Polski Portal Introwertyków

Ja powtarzam takie scenariusze:
- pojechać "na miasto" do Empiku, lub innej księgarni, długo pobuszować wśród książek, kupić książkę i/lub pisma, iść do restauracji, usiąść w ogródku, zamówić dwa duże piwa i coś do przekąszenia, czytać, popijać, przejrzeć FB i TT. Popatrzeć na ludzi. Uwielbiam to.
- wypad na rower jakieś 40-50 km, np. nad zalew Zegrzyński. Usiąść w cieniu na trawie, pojadać kanapki, herbatniki, popijać Fantę. Po drodze zrobić kilka zdjęć ładnych miejsc. Też uwielbiam.

Uwielbiam samotne łazikowanie po polach i lasach. Dopiero, kiedy jestem w pojedynkę, czuję, że mogę odpocząć. Nie wiem czemu, ale chyba nie umiem tak odczuwać radości, kiedy ktoś jest obok. Dopiero będąc samą czuję, że w jakiś sposób odpoczywam i chłonę energię z przyrody.
Świetnie też czuję się w podróżach w samotności. Nie czuję się samotnie.

Ja zaczęłam wychodzić sama na spacery. Zawsze ze słuchawkami w uszach. Samotne, piesze wędrówki bardzo pomagają mi odreagować psychicznie od moich domowników, którzy często bywają męczący. A jeśli chodzi o kino, pub, czy koncerty, to chętnie bym chodziła, ale mieszkam w miejscu, gdzie mam wszędzie daleko.

ostatnio samotnie podróżowałam (co mi nie przeszkadzało, a nawet było fajnie, bo nikt nie marudził, nie było sprzecznych dążeń i pragnień, organizowałam sobie czas dokładnie tak jak chciałam),
chodzę też samotnie na spacery (za bardzo nie mam z kim, bo nikt w okolicy ze znajomych i rodziny akurat nie ma czasu, a czasem z kimś bym się przeszła - znikła by nuda łażenia ciągle po tych samych miejscach).
kina nie lubię, bo jest za głośne i nie wiadomo na którą przyjść żeby nie musieć oglądać reklam,
byłam niedawno samotnie na koncercie fortepianowym, spoko, było ok, może nawet lepiej niż z kimś, skupienie na swoim przeżyciu muzycznym.