Polski Portal Introwertyków

Aby jak najlepiej nauczyć się języka obcego, trzeba przede wszystkim zainteresować się danym krajem, znaleźć w nim coś co nas inspiruje i zachęca do jego poznania, to jest najlepsza motywacja do nauki nowego języka.
Następnie tak jak w każdej dziedzinie, trzeba zacząć od tego jakim typem ucznia się jest, by dobrać do tego najlepszy styl nauczania.
Każdy z nas jest wzrokowcem, słuchowcem lub kinestetykiem. W zależności od tego co w nas dominuje należy wybrać swój własny system i nim podążać.
Do mnie przemawia raczej każdy styl, dlatego najlepiej jest mi się uczyć języka poprzez oglądanie filmów. Wtedy widzę, słyszę i odczuwam emocje, dzięki czemu łatwiej zapamiętuje poszczególne słowa i zwroty. Powtarzam je sobie na głos lub w myślach.
Cokolwiek robię staram się to opisywać w danym języku. Np. kiedy idę ulicą staram się jak najdokładniej opisywać to co mnie otacza. Na początku zaczynałam od opisywania tego w języku polskim, a potem sprawdzałam jak to powiedzieć lub napisać w języku, którego aktualnie się uczę. Taka forma pozwala poznać funkcjonalne tajniki gramatyki i ich naturalne zastosowanie bez wkuwania całego materiału niczym tabliczkę mnożenia.
Zamiast stawiać na ilość słów, proponuję postawić na jakość. Lepiej opanować kilka zwrotów do perfekcji niż kilkanaście, które wprowadzają w nas w złe nawyki językowe.
Najlepiej zacząć od słów i zwrotów, których najczęściej używamy w języku polskim, nie uczyć się od razu wszystkich znaczeń danego słowa tylko zapamiętać jeden odpowiednik, a potem na tej podstawie poszerzać i urozmaicać swoje słownictwo.

U mnie to bardzo zależało od tego, jakiego języka się uczyłam. Łacina np. zafascynowała mnie na etapie czytania komiksów o Asteriksie, czyli wczesna podstawówka. Potem, w związku z moim zainteresowaniem botaniką, zielarstwem i ziołolecznictwem, uczyłam się nazw łacińskich, ale samej łaciny nie bardzo. Dopiero na studiach do tego wróciłam. Nauka języka obejmowała w moim przypadku głównie tłumaczenie tekstów i to raczej medycznych, rzadko starożytnych pisarzy.
Języka angielskiego uczę się odkąd pamiętam; dosć szybko zaczęłam w tym języku swobodnie czytać (mając 12 lat przeczytałam "Władcę Pierścieni" w oryginale); angielski podobał mi się do tego stopnia, że jako lekturę rozrywkową czytywałam wielki słownik oksfordzki, zwłaszcza etymologię słów, szukałam związków z innymi językami europejskimi (nawiasem mówiąc, etymologiczny słownik języka polskiego autorstwa A. Brücknera również stanowi dla mnie od czasu do czasu lekturę rozrywkową ).
Jeśli chodzi o niemiecki, najbardziej efektywne było dla mnie oglądanie filmów (polecam seriale "Czterej pancerni" i "Stawkę większą niż życie" z niemieckim dubbingiem; jest świetny) i słuchanie audiobooków.
Rosyjskiego natomiast uczyłam się głównie słuchając muzyki - tym mnie zaraził mąż, który język rosyjski znał z domu i był fanem wielu rosyjskich zespołów hard'n'heavy. Potem zaczęłam czytać, pisać, dla własnej satysfakcji przerobiłam samodzielnie gramatykę, a dopiero na końcu zaczęłam poszerzać słownictwo - po prostu szukałam interesujących mnie materiałów z różnych dziedzin; od mitologii słowiańskiej do lotnictwa wojskowego - pracowałam wówczas jako copywriter i pisałam artykuły na strony internetowe traktujące m. in. o lotnictwie.
Natomiast, co ciekawe, w ogóle nie idzie mi nauka francuskiego, mimo że część mojej rodziny to native speakerzy francuskiego. Interesujące...

W moim wypadku nauka języków to ciężka praca nie znam zasad gramatyki i ortografii, a pomimo to na testach językowych dostaje A1 z języków łatwych, reszta języków otwiera się jak spotkam człowieka lub zwierzę które włada tym samym językiem