Polski Portal Introwertyków

Wroblaka pisze:Lea, wyjmujesz mi słowa gdzieś z duszy! proszę, zaprzyjaźnijmy się, chociaż wirtualnie, jeżeli mieszkasz daleko... jeśli chodzi o przyjaźnie, uważam, że to podobieństwa, nie przeciwieństwa, się przyciągają.

Hhsh, a bardzo chętnie.
Też uważam, że tu głównie o podobieństwa chodzi.

Przyjaźń rodzi się w momencie, gdy jedna osoba mówi do drugiej: "Co? Ty też? Myślałem, że tylko ja.
- Clive Staples Lewis

są różni ludzie, romantyków i romantyczki też już spotkałem. Niestety nie jest to teraz modne, a wiele takich osób się z tym ukrywa, więc to kolejna sprawa z którą trzeba wyłamać się poza schemat i liczyć na że ktoś zrobi to samo, ale wierze że w niejednym tkwi jeszcze romantyczna dusza; zresztą popatrz na forum, naraz okazuje się że 90% naszej populacji to niezrozumiali, czuli i ukrywający się idealiści

Tak, w internecie wszystko 'wyłazi'. Zauważyłam, choć to właściwie może i mało odkrywcze, wrażliwość jest nie tylko uważana za słabość, ale także ludzie się jej... wstydzą. I jak wiedzieć, że ktoś 'myśli jak my', jest 'wrażliwy jak my' skoro, każdy chce to ukryć z widoku.

Dla mnie imprezy są zwyczajnie nudne. Najlepiej się bawię siedząc w internecie, rozmawiając ze znajomymi z drugiego końca Polski, tudzież na forach, ucząc się nowych rzeczy, słuchając muzyki. Najbardziej się obawiam że nadejdzie czas kiedy nie będę mógł siedzieć 10 godzin dziennie w swoim pokoju przed komputerem.

Ja na imprezy nie łażę, ale niedawno w moim życiu zdarzyło sie coś, co zmieniło mój punkt widzenia. Alienacja, jest dla mnie szkodliwa. I choć lubię rozmawiać i pisać z ludźmi, których nawet na oczy nie widziałam, to jednak to kontakt, rozmowa w realu z kimś z kim się w miarę dogaduję, daje mi najwięcej i poprawia mi humor, ba - jest motywacją by wstawać co dzień z łóżka, wyjść z domu. Lek.

Jak przeczytałem to, co poniżej zacytowałem, to myślałem, że to Lea napisała . Zgadzam się z tym całkowicie.

Miszka pisze: jest wiele różnych grup i towarzystw, bardziej lub mniej formalnych. To że nie znalazłaś tej Twojej (nawet jakby to miała być wąska grupa, np. 1-2 przyjaciół) nie jest powodem żeby przyłączać się to pierwszej lepszej bandy. Nigdy nie rozumiałem chęci ludzi do identyfikacji z kimkolwiek

Miszka pisze: bardziej irytujący od komedii romantycznych jest dla mnie slang że "młodość to szaleństwo" i przedstawienie tego w formie imprez. Nie wiem co w tym szalonego, ale nawet tutaj większość osób po pierwsze pod uwagę bierze ilość imprez na których była (względnie nie była) i jak się na nich bawiła.

Miszka pisze: Tłumaczenie się "błędami młodości" też jest dla mnie wymysłem popkultury; w wieku kilkunastu lat jest się wstanie odpowiadać za swoje czyny wiec nie wiem czemu coś miałoby być usprawiedliwione, a takie błędy powodem do chluby.

Otóż to. Dlatego nie wybaczam, nawet jeśli ktoś mi zawinił bardzo dawno temu.

Co do "błędów młodości" jeszcze, to rozwalają mnie palacze, którzy narzekają że palą, bo zaczęli jak mieli naście lat i teraz nie mogą przestać. A po chwili chwalą się, jak to w czasie przerw w gimbazjum chodzili palić.

lea pisze:

Dla mnie imprezy są zwyczajnie nudne. Najlepiej się bawię siedząc w internecie, rozmawiając ze znajomymi z drugiego końca Polski, tudzież na forach, ucząc się nowych rzeczy, słuchając muzyki. Najbardziej się obawiam że nadejdzie czas kiedy nie będę mógł siedzieć 10 godzin dziennie w swoim pokoju przed komputerem.

Ja na imprezy nie łażę, ale niedawno w moim życiu zdarzyło sie coś, co zmieniło mój punkt widzenia. Alienacja, jest dla mnie szkodliwa. I choć lubię rozmawiać i pisać z ludźmi, których nawet na oczy nie widziałam, to jednak to kontakt, rozmowa w realu z kimś z kim się w miarę dogaduję, daje mi najwięcej i poprawia mi humor, ba - jest motywacją by wstawać co dzień z łóżka, wyjść z domu. Lek.

Ja generalnie lubię ludzi w realu ale pojedynczo. Niestety ostatnio nie mam takiej możliwości bo co spotykam ludzi to są mega zajęci. 80% moich starych znajomych gdzieś wyjechało, przeprowadziło się, poszło na studia na drugim końcu Polski i po prostu ich nie ma.

dla mnie kazda impreza jest dobra, w każdym towarzystwie i w każdym miejscu, podwarunkiem ze przyjmie na niej odpowiednia ilość alkoholu, nic mi tak skutecznie nie zdejmuje blokad jak to, wtedy się robie mega atrakcyjny i ludzie chętnie chcą ze mna przebywać

Tak patrząc z perspektywy czasu to wydaje mi się że dla introwertyka/introwertyczki zazwyczaj jest trochę odwrotnie z tymi najlepszymi latami życia. Dzieciństwo jest cięższe ale z wiekiem człowiek zaczyna się rozkręcać. Ja mam wrażenie że coraz bardziej jestem aktywny a dawno już przekroczyłem swoje lata nastoletnie. Nawiązywać znajomości można zawsze. Zależy jaki się ma zawód i styl życia.

Mark pisze:Tak patrząc z perspektywy czasu to wydaje mi się że dla introwertyka/introwertyczki zazwyczaj jest trochę odwrotnie z tymi najlepszymi latami życia. Dzieciństwo jest cięższe ale z wiekiem człowiek zaczyna się rozkręcać. Ja mam wrażenie że coraz bardziej jestem aktywny a dawno już przekroczyłem swoje lata nastoletnie. Nawiązywać znajomości można zawsze. Zależy jaki się ma zawód i styl życia.

Ja miałem tak, że prawie wszyscy ludzie których znałem przestali mieć czas dla mnie albo w ogóle wyjechali (przekleństwo zadawania się z ambitnymi ludźmi). Potem praktycznie nie spotykałem takich co by mieli czas w realu.