Polski Portal Introwertyków

Z tym, że Boże Narodzenie nie jest świętem wymyślonym w USA i było obchodzone na długo przed powstaniem tego kraju. Jako że Stany są krajem chrześcijańskim to i tam jest obchodzone ale nie zostało tam wymyślone. Nawet Amerykanie mają potrzebę spotkań rodzinnych i odpoczynku od pracy, stąd też wykorzystują do tego Boże Narodzenie. Dzień Dziękczynienia też jest ku temu okazją, ale jakoś to święto nie przyjęło się poza granicami USA. Halloween owszem ma celtyckie korzenie, jednak jego współczesna forma została stworzona i spopularyzowana w Ameryce. Prawdopodobnie zwyczaj ten przywieźli do USA liczni irlandzcy imigranci, którzy do dziś stanowią duży odsetek amerykańskiej populacji, niemniej mało ma to wspólnego z pierwotnymi formami obchodzenia tego dnia. Gorsze jest jednak to, że przyjmuje się ono na całym świecie. Nie to, żebym twierdził, że to satanizm i zło, jak niektórzy, bardziej irytują mnie hordy poprzebieranych dzieciaków latające w te dni po ulicach, ubranych w jakieś dziwaczne stroje i żebrające o cukierka. I sama filozofia mówienia o poważnej kwestii śmierci w taki rozrywkowo-popkulturowy sposób nie przemawia do mnie. To nie powinno być radosne święto, a jeśli już, to w centrum uwagi powinno być wspominanie tych, którzy odeszli, inaczej to pusty bal przebierańców który równie dobrze mógłby się odbyć w karnawale.

Zbędna rzecz. .
Większość jest napędzane dla pieniędzy

Introman24
No ale jeśli od obu świąt odejmiesz część religijną to co wtedy świętujesz? Nic. Święta przestają być świętami a stają się zwykłym zlotem rodzinnym.
Co do tych Halloween i walentynek, zgoda.

Tak samo np święto św. Patryka- uległo totalnej komercjalizacji a jednocześnie zapomniano o tym, że to przede wszystkim święto kościelne, i dzisiaj kojarzy się jedynie z paradami, chlaniem piwa i plastikowymi okularami w koniczynki.

Święto świętego Patryka już w niedziele. Ja co roku świętuje

Artmedia9 pisze: 12 mar 2019, 23:47 No ale jeśli od obu świąt odejmiesz część religijną to co wtedy świętujesz? Nic. Święta przestają być świętami a stają się zwykłym zlotem rodzinnym.
Co do tych Halloween i walentynek, zgoda.

Jednak pytanie, czy Boże Narodzenie i Wielkanoc nie miały zawsze dla większości ludzi właśnie takiego charakteru, a cały religijny aspekt nie ograniczał się do pójścia na pasterkę i pośpiewania kolęd, a później i tak zapominało się, o czym ksiądz mówił, o ile w ogóle się go słuchało, większość patrzyła się raczej, jak sąsiadka się wystroiła. Wiara w Polsce mimo że powszechnie deklarowana i nadal praktykowana chyba najczęściej w Europie jest i myślę, że była wcześniej dość powierzchowna, ograniczała się zazwyczaj do pójścia raz w tygodniu w niedzielę do kościoła, pośpiewania i wyrecytowania wersetów, których do końca znaczenia się nie rozumie, ale zna się na pamięć. Katolików bardziej zaangażowanych by poznać kościelne doktryny jest dość mało, a rozumiejących jeszcze mniej. Niedzielne czy świąteczne msze to był pusty rytuał, który odprawiało się nie do końca wiadomo dlaczego. Więc kiedy presja na chodzenie do kościoła zanikła, uczestnictwo we mszach zaczęło lecieć w dół. Święta religijne i wtedy były głównie pretekstem do zabaw, typu np. śmigus-dyngus, orszak Trzech Króli czy śpiewanie kolęd a także do napicia się wódki bo święto. A potem siłą rzeczy uległy komercjalizacji. Co do świętego Patryka to mimo kościelnej genezy było i w zasadzie nadal jest to bardziej irlandzkie święto narodowe niż religijne, było manifestacją irlandzkiej tożsamości w czasach, kiedy Irlandia była pod brytyjskim panowaniem, a i w USA często Irlandczycy stykali się z dyskryminacją i wrogością ze strony protestantów. A że ciekawe i w Stanach mieszka duża liczba Irlandczyków to i to uległo komercjalizacji i w zasadzie gdyby nie irlandzka emigracja w USA to raczej nie byłoby ono nieznane poza Irlandią. Ale nie mam nic przeciwko temu świętu.

Słowo tradycja kompletnie nie kojarzy mi się z czynnościami religijnymi czy świętami. Dla mnie to bardziej różnice między poszczególnymi regionami czy krajami, choć bardziej to pierwsze. Mam na myśli inne słownictwo, akcent czy świat w którym się dorastało. Zwłaszcza na studiach mocno to odczułem, gdy poznawałem ludzi wychowujących się w całkiem inny sposób, mających swój własny inny świat. Jedni żyli wcześniej w górach, inni w rejonach rolniczych czy górniczych. Przed okresem studiów poznałem sporo obcokrajowców, ale niemal nikogo z innego rejonu Polski.
Obecne bardzo lubię i cenię wszelkie regionalizmy, to że jakaś wieś czy cały region czymś się wyodrębniają od reszty. A że w pracy sporo jeżdżę po kraju, mam okazję obserwować te różnice - czasem jest to inny typ zabudowy, stopień uprzemysłowienia czy jeszcze coś innego.
Można powiedzieć, że różnice w tradycjach czy zwyczajach poszczególnych regionów sprawiły że poczułem się częścią tego z którego pochodzę. Paradoksalnie, częścią swojego środowiska poczułem się dopiero, jak zacząłem studiować a potem pracować w innym;)

Ostatnio trochę wybiórczo do tego podchodzę, ale to chodzi tylko o mnie i moje drobne zmiany w światopoglądzie. Nadal wśród mojego otoczenia propaguje poszanowanie tradycji i przedłużanie jej.

Lubię niektóre tradycje, ale są też takie, z którymi dawno zerwałam. Nic na siłę i mam swoje lata.

Są piękne tradycje, a są też i takie, które są albo bezsensowne, albo wręcz krzywdzące. Kultywowanie dobrych tradycji nie jest niczym złym (chociaż powinna być dowolność - chcesz, kultywujesz, nie chcesz, nie musisz), natomiast trzymanie się tych niewłaściwych, sprzecznych z naszymi przekonaniami, to masochizm.