Polski Portal Introwertyków

Ten tekst krąży po internecie od wielu lat, więc pewnie wszyscy go już przeczytali oprócz mnie, ale mnie ostatnio mocno rozśmieszył:

Idę z psem na wystawę do galerii sztuki nowoczesnej.
.

Alphekka pisze: 25 gru 2020, 14:49

Fairytaled pisze: 17 sty 2020, 8:59Obrazek z Tokarczuk nie jest w jednoznaczny sposób obraźliwy.

Nie wiem czy jesteś odpowiednią osobą aby serwować takie opinię. Ja oddałbym głos tym którzy są reprezentowani przez owe symbole. Przede wszystkim, czy połączenie krzyża i swastyki obraża: a) nazistów (neonazistów), b) praktykujących Chrześcijan.

To ja jako praktykująca Chrześcijanka pozwolę sobie odpowiedzieć.  Obraźliwy. Jasno stawia znak równości między jednym, a drugim. Dlaczego twierdzę, że jasno? Bo w takich wypadkach zawsze należy też spojrzeć na biografię autora: w jakiej kulturze się wychował, jakie poglądy głosił. Nie znam nazwiska autorki, ale na szybko wyguglałam, że to absolwentka ASP w Warszawie. Na 99% nie jest np. dźinistką. Jeśli jest Polką wychowaną w Polsce, to to nie może znaczyć nic innego, bo artystka na 100% zna oba symbole doskonale i wie jak rozumie je społeczność, w której żyje, zatem celowo używa ich w pewien sposób. Nasiąkneliście postmodernistycznym myśleniem, że nie da się czegoś jednoznacznie zinterpretować

Natomiast inna sprawa, że ja nie uznaję czegoś takiego jak "uczucia religijne". I co z tego, że to mnie obraża?
A z drugiej strony... Ten obraz jest w sumie dobry. Jest bolesny, ale zwraca uwagę na to, że niebezpieczeństwo "zostania nazistą" wisi nad człowiekiem nawet w Chrześcijaństwie (przez brak zrozumienia jego istoty lub słabość), co widzieliśmy także w historii. Obraz jest wprawdzie "nie fair" bo ignoruje całe dobro, które nam przyniosło Chrześcijaństwo, ale ok... Może wszystko by się nie zmieściło na jednym obrazie XD

Zakładając, że autorka owego dzieła wyznaje skrajnie lewicowe poglądy, rzeczywiście można dojść do wniosku, że ten obraz jest obraźliwy.

Czy intencją autorki było to, by zrównać ze sobą oba symbole? A może chciała jeden i drugi równocześnie unieważnić?

Najprawdopodobniej to właściwa interpelacja.

Tyle, że przyszło mi na myśl, że równie dobrze mógłby to namalować ktoś, kto wyznaje Chrześcijaństwo. Krzyż jest większy i znajduje się w centrum obrazu, a drugi symbol jest ledwie zaznaczony. Gdybym był nazistą, uznałbym, że ten obraz jest okropny; wyłącznie z tego jednego powodu.

W sumie obraz mógłby reprezentować zwycięstwo Chrześcijaństwa nad faszystami, ale masz rację, pewnie autorka chciała jedno i drugie ze sobą wymieszać.

Przy czym, gdyby klimat kulturowy był inny, to jak najbardziej pasowałaby tu ta druga interpretacja.

Myślę, że sztuka jest przedłużeniem języka jako sposobu symbolicznego wyrażenia rzeczywistości. Pierwotnymi artystami byli i są ci, którzy nadają rzeczom nazwy i definicje - tworzą symbole, które służą podstawowemu zrozumieniu. Dalej poezja i muzyka to symboliczny nośnik tego, co jest pomiędzy słowami, podobnie obraz. Wartość sztuki określa w mojej ocenie to, w jakim stopniu poszerza doświadczenie rzeczywistości i pozwala na 'ujęcie' nowych gruntów. Rysunek lisa w podręczniku oznacza mniej więcej tyle, co słowo lis, więc jego wartość jest niewielka, bo nic nie wnosi (może poza zadumą nad kunsztem rysownika) ale już rysunek lisa w jakimś kontekście (np banalny 'lisek chytrusek') niesie ze sobą coś szerszego; kiedyś był to nowy symbol odsłaniający coś w świecie. Im dalej w las tym symbole są bardziej subtelne i wymagają większego obycia, by je odebrać, odczytać i przyswoić. Sztuką może być potencjalnie wszystko: mem, sposób bycia, krótka uwaga rzucona na ulicy. Einstein tworzył sztukę, która była przy okazji twardą nauką, bo dotykała czegoś bardzo konkretnego, co ująć można w liczby i modele - zajrzał gdzieś, gdzie nikt wcześniej nie zaglądał i udało mu się to wyrazić. Dalej, im bardziej eksploatowano tę ideę i im bardziej stawała się częścią słownika, a więc powszechnej rzeczywistości, tym mniej było w niej sztuki, choć nadal możemy docenić jej kunszt.

Czytałem kiedyś o pojęciu koloru niebieskiego - powstało ono w cywilizacji dość późno, a w paru miejscach na świecie nadal jest nowością. Pewne rdzenne leśne ludy, gdy pokazać im niebieski przedmiot nazwą go zielonym, a gdy poprosić o uszeregowanie pod względem 'zieloności' kilku zielonych przedmiotów i niebieskiego - umieszczą niebieski pomiędzy zielonymi. Dopiero dłuższy kontakt z pojęciem-symbolem 'niebieskości' sprawiał, że zaczynano postrzegać niebieskie przedmioty jako odrębne od zielonych. Czy to była sztuka? Myślę, że dla tych rdzennych ludzi tak. Dalszym rozwinięciem tej zasady jest sztuka, którą my za taką postrzegamy - kontakt z nią pozwala dostrzec nowe aspekty rzeczywistości, tak jak tym rdzennym pozwoliła dostrzec kolor niebieski.

Wpadłam ostatnio na ciekawy materiał, który wnosi, jak sądzę, coś ciekawego do tematu: Roger Scruton: “Why Beauty Matters?”. Chyba muszę się ponownie zastanowić nad swoją własną definicją sztuki...
Film powinien być tutaj (tylko po angielsku) https://vimeo.com/128428182

Sztuka jest żyjącym wspomnieniem ludzkich dusz. Zjawiskiem niewymiernym i niedefiniowalnym w czasie,płynie wraz z nim zachwycając i kształcąc pokolenia, zjawiskiem niemierzalnym względem ludzkich zasad i oczekiwań. Nie każdy bowiem warsztat nawet ten najlepszy - tworzy artystę. Sztuka JEST emocją oderwaną od człowieka i tu już za pomocą mniej lub bardziej dyplomowanych umiejętności nabiera realnej formy w ''rzeczywistym'' świecie. Dla dywagujących nad pojęciem piękna / brzydoty i uchwycenia go - polecam U.Eco ''Historia Piękna ''

Sztuka jest żyjącym wspomnieniem ludzkich dusz. Zjawiskiem niewymiernym i niedefiniowalnym w czasie,płynie wraz z nim zachwycając i kształcąc pokolenia, zjawiskiem niemierzalnym względem ludzkich zasad i oczekiwań. Nie każdy bowiem warsztat nawet ten najlepszy - tworzy artystę. Sztuka JEST emocją oderwaną od człowieka i tu już za pomocą mniej lub bardziej dyplomowanych umiejętności nabiera realnej formy w ''rzeczywistym'' świecie. Dla dywagujących nad pojęciem piękna / brzydoty i uchwycenia go - polecam U.Eco ''Historia Piękna ''

Zostawiam wspomnienie; https://soundcloud.com/kamil-zegarlicki ... oras-dream

Może ktoś zostawi

Fairytaled pisze: 06 wrz 2021, 17:36

Sztuka jest żyjącym wspomnieniem ludzkich dusz. Zjawiskiem niewymiernym i niedefiniowalnym w czasie,płynie wraz z nim zachwycając i kształcąc pokolenia, zjawiskiem niemierzalnym względem ludzkich zasad i oczekiwań. Nie każdy bowiem warsztat nawet ten najlepszy - tworzy artystę. Sztuka JEST emocją oderwaną od człowieka i tu już za pomocą mniej lub bardziej dyplomowanych umiejętności nabiera realnej formy w ''rzeczywistym'' świecie. Dla dywagujących nad pojęciem piękna / brzydoty i uchwycenia go - polecam U.Eco ''Historia Piękna ''

Zostawiam wspomnienie; https://soundcloud.com/kamil-zegarlicki ... oras-dream

Może ktoś zostawi

Cieszę się że się podoba moje odczucie lubię chwytać ulotne chwile i zjawiska za skowronki,tfu,tzn ogonki