Polski Portal Introwertyków

Z reguły nie mówię do siebie na głos, bo ludzie mogliby uznać mnie za dziwaka. Ale zdarza mi się, np. kiedy idę zatłoczonym korytarzem w szkole, gdzie wszyscy się pchają, przeciskają, krzyczą, śmieją się i nie wiadomo co jeszcze. Czasami wtedy śpiewam sobie szeptem jakąś piosenkę, nie wiem, czy to zalicza się to mówienia do siebie Albo mówię coś w stylu: "Dlaczego ci ludzie są tacy głośni, jejuuu". Ale robię to pozostając niezauważona. Ale zauważyłam, że kiedy jestem czymś mocno zdenerwowana, zestresowana to tak, mówię do siebie "Wszystko będzie dobrze, uspokój się...", co jest chyba trochę dziwne...:/
Aha, no i tak ogólnie to w myślach nie wypowiadam zdań typu: "Ojej, chcę tę książkę!", ale bardzo często prowadzę wyimaginowane dialogi, które kiedyś mogłyby się zdarzyć w moim życiu i odpowiadam na niezadane nigdy pytania. Albo wyobrażam sobie sytuację i jak mogłabym ją skomentować :O.

Rozmawiam z samym sobą i o dziwo bardzo często mi to pomaga. Nawet w miejscu publicznym lubię rozmawiać ze sobą. Zawsze wtedy czuję się pewniejszy.

Zazwyczaj mówię do siebie, kiedy jestem sama albo gdy mam pewność, że nikt mnie nie usłyszy. Bardzo mi to pomaga. Czasami plotę do siebie jakieś głupoty np. po angielsku. Z natury raczej niewiele się odzywam, a takie monologi pomagają mi przy okazji ćwiczyć obce języki

Raczej nie przypominam sobie, żebym coś do siebie mówił. Nie rozumiem potrzeby otwierania gęby, skoro mogę sobie wygenerować ten sam przekaz w myślach, bez konieczności marnowania oddechu. Chociaż możliwe, że wyjątkiem są przekleństwa. Nie jestem pewien, bo nie zwracam na to zbytnio uwagi, ale wydaje mi się że zdarzało mi się porządnie kurwnąć na głos w samotności w reakcji na poirytowanie, czy temu podobne.

Mi się zdarza do siebie mówić, z różnych powodów, ot choćby by się ochrzanić za wyjątkowo głupi czyn . No i często się to kończy rodzajem focha, gdzie stwierdzam że nie gadam ze sobą i wszystko się przenosi z powrotem do umysłu.

Qwerty pisze:Zazwyczaj mówię do siebie, kiedy jestem sama albo gdy mam pewność, że nikt mnie nie usłyszy. Bardzo mi to pomaga. Czasami plotę do siebie jakieś głupoty np. po angielsku. Z natury raczej niewiele się odzywam, a takie monologi pomagają mi przy okazji ćwiczyć obce języki

podobnie, zwłaszcza jak coś zepsuję to sam siebie ochrzaniam
i nie lubię jak robi to ktoś inny c:

Trzymam się głównie tej treści:
http://demotywatory.pl//uploads/201111/ ... 3i_600.jpg

ewentualnie wieczorna rozmowa z samym sobą, bo po całym dniu z idiotami warto pogadać z kimś inteligentnym
całe szczęście ja dużo nie wychodzę i mogę często pogadać z inteligentnym osobnikiem, niektórzy mówią, że jestem w 3 postaciach więc nawet z dwoma, co dobrze brzmi c:

norma, u mnie wszyscy w domu gadają do siebie. aż dziwne, że dopiero teraz wzięłam się za gadanie do kamerki.

Gadam chyba więcej do siebie niż do innych ludzi:D

Odkąd pamiętam rozmawiam ze sobą w myślach... Czasem zdarza mi się jak jestem sama gadać sama do siebie na głos...Nie wiem skąd to może wynikać, ale mi to nie przeszkadza Lubię ze sobą rozmawiać

Hah! Ja mam właśnie to samo, mówie do siebie w myślach. Z kolei moja mama introwertyczka mówi do siebie na głos zawsze przy kąpieli hahah.

Tak samo mam mówie do siebie tylko w myślach. Podobno na głos zaczyna się mówić po czterdziestce

Weightlifter pisze:Podobno na głos zaczyna się mówić po czterdziestce

Nieprawda.

rad19dym pisze:Trzymam się głównie tej treści:
http://demotywatory.pl//uploads/201111/ ... 3i_600.jpg

Chyba kimś kto cię nie opieprzy , gdy gadasz głupoty i wszystko co mówisz stwierdzi za prawidłowe.