Polski Portal Introwertyków

MetalMan pisze:Nie! Doszedłbym do punktu granicznego, od ktorego czysciej byloby na zewnatrz. Wychodząc z domu automatycznie bym sprzątał :lol:

Help me, I'm blond.

A ja na Discovery oglądałam program o żyjątkach, które razem z nami dzielą przestrzeń naszych mieszkań i tam poinformowali, że odkurzanie sprawia, iż roztocza z dywanu zaczynają fruwać po całej chałupie.
Mnie to ryba. Roztocza, tak jak wszyscy ludzie, mam od urodzenia i wcale nie przeszkadza mi, że dzielę z nimi poduszkę.

Akolita pisze:Roztocza, tak jak wszyscy ludzie, mam od urodzenia i wcale nie przeszkadza mi, że dzielę z nimi poduszkę.

Tja. Tylko, że Tobie nie zapiera tchu z miłości do nich

Ja też należę do bałaganiarzy - moje biurko i szafa z ciuchami to istna stajnia Augiasza. Reszta jest ok dzięki mamie, ale tych dwóch miejsc nie pozwalam ruszać. Generalnie bałagan mi nie przeszkadza, jedyne co mnie rozprasza to niepościelone łóżko, sama nie wiem czemu. :wink:

Ja mam taką swoją małą teoryję, że jak dziewczyna mówi, że jest bałaganiarą to trzeba to brać z dystansem, bo to rzekome bałaganiarstwo jest z reguły określane względem wysoce idealistycznego i pedantycznego wyobrażonego wzorca

iksigrekzet pisze:Ja mam taką swoją małą teoryję, że jak dziewczyna mówi, że jest bałaganiarą to trzeba to brać z dystansem, bo to rzekome bałaganiarstwo jest z reguły określane względem wysoce idealistycznego i pedantycznego wyobrażonego wzorca

Piszesz tak, bo nie widziałeś pierdolnika w moim pokoju.

Masz trochę racji, bo dla każdego słowo bałagan oznacza co innego :wink: Co nie znaczy, że tylko kobiety przesadzają w tym względzie

Półtorej setki fotek do przesiewu, w planie potężny update na galerii, a tak mi się nie chce... to jest lenistwo. Wystarczy że pomyślę i motywacja wali się na... twarz.

Inno pisze:

iksigrekzet pisze:Ja mam taką swoją małą teoryję, że jak dziewczyna mówi, że jest bałaganiarą to trzeba to brać z dystansem, bo to rzekome bałaganiarstwo jest z reguły określane względem wysoce idealistycznego i pedantycznego wyobrażonego wzorca

Piszesz tak, bo nie widziałeś pierdolnika w moim pokoju.

Mówiłaś, że Ty bałaganu nie zauważasz więc skąd ten 'pierdolnik'? ;p

Dzięki przejrzeniu tego tematu zainteresowałam się, czym dokładnie jest prokrastynacja (wcześniej gdzieś obijało mi się to słowo o uszy, ale nie do końca wiedziałam, o co chodzi), i to był chyba dobry pomysł...
Czytając charakterystykę i opis typowych zachowań (zwłaszcza etapy postępowania prokrastynatora), miałam wrażenie, że czytam o sobie
Już wcześniej mi świtało (jak również bliskim mi osobom), że to moje uporczywe zwlekanie ze wszystkim i obsesyjny, blokujący perfekcjonizm chyba nie są do końca normalne - zwłaszcza, że niejednokrotnie były przyczyną konkretnych problemów - ale nie miałam pojęcia, że ma to swoją konkretną nazwę i zostało już oficjalnie uznane zaburzeniem psychicznym.
Sama nie wiem, czy mi ulżyło, czy wprost przeciwnie :lol:

Najdziwniejsze jest to, że pewnych rzeczy w żaden sposób nie jestem w stanie logicznie wytłumaczyć. Np. czemu bez przerwy odkładam jakieś sprawy urzędowe, które powinnam była załatwić dawno temu, a których niezałatwienie może mieć swoje konsekwencje. Już nieraz słyszałam, że normalni ludzie tak nie robią. A ja niby to wiem, ale... na "wiedzy" się kończy. I tak jest z wieloma innymi rzeczami, jakbym miała blokadę.
Na terapeutę mnie nie stać, ale chyba pora się solidnie wziąć za siebie.

A co z NFZetem? Terapia jest chyba objęta ubezpieczeniem zdrowotnym.

No i tak się wzięłam za autoogarnianie, że zapomniałam chwilowo o tym forum.
Ale jestem z siebie dumna, bo w tym czasie sporo spraw wreszcie pozałatwiałam i zdążyłam "zaliczyć" nowe środowisko (praca). Może więc jednak nie jest ze mną tak źle.

W każdym razie o NFZ nie pomyślałam; może i rzeczywiście jest to refundowane...
Póki co zostawiam tę sprawę, ale na przyszłość będę mieć na uwadze.

Och tak,moje lenistwo w wielu kwestiach jest skrajne,chore wręcz,i sprawia straszny kłopot,bo rzadko kiedy na czymkolwiek mi zależy i chce się podjąć jakiekolwiek działania...
Aczkolwiek nie przeszkadza mi w tym,co czasem otoczeniu, jak bałaganiarstwo itp...

Matka uważa mnie za leniwą, bo rzadko coś robię, ciasto od czasu do czasu, sałatki jakieś też rzadko,
jem gotowe jedzenie, takie które wystarczy podgrzać na patelni. Matka by chciała abym cały czas siedziała w kuchni i coś robiła a ja nie chcę i wolę komputer.

Właściwie,jutro sprawdzian z wosu, a ja przeglądam to forum, więc to mówi samo za siebie