Polski Portal Introwertyków

anneline_87 pisze: 15 lip 2020, 17:53 Przeczytałam "Mój rok relaksu i odpoczynku". Mam mieszane uczucia co do tej historii i nikogo do rozmowy o niej.

hmm pisze: 15 lip 2020, 20:26 Ta idealna, piękna, omniposiadająca amerykanka w synopsis zaświeca lampkę ostrzegawczą, ale rozumiem skąd taka a nie inna protagonistka, więc uprzedzenia jestem skłonny odłożyć na bok.

Nie czytałem, ma się rozumieć, ale chętnie poczytam co z nią jest nie tak. Wal śmiało

anneline_87 pisze: 17 lip 2020, 10:05

hmm pisze: 15 lip 2020, 20:26 Ta idealna, piękna, omniposiadająca amerykanka w synopsis zaświeca lampkę ostrzegawczą, ale rozumiem skąd taka a nie inna protagonistka, więc uprzedzenia jestem skłonny odłożyć na bok.

Nie czytałem, ma się rozumieć, ale chętnie poczytam co z nią jest nie tak. Wal śmiało

Nawet nie chodzi o o dobór bohaterki, bo rozumiem, że był w tym cel - ukazać wpływ relacji z rodziną i atmosfery początku wieku XXI (książka dzieje się w 2000 roku) na jednostkę idealnie przystosowaną do życia, mającą wszystko, czego potrzeba do szczęścia, a jednak wikłającą się w nieudane relacje i niezdolną do czerpania satysfakcji z życia.

Zaskakuje mnie rozwiązanie tego problematu, trochę fantastyczne. I tu będą spoilery.

Kobieta zażywa cudowny lek na bezsenność, którego skutkiem ubocznym przy długotrwałej terapii przejawiającej się ciągłym snem na jawie, życiem bez udziału świadomości (można powiedzieć, że trochę w takim stanie zen) jest reset osobowości. Tak odnowiona bohaterka pozbywa się wszystkich przedmiotów, nabywa nowe w sklepie ze starzyzną (fuck logic) i zaczyna życie w pełnym uduchowieniu, wreszcie widzi błękit nieba, zielone drzewka i czerpie radość z karmienia wiewiórek w parku. Albo to jest głęboko ironiczne, albo krańcowo naiwne, nie umiem się zdecydować.