Polski Portal Introwertyków

Tak było

tonerek pisze: 25 lip 2025, 18:39 Tak było

Udane spotkanie integracyjne "tylko dla aktywu".

Też jeździłem na takie grzybobrania i wędkowania z mamy pracy.
A benzynkę w ten sposób z Żuka ściągałem.
Znane mi klimaty.
Nie trzeba było namawiać do integracji.

Ja z kolei nie lubię typowo babskich wypadów grupowych. Wiele kobiet to toksyczne marudy albo nudziary z zamkniętymi umysłami. Część chla i traci hamulce. Z tymi fajniejszymi mogę się spotkać w małym gronie na spokojnie. Od wielu lat nie chodzę na spędy zakładowe. Tym bardziej, że średnia wieku pielęgniarek to teraz prawie 60. Nie mamy wspólnych tematów.
A wykręcać się nie muszę, to nie przedszkole. Po prostu odmawiam.

Ja też nie chadzam na imprezy integracyjne. Byłem parę razy w poprzednich miejscach zatrudnienia i sprowadzało się to do często uchlania się do nieprzytomności. Chociaż było to dość dawno temu, mam nadzieję że się zmieniło od tego czasu na korzyść - im bardziej oddalamy się od tej gównianej siermiężnej komuny tym lepiej.
Poza tym nienawidzę gier zespołowych, a teraz przed tradycyjnym zakrapianym wieczorkiem zapoznawczym trzeba coś robić - przeciągać linę, paintball, czy zwiedzać jakieś postindustrialne klimaty niektórych miast naszego wspaniałego państwa i okolic - i grać w jakieś gry miejskie.
Dlatego nie palę się do uczestnictwa bo i po co - jeszcze by uznali że jakiś niekoleżeński jestem.

Rafael pisze: 25 lip 2025, 14:40 A wracając do tematu imprez integracyjnych tłumaczę czym były imieniny pracownika w PRLu, bo niektórzy nie rozumieją.

Tak jak mówiłem, co drugi zakład pracy stał bo były czyjeś imieniny, a że Polacy mają fantazję w nadawaniu imion (min. tak ustaliłem z moją koleżanką Azjatką) to codziennie były czyjeś imieniny.

Rafael pisze: 25 lip 2025, 14:40 [..] dla przykładu spółdzielczą pracownie krawiecką [...]
W dzień imienin około godziny 14 rozpoczynała się obowiązkowa impreza integracyjna dla wszystkich...

Dobra, to wy w tym przemyśle krawieckim sobie imprezujcie, a my lecimy do Bumbaju po ciuszki. Bzium, bzium, bzium.

Nie będę przerywał tych opowieści. Chociaż jako wlasnie kolejowe dziecko również z niejednego pociągu korzystałem. Ale ciągle były to inne niż te, którymi Rafael podróżował. Mimo że przez Wwę jeździłem regularnie i dość często. Ostatecznie to nawet dobrze, że z podobnych czasów potrafi być różne spektrum doświadczeń. Inna sprawa, że właśnie fakt regularnej obecności alkoholu w pobliżu pracowników jakże szacownej grupy zawodowej sprawiły, że wybrałem inną karierę ;-)
W kwestii integracji można chyba tylko dodać, że wbijanie się na darmową popitkę z zagrychą jest dość odległe od integracji jako takiej. A już tym bardziej od integracji zamierzonej (ostatecznie chodzi o to żeby się z kimś lepiej poznać, a nie raz w roku napić)