Polski Portal Introwertyków

Ceper pisze:Chciałbym się o nic nie martwić.

Tak pięknie to zabrzmiało.
Proste zdanie, a opisuje tak wiele

Ile masz lat?
W dowodzie wklepane niby 25, lecz czasem zachowuję się jak piętnastoletni młokos, a są momenty, że czuję się tak stary jakbym miał lada dzień umrzeć(chodzi o mentalność).

Kim jesteś?
Nigdy nie potrafiłem odpowiedzieć na to pytanie. Nikim? Nie... to by było zbyt proste. Wiem natomiast i to jest absurdem, bo zarazem nienawidzę, a jednocześnie kocham swoją naturę. Uwielbiam ciszę, samotność, wielogodzinne rozważania (często o totalnych pierdołach), a zarazem dość często doskwiera mi... no właśnie samotność. Czasem zbyt mocno. Mam kilka zainteresowań, lecz nie zamierzam was zanudzać... no dobra w skrócie: muzyka, poezja, pisanie różnych pierdół, siłownia, dietetyka. Lubię też jeździć w nocy samochodem. To mnie uspokaja.

Czego byś chciał?
Dawno nie piłem naprawdę dobrej kawy, wiecie takiej wręcz mmm. Napiłbym się tak dobrej, że rzekłbym pełen podziwu "Cholera, ta kawa jest dobra!". A tak poza tym to chciałbym wiele. Chociażby z kimś pogadać, tak po prostu

Hej wszystkim

Ciesze się, że znalazłem w końcu forum gdzie ludzie są podobni do mnie (wszędzie ekstra).
Ile mam lat?
Przyznam się szczerze, że widząc wasz wiek trochę się zdziwiłem, bo mam 15 lat i już jestem świadomy, że jestem intro, a w moim społeczeństwie nie znajduję nikogo kogo to interesuje

Kim jestem?
Sam zadaję sobie to pytanie.. Do każdej sytuacji mam własne przebranie (maskę) i jej używam. Może 1-2 osoby wiedzą o mnie rzeczy, których nie okazuję będąc w innym towarzystwie.. W tym momencie mogę określić siebie jako czwórkę z skrzydłem 5 i mocnym połączeniem 2 , a również jako INTJ. Jestem osobą bardzo wrażliwą, którą łatwo się rani..

Czego bym chciał?
W sumie kogoś z kim można spokojnie pogadać

Interring pisze:Hej wszystkim

Ciesze się, że znalazłem w końcu forum gdzie ludzie są podobni do mnie (wszędzie ekstra).
Ile mam lat?
Przyznam się szczerze, że widząc wasz wiek trochę się zdziwiłem, bo mam 15 lat i już jestem świadomy, że jestem intro, a w moim społeczeństwie nie znajduję nikogo kogo to interesuje

Kim jestem?
Sam zadaję sobie to pytanie.. Do każdej sytuacji mam własne przebranie (maskę) i jej używam. Może 1-2 osoby wiedzą o mnie rzeczy, których nie okazuję będąc w innym towarzystwie.. W tym momencie mogę określić siebie jako czwórkę z skrzydłem 5 i mocnym połączeniem 2 , a również jako INTJ. Jestem osobą bardzo wrażliwą, którą łatwo się rani..

Czego bym chciał?
W sumie kogoś z kim można spokojnie pogadać

Masz pytanie, chciałbyś posłuchać życiowych mądrości w młodzieżowym języku to pisz. O młodych trzeba dbać. Ty swojego życia jeszcze nie zmarnowales ☺

Szczerze? Tyle złego w moim życiu się stało, że jestem już wykończony... Kiedy w życiu tyle się stało, a ma się mało lat to po prostu nie ma się sił na życie ...

Interring pisze:Szczerze? Tyle złego w moim życiu się stało, że jestem już wykończony... Kiedy w życiu tyle się stało, a ma się mało lat to po prostu nie ma się sił na życie ...

A bo ty z gimnazjum jesteś. To masz życie przesrane xD W sumie obaj gówno wiemy o życiu, ale każdy kolejny etap, daje nam doświadczenie.


(sorry za offtop)

Coldman pisze:A bo ty z gimnazjum jesteś. To masz życie przesrane xD W sumie obaj gówno wiemy o życiu, ale każdy kolejny etap, daje nam doświadczenie.


(sorry za offtop)

Do pewnego czasu było okej. Ale niedawno straciłem osobę, która o mnie wiedziała, że tyle przeżyłem. No ale nie ma go no i czuję się sam z tym życiem :-/.

PS. Sorka za offtop
PS2. Może następne rozmowy gdzieś indziej? xD

Witam serdecznie wszystkich
Mam lat 24, albo już 25? Skończyłem Politechnikę i pracuję w zawodzie. Spędziłem 5 najpiękniejszych lat w akademiku. Życie mnie nie rozpieszczało i sam nie wiem czy mam depresję czy jestem intro? Nie cierpię głośnych imprez masowych ale lubię domówki, plenery itp. Jestem zakręcony na punkcie wędkarstwa (najlepiej z daleka od ludzi, szczególnie tych uśmiercających każdą zdobycz). W ogóle uwielbiam obcować z naturą, najlepiej z naturą zawinięta w bibułkę i prawdziwie warzonym zimnym piwie. Mam też sporo innych zainteresowań (większych i mniejszych). Zauważyłem, że od kilku lat ciężko mi zawierać nowe znajomości. Nie wiem na ile razi mnie głupota ludzi i wygadywanie setek tysięcy zbędnych słów a na ile jestem nieśmiały. Wiem natomiast, że gdybym mógł się cofnąć 10 lat wstecz to teraz byłbym prawdziwy gość i nie rejestrowałbym się tutaj Największą moją wadą jest to, że nie potrafię kłamać. I jestem zbyt wrażliwy? uczuciowy? coś ze mną nie tak przez to, że byłem wychowywany przez moją kochaną Mamę. Zawsze mi to przeszkadzało wśród moich znajomych, zawsze twardych i bezwzględnych. Super, że jest takie forum, ciekaw jestem czy zostanę na dłużej.

Gdyby ktoś chciał się spotkać na linii Tychy - Katowice - Gliwice, bardzo proszę

Lat mam 19 i wciąż jakoś mi z tym dziwnie, nie wiem czemu. Uczę się w liceum wieczorowym, bo innej opcji na razie nie mam, jednym z powodów jest to, iż jak już na tym forum pisałam, jestem niewidoma, całe moje życie spędziłam w internacie i jestem z tego powodu dość mocno zatraumiona. To zresztą miało chyba niemały wpływ na ugruntowanie się i pogłębienie mojej introwersji. Teraz mieszkam wreszcie z rodziną i jestem właściwie chyba szczęśliwa.
Mieszkam na Pomorzu.
Jestem istotą strasznie wrażliwą, ale nienawidzę tego okazywać, bo jest dla mnie w tym coś poniżającego, przynajmniej gdy ja to okazuję, u innych tego nie widzę.
Interesuję się wieloma rzeczami bardzo specyficznymi: rzadkimi językami, typami osobowości, jeździectwem, kamieniami szlachetnymi i minerałami, etymologią imion, medycyną, ludzkim mózgiem... Z przekonań jestem konserwatystką. Jestem także praktykującą katoliczką.
Zdecydowanie wolę pisać niż mówić, obecność więcej niż trzech osób jest dla mnie bardzo stresująca, zwłaszcza jeśli mam do nich coś mówić czy jakoś się społecznie angażować (wychodzę z założenia, że i tak mnie nie zrozumieją, choćby nawet chcieli.
Czego bym chciała? Hmmm, znać wszystkie języki, które mnie fascynują, co i bez mojej dysfunkcji nie jest łatwe. I znaleźć kogoś, kto mnie zrozumie i kogo ja zrozumiem, jednym słowem chyba jakiegoś przyjaciela. Tak mi się wydaje, że o to tu chodzi. Lbię moją samotność, do której tak długo dążyłam, ale pokrewna dusza zawsze się przyda, choć nie sądzę, żeby się takowa znalazła.

Emilia Lind pisze:Lat mam 19 i wciąż jakoś mi z tym dziwnie, nie wiem czemu. Uczę się w liceum wieczorowym, bo innej opcji na razie nie mam, jednym z powodów jest to, iż jak już na tym forum pisałam, jestem niewidoma, całe moje życie spędziłam w internacie i jestem z tego powodu dość mocno zatraumiona. To zresztą miało chyba niemały wpływ na ugruntowanie się i pogłębienie mojej introwersji. Teraz mieszkam wreszcie z rodziną i jestem właściwie chyba szczęśliwa.
Mieszkam na Pomorzu.
Jestem istotą strasznie wrażliwą, ale nienawidzę tego okazywać, bo jest dla mnie w tym coś poniżającego, przynajmniej gdy ja to okazuję, u innych tego nie widzę.
Interesuję się wieloma rzeczami bardzo specyficznymi: rzadkimi językami, typami osobowości, jeździectwem, kamieniami szlachetnymi i minerałami, etymologią imion, medycyną, ludzkim mózgiem... Z przekonań jestem konserwatystką. Jestem także praktykującą katoliczką.
Zdecydowanie wolę pisać niż mówić, obecność więcej niż trzech osób jest dla mnie bardzo stresująca, zwłaszcza jeśli mam do nich coś mówić czy jakoś się społecznie angażować (wychodzę z założenia, że i tak mnie nie zrozumieją, choćby nawet chcieli.
Czego bym chciała? Hmmm, znać wszystkie języki, które mnie fascynują, co i bez mojej dysfunkcji nie jest łatwe. I znaleźć kogoś, kto mnie zrozumie i kogo ja zrozumiem, jednym słowem chyba jakiegoś przyjaciela. Tak mi się wydaje, że o to tu chodzi. Lbię moją samotność, do której tak długo dążyłam, ale pokrewna dusza zawsze się przyda, choć nie sądzę, żeby się takowa znalazła.

Jakoś nie zauważyłem, żebyś pisała o tym, że jesteś niewidoma. W całkowitym stopniu czy w jakim ?
Wrażliwość jest dobra do tego momentu aż nie wpływa na decyzję innych wobec Ciebie.
Konserwatystka i katoliczka, rzadko się to zdarza w tym pokoleniu ,,naście"
Życzę Ci znalezienia prawdziwego przyjaciela i taka jedna drobna uwaga ,popraw błąd ortograficzny w profilu ,,biórowy" piszemy przez ,,u"

O mojej "niewidomości" wspominałam na forum Artykuły, w wątku na temat blogów, tłumaczyłam się, czemu nie ma na moim brgu jakiejś konkretnej grafiki. Jestem niewidoma od urodzenia i całkowicie.
Dzięki za uwagę, musiałam się chyba zagapić.

Cześć

Ile mam lat?
Rocznikowo 25.

Kim jestem?
Jestem absolwentką filozofii. Interesuję się literaturą rosyjską XIX wieku, historią caratu rosyjskiego oraz jego obalenia. Ponadto cenię sobie kino rosyjskie oraz rosyjską muzykę. Jestem rusofilem. Bardzo lubię czytać książki. Z własnej woli od paru dobrych lat nie posiadam telewizji, co wśród niektórych ludzi wzbudza śmiech(„czy ty jesteś z jakiejś innej epoki?), niedowierzanie („to co ty robisz przez cały dzień?”), a jeszcze u innych współczucie(„o rany, nie stać cię na telewizor…” ). Tak, to ostatnie jest wyjątkowo zabawne, szczególnie, że utożsamiony jest tu telewizor z telewizją
W relacji z innymi ludźmi przybieram postać słuchacza, bardzo lubię rozmawiać z ludźmi i im doradzać. Czasami chce komuś pomóc wbrew jego woli. Nie panuję nad tym, po prostu bardzo się wszystkim zamartwiam. Nie wytykam ludziom błędów, przeciwnie, próbuje im wytłumaczyć, że to się zdarza, albo obrócić całą sytuację w żart. Nieco odmiennie przedstawia się moja relacja z ekstrawertykami. Często znoszę ich zachowania, ale są dla mnie odrażające, niezgodne z moimi normami. Dla mnie ekstrawertyk przyjmuje zbyt często postać małpy. Ja dla ekstrawertyka natomiast jestem wiecznie przestraszona i zmartwiona. Od wielu lat słyszałam od innych, że mam coś z głową, aż odkryłam, że jestem po prostu introwertykiem. Długo nie mogłam tego zaakceptować, uważałam to wręcz za coś gorszego. A kiedy słyszałam: „Ty to jesteś taki typowy introwertyk” uważałam to za obelgę.

Czego byś chciał?
Niezależnie od tego, czego bym chciała, nigdy nie potrafię tego wyrazić. Czuję, że bardzo dużo przez to tracę. To tyle, jeśli chodzi o codzienne życie.
Wracając do pytania, chciałabym poznać podobnych sobie ludzi. Poczuć się raźniej w świecie pełnym ekstrawertyków.
Ktoś wyżej napisał, że chciałby przestać się martwić – marzę o tym każdego dnia.

Hej:)

Ile mam lat?
Rocznikowo 35.

Kim jestem?
Kobietą, która od niedawna zaczęła rozumieć kim jest.
Proces poznawczy trwa nadal:)

Czego bym chciała?
Umieć być swoją przyjaciółką.

Ile masz lat ?

- rocznikowo 25

Kim jesteś?

- z wykształcenia jestem lekarzem weterynarii,
-jestem osobą nadwrażliwą,niepewną siebie (aczkolwiek osoby z mojego otoczenia odbierają mnie inaczej), bojącą się bliższych relacji z drugim człowiekiem(dlatego nie mogę nikogo z moich znajomych nazwać przyjacielem ). Mam wrażenie,że moje ciało jest zamieszkane przez kilka dusz- można powiedzieć,że mam kilka twarzy albo inaczej to ujmując różne osobowości,które częściowo się przenikają i w jakiś tajemny sposób są ze sobą powiązane.
- pasuje do mnie określenie : mimoza
-często w ciągu dnia poddaje się fali marzeń i rozmyślań i są takie dni,że nie mogę zatrzymać natłoku myśli w mojej głowie co powoduje,że jestem rozkojarzona i nie mogę normalnie funkcjonować i wykonywać swoich obowiązków tak dokładnie jakbym tego chciała

Czego bym chciała?

chciałabym:
- w końcu poczuć radość/zadowolenie z tego co robię,
-z zadowoleniem witać każdy dzień,
-nie mieć problemów z zasypianiem,
- mniej się martwić,
- potrafić zaakceptować rzeczywistość,
-umieć robić kilka rzeczy na raz,
-być mistrzem w swoim fachu ,
-nie mieć problemów z podejmowaniem decyzji,
-mieszkać na Podlasiu w starej chatce,blisko natury

Witam,


Ile masz lat?


Mam 24 ( rocznikowo 25 ale mniejsza o to) lata


Kim jesteś?


Prawdę mówiąc, póki co nikim według kryteriów jakie najczęściej słyszę. Studiów żadnych jeszcze nie skończyłem, chociaż jestem w trakcie i idą lepiej niż bym się parę lat temu spodziewał.

Osobą która nie wie czego chce, miota się bez celu po świecie i uważa, że jest jedynie ciężarem, który ktoś rozsądny powinien zostawić za sobą.

Osobą pogrążoną we własnych myślach, dla której świat zewnętrzny jest jedynie tłem i źródłem pomysłów do rozmyślania.

Osobą, która nie ma z kim podzielić się tymi przemyśleniami.

Osobą, która ma problem ze stwierdzeniem, czy ma jakiekolwiek własne poglądy, i czasami myśli, że jest jedynie pustą skorupą.


Chciałbym:


Chyba jedyne co by mi wystarczyło, to osiągnąć stan w którym miałbym wszystko pod ręką i nie potrzebowałbym niczego, tak żeby mógł się skupić na własnym świecie bez żadnych konsekwencji z zewnątrz.