melson pisze:Wracajac do tematu (wbijajac troche kij w ognisko) Niema podzialu na I/E bo kazdy jest I+E. Wyszczegolniajac mozna byc I+e lub E+i (zachowania dominujace pisane WIELKA litera). Wszystko jest kwestia myslenia. Jednego dnia mozesz byc dusza towarzystwa a nastepnego cieniem czlowieka stojacym na uboczu. Inaczej kazdy "E" cos w sobie dusi a kazdy "I" chce zablysnac choc raz.
Echhh... Ludzie z reguły mają niebywałego hopla na punkcie skrajności. Albo szufladkują wszystko i wszystkich jak popadnie nie podchodząc do tego indywidualne, albo wręcz odwrotnie unikają wszelkich podziałów i klasyfikacji jak ognia. Trochę rozsądku poproszę, wyśrodkować
Właśnie ludzi, którzy mają więcej cech I niż E nazywa się I. Ludzi z przewagą cech E nazywa się E. Czy to tak trudno zrozumieć? Nawet jeśli ktoś pisze, że jest w 100% I, to w rzeczywistości może być co najwyżej w 99.9%. Mi też nie pasują wszystkie cechy I, ale cech E mam tak niewiele, że nie mam zamiaru komplikować sobie życia rozważając wciąż w ilu % jestem introwertykiem. Tak samo nie zamierzam wyliczać w ilu % jestem brunetką, bo przecież odcieni włosów jest tak dużo, co odcieni intro- i ekstrawertyków. Ludzi i rzeczy dzieli się, by ułatwić sobie życie. Jeśli natomiast ktoś zaczyna ślepo szufladkować nie patrząc na wszystko indywidualnie, to robi ogromny błąd i sprawia, że zaczyna patrzeć na świat schematycznie. Każda przesada jest zła.
A introwertyk może być duszą towarzystwa, jeśli chce. Kto mu broni? Mi tam się nie chce. Okropnie to męczące. Raz nim byłam, a przynajmniej byłam kierowniczką grupy, jeśli mogę to tak nazwać. Było miło, byłam z siebie zadowolona, bo wspólnie z koleżankami doszłam do celu, ale byłam tak zmęczona psychicznie, tym specyficznym dla nas introwertyków zmęczeniem, że na razie podziękuję za powrót na centrum zainteresowania. Wolę przytulne życie na uboczu, które wydaje mi się o wiele ciekawsze, bo wtedy ja obserwuję wszystkich, a nie wszyscy mnie.
Tak bardziej na serio... jak się szuka pomocy to jakoś tak rzadko sie ją znajduje, a jak się już wyjdzie z problemu, to zaraz spotyka sie ludzi którzy na pewno chętnie by pomogli, ale już nie trzeba. Nie chcę cię zniechęcać, ale w trakcie swoich poszukiwań staraj się sam pomóc sobie samemu nie licz na to że spotkasz kogoś kto będzie lekiem na twoje nieszczęście, prędzej sam będziesz musiał leczyć. Ludzie nieszczęśliwi raczej odpychają otoczenie, a szczęśliwi przyciągają wiec z tego skorzystaj 