Polski Portal Introwertyków

Ja już dużo rzeczy próbowałam, ołówek, kredki, węgiel, gwasze, no i teraz olejne, więc trzeba znaleźć coś dla siebie, akryle są też bardzo popularne, nigdy nie miałam, więc ciekawe @Jaskolka

A co malujecie najczęściej, najchętniej?

Kiedyś zawsze szkicowałam ludzi spętanych tak chyba wyrażałam okres buntu . Teraz to co czuję w danej chwili ale bardziej chodzi o barwy, mieszanie kolorów cieniowanie ale zawsze efekt jest kiepski, nie potrafię wyrazić tego co mam w głowie









Parę moich wypocin z pastelami

Ten ufo fajny, i przerażający

Jaskolka pisze: 16 lis 2022, 21:24 Kiedyś zawsze szkicowałam ludzi spętanych tak chyba wyrażałam okres buntu

I twórczość uwolniła Cię z więzów?

nie potrafię wyrazić tego co mam w głowie

To jedno z tych wyzwań, wobec których wszyscy stajemy niezależnie od uprawianej sztuki. Ja też się z tym zmagam odkąd sięgam pamięcią. Jednak właśnie to pragnienie, dążenie do optymalnej ekspresji jest jedyną gwarancją rozwoju.

Muzyka

Introja pisze: 16 lis 2022, 21:27 Ten ufo fajny, i przerażający

To Elf mój ulubieniec do koloru jego skóry użyłam 8 odcieni niebieskiego a w sumie 15 kolorów.
Mnie bardziej przeraża kobieta bez oczu " żądza" jest taka groteskowa

Rafael pisze: 16 lis 2022, 22:41

Jaskolka pisze: 16 lis 2022, 21:24 Kiedyś zawsze szkicowałam ludzi spętanych tak chyba wyrażałam okres buntu

I twórczość uwolniła Cię z więzów?

nie potrafię wyrazić tego co mam w głowie

To jedno z tych wyzwań, wobec których wszyscy stajemy niezależnie od uprawianej sztuki. Ja też się z tym zmagam odkąd sięgam pamięcią. Jednak właśnie to pragnienie, dążenie do optymalnej ekspresji jest jedyną gwarancją rozwoju.

Sama się uwolniłam kiedy sobie uświadomiłam że łańcuchy które mnie pękają są tylko w mojej głowie i wszystko zależy ode mnie co z nimi zrobię.

A co do drugiej kwestii to nie zliczę ile razy wyrzuciłam rysunek przed zakończeniem. Nawet jak patrzę na te które tu pokazałam to ogarnia mnie żenada....tyle niedociągnięć i fatalne wykonanie, niedopracowane i wg.

Jaskolka pisze: 17 lis 2022, 0:51 [A co do drugiej kwestii to nie zliczę ile razy wyrzuciłam rysunek przed zakończeniem. Nawet jak patrzę na te które tu pokazałam to ogarnia mnie żenada....tyle niedociągnięć i fatalne wykonanie, niedopracowane i wg.

Jak dla mnie ładnie. A niedociągnięć nie widzę, ale się nie znam.
Mnie też się elf najbardziej podoba, ale fakt faktem wygląda jak przybysz z odległej planety marzeń.

Ja maluję dla przyjemności samego malowania. Efekt jest sprawą trzeciorzędną.
Zatem luzik i wyciszenie, wracając do tematu.
Sztuka... jak dla mnie powinna mieć efekt terapeutyczny.
Nie jestem zawodowcem, albo studentem ASP. Nie muszę się starać, co do formy.
Mnie pociąga rozwój wnętrza, a twórczość potrafi grać na strunach duszy znaczniej lepiej niż klepany paciorek.

Coś się nawet zachowało z moich starych szkiców z przed około 17/18 laty

I pierwsze pastelami. Około 8 lat temu.

Jaskolka pisze: 18 lis 2022, 7:54 Coś się nawet zachowało z moich starych szkiców z przed około 17/18 laty

Ten się najbardziej podoba.
Nastrojowo, ulotnie. Jakby miała gdzieś odfrunąć. Może do pokoju obok. A może do nieba zatańczyć zwiewnie z eterycznymi aniołami.

To już ładnych parę wiosen rozkwitasz wraz z twórczością.
A w niej zawsze może być wiosennie pomimo smutku za oknem.

Rafael pisze: 18 lis 2022, 22:34

Jaskolka pisze: 18 lis 2022, 7:54 Coś się nawet zachowało z moich starych szkiców z przed około 17/18 laty

Ten się najbardziej podoba.
Nastrojowo, ulotnie. Jakby miała gdzieś odfrunąć. Może do pokoju obok. A może do nieba zatańczyć zwiewnie z eterycznymi aniołami.

To już ładnych parę wiosen rozkwitasz wraz z twórczością.
A w niej zawsze może być wiosennie pomimo smutku za oknem.

No szkicuję odkąd pamiętam . Też lubię ten szkic z samego cieniowania ołówkiem, wzorowałam się na filmach z lat 30tych gdzie aktorki były pięknie oświetlone a i ich ruchy takie wytworne. Lubię to robić to daje ogromną satysfakcję nawet jeśli to rysunki tylko do szuflady.

Jaskolka pisze: 19 lis 2022, 6:56 wzorowałam się na filmach z lat 30tych gdzie aktorki były pięknie oświetlone a i ich ruchy takie wytworne.

Recepta na wyciszenie, możliwość potencjalna, przenieść się wyobraźnią, do inszej epoki.
Moja ulubiona, międzywojnie.

Piękne czasy i moda i ta męska, tyż. Sęk w tym, że ino dla majętnych, wtedy.
Ale dziś możebne, taki strój, nawet własnoręcznie zmajstrować za frajer prawie, jak się ma deczko drygu w łapie do krawiectwa. Ja posiadam taki na warsiaskiego cwaniaczka.
Ale dla dam to już ciut wytworniej i wydatek większy.

"lata dwudzieste
lata trzydzieste
wrócą piosenką
sukni szelestem"

I ten szlagierek w podwójnym wykonawstwie.






A tu jak teraz warsiaska ferajna idzie w tango.



I jeszcze ich największy szlagier Nikodem.

Świetnie się tego słucha .
Ja szyć nie potrafię ale książki są też dobrym skokiem w przeszłość i zawsze na pierwszym miejscu będę stawiać Carlosa Ruiza Zafona ale jakiś czas temu wpadła mi w ręce Agnieszka Janiszewska " Podróż do Carcassonne" akcja zaczyna się w Warszawie w 1921 a drugi tom sięga do lat 50tych i byłam zdziwiona że tak spodobała mi się opowieść rodziny która zmaga się ze zmieniającym światem, chyba sięgnę po inne książki autorki.