Miejsce spotkań ludzi takich jak Ty!
https://introwertyzm.pl/
Uwielbiam ten film, jest tak ładnie (ale nie tanio) sentymentalny i ma przepiękną muzykę:Marten pisze:Między słowami, najlepsza chyba rola Billa Murraya i Scarlett Johansson. Film o samotności, bratniej duszy, niezrozumieniu - co dobitnie ma pokreślić to, że akcja rozgrywa się w Tokio.
Uwielbiam po raz drugi. Co prawda dosyć dawno temu widziałam ten film, ale Brody bardzo mnie tu ujął, a cały film był tak straszliwie smutno, że bardzo mnie chwycił za serce.Marten pisze:Z dystansu (2011), film bardzo dobry, ale moim zdaniem trochę przerost formy nad treścią. W filmie chciano poruszyć chyba zbyt dużą ilość problemów, przez co ucierpiała główna historia, ale mimo wszystko dobry film. Pokazujący dlaczego nauczycielem powinno być się z powołania, o kształtowaniu młodych ludzi w nieco refleksyjny sposób. Fajna rola Adriena Brodyiego, niby spokojny zdystansowany nauczycielem, a wewnątrz szarpany przez własne demony przeszłości.
Też niedawno widziałam, zagrany znakomicie. Najbardziej podobała mi się scena, kiedy Tomek dyskutuje z rodzicami (a raczej z matką, bo Zdzisław prawie się nie odzywa, tylko stoi obok) w kuchni i na pytanie Zofii, dlaczego mu się wydaje, że są na świecie ideały, on odpowiada 'Z książek, filmów i piosenek!' - przyznam, że w dużej części mogę się zidentyfikować z tym co wtedy mówił. Co pewnie zbyt dobrze mi nie wróżyGrajek pisze:"Ostatnia rodzina". Film o rodzinie Beksińskich. Oglądałem w czwartek w ramach kultury dostępnej (polecam akcję- bilet za dychacza) i zmotywowało mnie to do zainteresowania się tematem co w konsekwencji doprowadziło do wypożyczenia książki biograficznej o ojcu i synu Beksińskich.
Książkę Grzebałkowskiej również czytałam, dobra rzecz.
Zgodzę się, tym bardziej nie oglądajcie trailera! Jeżeli ktoś tego jeszcze nie zrobił, to ma okazję do świetnego seansikuwazz pisze:Dla wzmocnienia efektu polecam w ogóle nie czytać zarysu fabuły
Ogladnelam i tak srednio mi sie podobal. Jak dla mnie byl za bardzo przerysowany, a myslalam ze bedzie bardziej ze tak powiem prawdziwy. Ok zycie jest ciezkie ale osoby przedstawione w tym filmie to sami doswiadczeni przez zycie, nie do konca radzacy sobie z nim i jak dla mnie 90% z symptomami typowo depresyjnymi. W ogole caly scenariusz jak dla mnie pisany przez kogos , kto jest w depresji. Autor chyba zalozyl , ze kazdy odczowa swiat tak jak on, i ze dla kazdego jest to taki bol i mordega i taki swiat w tym filmie wykreowal, probujac przekonac widza ze taka wlasnie jest prawda. A nie jest, zycie sklada sie z negatywnch i pozytywnych aspektow, i jednak odsetek osob z depresja jest mniejszy od odsetka ludzi, ktorzy zyja sobie w swoim w miare stabilnym emocjonalnie swiecie. Ja akurat lubie filmy bardziej "prawdziwe" niz przejaskrawione jak ten czy "Requiem dla snu" ktory jest w praktycznie takim samym klimacie.Marten pisze:Z dystansu (2011), film bardzo dobry, ale moim zdaniem trochę przerost formy nad treścią. W filmie chciano poruszyć chyba zbyt dużą ilość problemów, przez co ucierpiała główna historia, ale mimo wszystko dobry film. Pokazujący dlaczego nauczycielem powinno być się z powołania, o kształtowaniu młodych ludzi w nieco refleksyjny sposób. Fajna rola Adriena Brodyiego, niby spokojny zdystansowany nauczycielem, a wewnątrz szarpany przez własne demony przeszłości.
I to jest ten przerost o którym wspomniałem, upychanie tych wszystkich problemów w tym filmie było lekkim błędem, gdyż poświęcono im za mało czasu - przez co wypadły blado. Przedstawiono tylko skrawek tych problemów co może wydawać się płytkie, pospolite. Chyba lepiej by to wypadło jakby uwaga została skupiona na "edukacji" i tego jakim niedocenianym przewodnikiem jest nauczyciel, a także tego że robienie czegoś bez powołania mija się całkowicie z celem. Jak przekonać kogoś do czegoś, jeżeli samemu się w to nie wierzyewka pisze:Ogladnelam i tak srednio mi sie podobal. Jak dla mnie byl za bardzo przerysowany, a myslalam ze bedzie bardziej ze tak powiem prawdziwy. Ok zycie jest ciezkie ale osoby przedstawione w tym filmie to sami doswiadczeni przez zycie, nie do konca radzacy sobie z nim i jak dla mnie 90% z symptomami typowo depresyjnymi. [...]Marten pisze:Z dystansu (2011), film bardzo dobry, ale moim zdaniem trochę przerost formy nad treścią. [...]
Był to mimo wszystko dobry film, a przerysowane filmy bardziej wpływają na widza i trzeba to brać z przymrożeniem oka. fimy. Jak dla mnie oprocz tego co napisalam wczesniej, to najwieksza zaleta jest to, ze jest ciekawie zrobiony i wciagajacy. No i mimo ze porusza trudny temat, to nie jest tragicznie przerysowany, jest wlasnie taki zyciowy, prawdziwy.