Polski Portal Introwertyków

Jak widać zainteresowało. Witaj na forum

Cześć!
To i ja się przywitam, pomimo tego, że już kilka postów ode mnie wypłynęło wcześniej. Jestem introwertyczką z krwi i kości, o czym wiem już od dawien dawna a mimo to nadal stoję w punkcie wyjścia, a mianowicie nie mogę uciec z poziomu zaakceptowania siebie takiej, jaką jestem. To jest dopiero szkoła życia i o ile nauka zawsze przychodziła mi z łatwością, o tyle tego nauczyć się nie jest mi tak prosto. Ale widzę u siebie spore postępy, więc wszystko idzie w dobrym kierunku. Jednak bywam temu społeczeństwu czasem potrzebna. Bardzo miło mi Was poznać!

Witamy serdecznie na forum, z pewnością spotkasz tu wielu ciekawych ludzi i na pewno Ci się tu nie znudzi.

Hm, napisałam już kilka postów i dopiero teraz zauważyłam, że istnieje temat, w którym można po prostu się przywitać
W "prawdziwym życiu" pewnie nie zdobyłabym się na to, żeby z radością przywitać się z dużą (choć jeszcze nie odkryłam jak bardzo dużą) grupą nieznanych mi osób... co w sumie całkiem nieźle tłumaczy dlaczego się tutaj znalazłam. Ostatnio jakoś bardziej niż zwykle odczuwam potrzebę kontaktu z kimś, kto po prostu działa podobnie jak ja i pomyślałam, że na tym forum mogę takie osoby znaleźć - i nie zawiodłam się. Moje serduszko podskakuje z radości i czuje się mniej dziwaczne i osamotnione za każdym razem kiedy czytam Wasze wypowiedzi, które tak dobrze opisują to, jak sama się czuję

Własnie. Od razu cieplej na serduchu, gdy człowiek nie jest osamotniony w swoim sposobie myslenia.

Witajcie, zawsze myślałem że jestem jakiś uszkodzony i nie mogłem tego pojąć. Tego co się dowiedziałem, zmienia całkowicie mój punkt odniesienia. Teraz świadomy swej natury mogę wziąć poprawkę na kontakty z innymi ludźmi i żyć zgodnie ze sobą zachowując wewnętrzną równowagę, czego i Wam wszystkim życzę.

"aby pokonać wroga, trzeba poznać go całkowicie, a kiedy się go pozna, rozumie się go w pełni, a gdy się go zrozumie, zaczyna się go kochać, a czy można zgładzić kogoś, kogo się pokochało?" - "Gra Endera" - pozdrawiam.

Witaj na forum mogwai. Najważniejsze jest to, by być sobą i czuć się z tym dobrze

Cześć Wam, jestem sobie małą, słodką dziewczyną o imieniu Ewa. Podobno mam "lemurowaty wzrok", cokolwiek to znaczy. Lubię nietuzinkowe osoby z nietuzinkowymi zainteresowaniami (miłość do dwóch kółek/granie na basie/awangardowa muzyka/egzotyczna literatura/cokolwiek w ten deseń). Sama chyba trochę taka jestem, choć bez odjazdów, bo np. do fascynatki sportów ekstremalnych mi daleko i jedyny sport bliski ekstremum, jaki uprawiam, to surfowanie po Internecie. Hm... w głębi duszy chciałabym żyć pełnią życia, ale chyba właśnie ten introwertyzm temu nie sprzyja. Choć on z kolei sprawia, że żyje się bardziej "w głąb", if you know what I mean, co potwierdzają posty tutejszych użytkowników, którzy właśnie wyglądają mi na takich "nietuzinkowych z nietuzinkowymi zainteresowaniami" ^^

To tyle. Chyba.

Witam i ja. Towarzyska introwertyczka. Lubie kontakty z ludźmi, ludzie i spotkania nadają smaczek mojemu życiu, ale potem odpowiednio muszę odreagować w samotności żeby złapać równowagę. Zawsze widziałam różnicę między sobą a innymi ludźmi. Dostrzegałam to, że nie lubię być w centrum uwagi, że nie lubię spędów i zbiorowisk, że "odczuwam bardziej" i potrzebuję więcej czasu spędzać sama ze sobą. Wcześniej myślałam, że to nieśmiałość, ale bywały momenty kiedy w towarzystwie nie zamykały mi się usta. Wystarczy tylko odpowiedni temat. Rok temu znalazłam książkę "Introwertyzm to zaleta" i od tego czasu lepiej rozumiem to jak funkcjonuję. Nie uważam się za ograniczoną z powodu swojego introwertyzmu. Kiedy potrzebuję to siedzę sama w pokoju, a kiedy potrzebuję wyjść do ludzi, to wychodzę. Akceptuję, chyba po przeczytaniu wspomnianej książki, bardziej swoją naturę niż wcześniej. Pozdrawiam wszystkich Intro.

Witaj Lena! Też przez długi okres czasu myślałam, że mój dystans wynika z nieśmiałości, ale okazało się, że to kwestia osobowosci i trzeba zaakceptować taki stan rzeczy. I równiez w odpowiednim towarzystwie potrafie gadać długo i namiętnie i oczywiście na odpowiedni temat.

Cześć!
Michał, lat prawie 25. Pochodzę z Dolnego Śląska (Jelenia Góra i okolice). Introwertyk, który co jakiś czas garnie do ludzi, lecz szybko się nimi męczy.
Pozdrawiam

Witamy na forum i życzymy jak najprzyjemniejszego pobytu w zakątku internetu

Cześć
Marcin, 28, Kraków,
Całkiem niedawno zdiagnozowałem u siebie introwertyzm i powoli uczę się z tym żyć i akceptować to. Na forum szukam ciekawych tematów, ciekawych ludzi i chwili spokoju w tym rozwrzeszczanym, monochromatycznym świecie.

cristanov pisze: Całkiem niedawno zdiagnozowałem u siebie introwertyzm i powoli uczę się z tym żyć i akceptować to.

Cześć.
Tak trochę dziwnie to napisałeś.. Ktoś kto przez dłuższy czas czuł się wyobcowany i dziwny,powinien cieszyć się z tego jaki jest i tego,że to nie choroba ani żadne zaburzenie. Cieszę się,że dołączyłeś do nas i miłego pobytu tutaj.

Cześć.
Portal obserwuję już od dłuższego czasu, i w końcu przełamałem się żeby coś napisać. To może spróbuje coś napisać o sobie.
Przemek, lat 22. Ogólnie jestem dość mocno zamknięty w sobie, lubię przebywać sam, cenię ciszę i spokój, ale ostatnio coraz bardziej brakuje mi kontaktu z innymi ludźmi. Mam problemy z poznawaniem ludzi, czy też z otwarciem się przed kimś, ale może tutaj mi się uda.