nyarlathotep pisze:U mnie jest bardzo szeroki zakres gatunków. Potrafię mieć na jednej playliście dark ambient i głośny rock, przy którym wszelkiego rodzaju skandaliści w mediach to jest opera (rock patriotyczny ze Śląska lat 90-tych, ci co tak lubią demonstracyjnie hajlować). No i chyba wszystko pomiędzy.
Lubię sobie zasypiać w ciemnym pokoju przy muzyce typu dark ambient. Tak z ciekawości, co mi wyobraźnia podpowie. Ktoś jeszcze uwielbia taki masochizm?
Muzyka towarzyszyła mi od dzieciaka. Jak przypomnę sobie te nagrywane przez tatę na VHS koncerty Metalliki, Deep purple, Black Sabbath, Pink Floyd, łezka się w oku kręci... wówczas się zastanawiałam oczywiście co w tym darciu mordy czy szarpaniu drutów jest takiego, ale sentyment do klasyki rocka, heavy metalu zakorzenił mi się głęboko w sercu. Z czasem spektrum się poszerzało: rock progresywny, death metal, hip-hop, pop, elektronika, ambient, folk, poezja śpiewana. Kręci mnie też muzyka klasyczna, ale nie mam dobrego sprzętu aby jej z szacunkiem posłuchać. Kiedy ktoś mnie pyta jakiego gatunku słucham czuję konsternację mówiąc, że różnej... Dla mnie muzyka, to głównie emocje, uczucia które wywołuje, słucham jej receptorami skórnymi. Bywa, że totalnie się rozklejam lub śmieję tak, że bolą mnie żebra. Technicznie średnio się znam na tym światku... Czasami nie słucham całych albumów, a pojedyncze utwory, które mnie poruszyły, nawet jeżeli jest to 1 min utworu, instrument, scena.
Odnośnie zasypiania przy muzyce, na studiach tak robiłam, obecnie rzadziej, bardziej zakładam słuchawki, walnę się na wyrko i lewituję na jawie...
Z ambientu jakiś czas temu przesłuchałam całą płytę Lustmord-Heresy, w ciemnym pokoju, w ciszy...polecam!!!
W takiej muzycznej mazi dawno nie pływałam
(chociaż potem oglądałam się za siebie jak jakiś psychol, idąc do toalety).
