Polski Portal Introwertyków

"Brak tchu" Orwella

Na początku ostra jak żyletka, a w miarę jej trwania staje się coraz bardziej nostalgiczna i melancholijna. Warto przeczytać, to trochę inny Orwell niż z "Roku 1984" i "Folwarku zwierzęcego", teoretycznie to właśnie "Brak tchu" jest uznawany za jego najlepszą książkę, mimo że zdecydowanie ustępuje popularnością wcześniej wymienionym. Zawiera w sobie treści, które mogą być bliskie każdemu: kto z nas nie ma wrażenia, że świat pędzi zbyt szybko? ;> Dodatkowo ciekawa jest konfrontacja postawy bohatera, gdy zaczyna się I WŚ i tuż przed rozpoczęciem II WŚ, to jak zmieniło się jego podejście. Bohater nietuzinkowy w swojej akceptacji dla "przegrywu" życiowego, temperamentny w nietemperamentności, po prostu sympatyczny. Polecam. (:

"Grom z jasnego nieba" Erik Larson
http://lubimyczytac.pl/ksiazka/191101/g ... nego-nieba

Stare ale jare: Cała trylogia 'Władcy Pierścieni'.

Do Tolkiena podchodziłem kilka razy. Będąc jeszcze w podstawówce, zachłyśnięty 'Eragonem', w oczekiwaniu na kolejne części szukałem jakiejś dobrej alternatywy. Wybór padł na WP. Jednakże przydługie opisy przyrody skutecznie mnie wtedy zniechęcały. W późniejszych latach- tak samo. Aż wreszcie świeżo po premierze drugiej części filmu 'Hobbit', sięgnąłem po książkowy oryginał. Książka od razu mnie wciągnęła. No i potem postanowiłem pojednać się z WP. Jak się okazało- lepszego dealu nie mogłem zrobić. Te 'przydługawe' opisy stanowią esencję książki, sprawiają że przedstawiony świat jest bardzo żywy.

Chapeau bas, Panie Tolkien!

Saladin pisze:Stare ale jare: Cała trylogia 'Władcy Pierścieni'.

Do Tolkiena podchodziłem kilka razy. Będąc jeszcze w podstawówce, zachłyśnięty 'Eragonem', w oczekiwaniu na kolejne części szukałem jakiejś dobrej alternatywy. Wybór padł na WP. Jednakże przydługie opisy przyrody skutecznie mnie wtedy zniechęcały. W późniejszych latach- tak samo. Aż wreszcie świeżo po premierze drugiej części filmu 'Hobbit', sięgnąłem po książkowy oryginał. Książka od razu mnie wciągnęła. No i potem postanowiłem pojednać się z WP. Jak się okazało- lepszego dealu nie mogłem zrobić. Te 'przydługawe' opisy stanowią esencję książki, sprawiają że przedstawiony świat jest bardzo żywy.

Chapeau bas, Panie Tolkien!

Zgadzam się. Teraz aktualnie drugi raz czytam WP i mimo objętości, uważam, że książka to mistrzostwo. Pomimo swojej objętości nie odstrasza, ani nie nudzi, jak w przypadku chociażby niektórych książek Kinga.

Książki Tolkiena najlepiej przeczytać przed obejrzeniem filmów, gdyż masę fabularnych rzeczy jest kompletnie inaczej odwzorowanych lub całkowicie pominiętych. Filmy Hobbit część trzecia to już kompletna profanacja i bezmiar bezsensu popychanego ciągłą akcją. Dla fanów Śródziemia, chcących dogłębnie poznać jego historię od stworzenia świata do czasów WP, polecam Silmarillion, który jest napisany bardziej jako książka historyczna ze ogromem faktów, niż wciągająca powieść.

O ile doceniam niesamowite możliwości światotwórcze Tolkiena, to Władca Pierścieni niestety trudno traktować mi inaczej niż ciekawostkę historyczną, klasykę, którą znać należy, ale z której lektury trudno niestety czerpać jakąś szczególną przyjemność. Już wolę Silmarillion, tam przynajmniej coś się dzieje. Z zastrzeżeniem, że inaczej miały się sprawy gdy czytałem po raz pierwszy, lata temu młodzieńcem będąc (przed filmami) – wtedy to zachwyt.

Ostatnio czytałam "Ania ze Złotego Brzegu" Montgomery, "Primavera" Mary Jane Beaufrand, "Życie po śmierci naprawdę istnieje" Theresa Cheung, wszystkie trzy książki mnie wciągnęły.

"Saszeńka' - książka składa się z trzech części w których zobrazowane są przełomowe momenty historii Rosji. Pierwsza to czasy przed rewolucją lutową, druga to lato '39 i ostatnia pierwsze lata po upadku Związku Radzieckiego. Wszystkie trzy części łączy tytułowa Saszeńka (Aleksandra). Książka faktycznie porywająca (jak pisze wydawca) choć ostatnia część trochę słabsza od poprzednich. Szczególnie mi się spodobała z racji że czytałem nie tak dawno "Żonę NKWuDzisty" która ma wiele wspólnego z losami Saszeńki.

Jose Saramago "KAIN"
http://kulturaliberalna.pl/2014/03/11/b ... -saramago/

"Pieśń Lodu i Ognia" - Przeczytałem 1 tom "Gra o tron". Teraz jestem w połowie drugiego tomu pt. "Starcie królów", fabuła wciąga niesamowicie nie można się oderwać

Przeczytałem „Bezbronną kreskę”. Wspaniała proza, jak łyk dobrej whisky.

Davidos pisze:"Pieśń Lodu i Ognia" - Przeczytałem 1 tom "Gra o tron". Teraz jestem w połowie drugiego tomu pt. "Starcie królów", fabuła wciąga niesamowicie nie można się oderwać

Mnie też ta książka wciągnęła. Jestem ''już'' przy Uczcie Wron. Jednak .. Mroczna Wieża (moim zdaniem) jest lepsza.

Pieśń lodu i ognia to dla mnie najlepsze fantasy ever. Czytałem to lata temu, zanim ktokolwiek słyszał o serialu. Niestety doszedłem wtedy do ostatniego dostępnego tomu (czyli tego przed „Ucztą dla wron”) i gdy wychodziły kolejne już nie chciało mi się czytać, bo nie pamiętałem co było wcześniej. Teraz zadowalam się serialem, świetnym zresztą.

Des pisze:

Davidos pisze:"Pieśń Lodu i Ognia" - Przeczytałem 1 tom "Gra o tron". Teraz jestem w połowie drugiego tomu pt. "Starcie królów", fabuła wciąga niesamowicie nie można się oderwać

Mnie też ta książka wciągnęła. Jestem ''już'' przy Uczcie Wron. Jednak .. Mroczna Wieża (moim zdaniem) jest lepsza.

Mroczna Wieża, w sensie cykl Kinga? Skończyłem właśnie tom III i muszę odpocząć. Po części pierwszej byłem zniesmaczony postacią głównego bohatera, ale kumpel z pracy zachęcił mnie do dania mu drugiej szansy, co też uczyniłem i nie zawiodłem się. Ale ciężki klimat całości jednak mnie wyczerpał i postanowiłem dać sobie na wstrzymanie, tym bardziej że tom IV to ponoć retrospekcja i nie za wiele posuwa fabułę do przodu...

Co do fantasy - już tutaj pisałem ale będę to tłukł póki nie sczeznę - Brandon Sanderson - "Droga Królów". Komu bym nie polecił - po kilku tygodniach przychodzi do mnie z deklaracją że to najlepsza fantasy, jaką kiedykolwiek czytał.

highwind pisze: Mroczna Wieża, w sensie cykl Kinga? Skończyłem właśnie tom III i muszę odpocząć. Po części pierwszej byłem zniesmaczony postacią głównego bohatera, ale kumpel z pracy zachęcił mnie do dania mu drugiej szansy, co też uczyniłem i nie zawiodłem się. Ale ciężki klimat całości jednak mnie wyczerpał i postanowiłem dać sobie na wstrzymanie, tym bardziej że tom IV to ponoć retrospekcja i nie za wiele posuwa fabułę do przodu...

Co do fantasy - już tutaj pisałem ale będę to tłukł póki nie sczeznę - Brandon Sanderson - "Droga Królów". Komu bym nie polecił - po kilku tygodniach przychodzi do mnie z deklaracją że to najlepsza fantasy, jaką kiedykolwiek czytał.

Tak, cykl Kinga. Po pierwszej części miałam takie same odczucia w stosunku do Rolanda,ale później go polubiłam, a na koniec zauroczyłam i współczułam mu
Hmm.. rozumiem Cię ,bo mnie też trochę ten cykl wymęczył. Miałam czasem dłuższe przerwy,ale wspominam ją bardzo dobrze. Ja wielbię fantasy, a ona nie dość,że czegoś mnie nauczyła to sprawiła ,że mogłam oderwać się od tej nudnej ,szarej rzeczywistości. :> Książka ta nie jest dla wszystkich , bo nie każdy ma tyle siły by wytrwać do końca, podróż jest długa, ma parę nudnych momentów ,ale to jedno z tych dzieł ,które w pełni można ocenić dochodząc do końca. A co do tomu IV.. nie pamiętam Wiem jedynie,że wielu czytelników nie przepadało za VI ''Pieśń Susannah''.

Okej! To ja jak najbardziej zapiszę sobie tę pozycję ''Droga Królów'', a jeśli mój czas się tylko na tym zmarnuje ..to mi wyślesz w koszu trochę swojego.

"Spisek przeciwko ludzkie rasie" Ligotti'ego

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/275204/s ... kiej-rasie

Jeśli ktoś lubi pesymizm