy, osobowość schizoidalna nie pozwoli na zbyt wiele chyba
.Po czwarte: Uważam, że nie spełnie się jako żona i matka, będe sie dusić w tym oficjalnym systemie wartości, choć dla ogółu szczęśliwa [w końcu ma dom, męża, dziceci, czegoż chcieć wiecej?
- sarkażmik taki] w środku bym się zamęczyła na śmierc. Natomiast jako ...hmmmm... partnerka [równoprawna partnerka, a nie tylko kobieta wychowujaca dzieci i spełniajaca potrzeby seksualne] jak najbardziej tak, zresztą niezapeszając, może się uda....Po piąte: "Czy sądzicie, że relacje z rodzicami, doświadczenia zebrane w ciągu życia w domu rodzinnym mają/miały wpływ na postanowienia, plany, marzenia związane z posiadaniem lub nie posiadaniem przez was rodziny?"
Jasne!!!! W końcu to rodzina nas kształtuje.
Po szóste [ i ostatnie]: Rodzina w przyszłości to JA i ON i spelnianie marzeń [tylko jeszcze Jego trzeba do tego przekonać
]
Nie powinnam mieszkać sama, to już wiem, poza tym okazało się, że z właściwym mężczyzną nawet przespanie nocy w jednym łóżku jest wykonalne i do tego przyjemne, tak więc na wspólne mieszkanie jak najbardziej się piszę. Ale własny mój pokój muszę mieć dla higieny psychicznej bezwarunkowo.
Obecnie mam prawie 40-tkę na karku i nadal nie odczuwam żadnej potrzeby wiązania się z kimkolwiek chociaż czasami pojawia się u mnie takie przelotne pragnienie. W takich chwilach przypominam sobie jak szybko mnie męczy towarzystwo innych ludzi tzn. znajomych i co ja miałbym robić z ewentualną małżonką całymi dniami. Dopuszczam możliwość, że partnerka mieszkałaby osobno i raz na parę dni byśmy się spotykali, niestety one wszystkie od razu chciałyby zamieszkać razem. :evil: 
